لماذا ياابى

الفصل الاول

فى الجامعه

الدكتور:برافو يا بشمهندس لؤى

لؤى:شكرا يا دكتور

الدكتور :اتمنى لك مستقبل باهر يا بشمهندس

وانهى الدكتور المحاضرة وانصرف

***************************************
فى المدرج

تميم :ايه ده يابنى انت مش راحم مفيش ولا دكتور الالما يثنى عليك .

اسلام :ده انت مصيبه..وكمان مش بتحضر نص المحاضرات

لؤى:لا ياخفيف منك له انا بسمع كل التسجيلات اللى بتفوتنى،ده كان ابويا يعلقنى لو معدتش ف ماده.

تميم:متعديش ايه بس ده انت خايف من الحسد

اسلام :ده انت الاول ع الدفعه طول الثلاث سنين

زياد:ايه يا بنى انت وهو فى ايه ما تقولوا ماشاء الله وبعدين لو غيرانين منه اعملوا زيه..

لؤى:طيب اسيبكم وامشي انا سلام بقا
************************************
جرى وراءه زياد ليلحق به قائلا
:بردو هتروح يا لؤى،ماتسيبك بقى من اللى ف دماغك وتركز فى هندسة انت ماشاء الله متفوق فيها ليه توجع فى دماغك .

لؤى:انت يازياد اللى بتقولى كده وانت اللى عارف اللى فيها،انت وعدتنى انك تساعدنى لما اكون يائس ومحبط تقوينى وتقف معايا فاكر ولا نسيت،حضرتك المفروض تشجعن مش تقولى بلاش وقالهاوهو حزين..

زياد : يالؤى انت بتتعب اوى وخايف عليك.نظر له لؤى بصمت فقال زياد: روح ياصاحبى ربنا معاك مش هقف طريقك هشجعك زى ما كنت...

لؤى :ابتسم بصعوبه وقال :تمام اشوفك على البحر بعد ما تخلص محاضرات محتاجك اوى ..

وبعد انتهاء المحاضرراات ذهب زياد الى مكان لؤى المعتاد عندما يكون حزين ،وجلس بجانبه بصمت

لؤى :انا فعلا تعبت تعبت جدا يا زياد تعرف انا حاسس انى ضعيف ضعيف اوى بس بحاول اكون قوى

تعرف عايز اعرف ليه ليه مش معترف بيا ،،ليه اتغير نفسى ف حضنه ايام زمان لما كنت صغير ،نفسى اشوف نظرة الفرح والفخر ف عينيه لما بنجح ،ليه بيعاملنى بالقسوة دى ليه مش شايفنى ليه وبدأ يبكى بحرقه

زياد : اهدا ياصاحبى فين لؤى القوى اللى اتعادنا اننا نشوفه زمان فاكر ..

قاطعه لؤى :ميهنيش انه مشانا من القصر، وبقينا فى بيت صغير ميهمتيش فلوسه الكتير ميهمنيش الملايين والشركات
،  ليه مش عايز الناس تعرف انى ابنه ما انا متفوق في الدراسه اهو ودخلت هندسه زى ما هو عايز وانت عارف انها مش حلم حياتى نفسى اعرف ايه السر ..
انا عايزه هو عايز حضنه ،تعرف انا الذكريات الحلوة اللى فاكرها ليه وانا صغير ساعات مش بصدقها ساعات بحسها حلم  جميل مش عايز افوق منه.

ابويا القديم كان بيحبنى كان فخور بيا كان يقولى  دايما انا فخور بيك يا دكتور لؤى ومتاكد انك هتكون دكتور ناجح ف عملك كان بيحبنى
ليه اتغير حصل ايه لكل ده وبكى بحرقه مرة أخرى تركه زياد يخرج ما فى صدره من حزن

بعد فترة هدأ لؤى وابتسم وقال :قوم نمشى ياض كفايه عليك كده

ابتسم زياد : لا يا عم كمل كمل

لؤى:كده طيب هسيبك انت واروح انااكل المحشى اللى ست الكل عاملاه.

زياد بفرحه:ايه ده بجد محشى انا جاى معاك طبعا

سعد زياد بتغير حال صديقه فهو يعرفه قوى يصمد امام الصعاب يضعف ولكنه يقوم من جديد