Geriye döndüm, ve birkaç adım attım.Ama o yoktu "adını bile bilmediğim son kadın tutucu" acaba her düşeni bu kadar güzel mi kavrardı.Off herneyse, ne düşünüyorum, tam bir fiyasko. Merdivenin kenarına, aşağıya, yana, sağa, sola nereye bakarsam bakayım bulamadım kolyeyi. Ve bu gerçekten içime oturdu. Çünkü o kolye benim herşeyim, fikrim, düşüncem, ailem, anılarım, çocukluğum, aşkım....ONU BULMALIYIM
