Bilinmezlik

4

Hayal meyal bir şekilde kaslı ve oldukça güçlü olan kolların beni kucağına alarak taşıdığını hatırlıyorum.
Daha sonra bir şekilde beni Ahşap bir kulübeye getirip yatağa yatırdığını anımsadım.
Uyandığım ilk anda kendimi yumuşak bir zeminde buldum sonra elimle yoklayarak  bunun bir yatak olduğunu anladım .
Sonra içimden "Mekil "diye fısıldadım .
Ama Mekil'den ses gelmeyince doğrulup odayı gezmeye başladım oldukça sade .
Duvarları ve zemini ahşap olan  bir odaydı .
Odada
sadece komodin ,gardrop ve
koskocaman ,bembeyaz bir yataktan başka hiç bir şey göremedim .

Ayrıca ev ölü sessizliğindeydi .
Beni getiren adamı merak ettim.
yüzünü bir türlü hatırlayamıyordum .
Mekil,
"Nasıl hatırlamazsın ormandayken anımsadığın eve ,seni o yakışıklı getirdi " dedi , Alaycı bir sesle.

Şaşkınlıkla gözlerim büyüdü ve otomotikman ağzımdan ah dememek için ellerimle ağzımı kapadım .
Sonra gözümün önünden yeni anılar geçmeye başladı.

6 Ay önce:
"Ben senin sevgilinim Karmen.
Bana bunları söylemen gerekirdi " diyerek yüzümü ellerinin arasına aldı gözlerinde derin bir üzüntü görüyordum . Altay bunu haketmemişti  ,ona yaşattıklarımı da .
Arkamı dönüp tam gidecekken " hiçbir şey olmamış gibi gidebileceğini mi sanıyorsun? "diyerek bileğimi tuttu " seni çok seviyorum "diyerek fısıldadı , ve aniden öptü .

Aklıma yeni gelen anılarla birlikte adımı da en nihayetinde öğrendim .Ve eskiden bu Altay denen adamla aşk yaşadığımı hatırladım.
Mekil,
"Karmenciğim ah tatlım hatırlamana sevindim .Daha hatırlayacağın çok fazla hatıran var. Ama önce benliğini bulmalısın "
"Senin bana anlatmadığın benliğimi şimdi Altay denen adamdan öğreneceğim gör bak" diyerek.

Büyük bir hiddetle kapıya yöneldim tam kapıyı açtım ki .
Kapının önünde Altay'ın vücuduna çarptım .
bununla birlikte kafamı kaldırarak yüzüne bakınca ağzım o şeklini aldı.
Mekil,
"ne yakışıklısın sen mübarek tü tü maşallah , görmeyeli daha da yakışıklı olmuşsun . O vücut ne öyle nazar değmesin" diyerek kafamın içinde konuştu.
Onu dikkate almayarak ikimizin de şaşkınlıkla birbirinize baktığımız ânı .
Altay bozarak , ışıl ışıl bir gülümsemeyle
"evine hoşgeldin Karmen "dedi
sonra .
Elimden tutarak beni kulübenin aşağı katındaki salona götürdü .
koltuğa oturunca 
"tâbi sen susamışsındır sana hemen su getiriyorum canım"
diyerek. kulübenin mutfağına yöneldi ,
Mekil,
" gördün mü hiç bir şey diyemedin görünce . Nasıl da süt dökmüş kediye döndün" diyerek içimde kahkahalar attı.
" Ben sana gösteririm süt dökmüş kediyi ,diye sinirle fısıldayarak . Somurttum ..
bununla birlikte Altay geldi. Ve yanıma oturup şefkat dolu bir sesle
" iç bunu, ihtiyacın var " 
  diyerek
elindeki ağrı kesici ile suyu uzattı . gülümseyerek , ağrı kesiciyi ağzıma atıp suyu kafama diktim .
Ben bunu yaparken öne doğru eğilip beni inceliyordu .
"Karmen sana ne oldu böyle ?"

Otomatik bir refleksle elime saçlarımdan bir tutam alıp onla oynadım .
" Cevap versene çocuk sana soru sordu , iyice aptallaştın"
İçimden ,
"sen sus" dedim .

Boğazımı temizleyerek
" bilmiyorum, neler olduğu hakkında hiçbir fikrim yok"
bunun üzerine Altay kaşlarını çatıp ,

"Hiç bir şey bilmiyorsan o kadar zaman sonra, bu ormanı nasıl buldun Karmen?"

"Ben bulmadım, hiçbir şey bilmiyorum .Galiba ormanın önündeki yolda trafik kazası geçirdim.  Sonra ..."
yutkunarak sustum .
Acaba Altay o canavarları biliyor muydu ?
Veya benim insan olmadığımı ?

Ormanın canavarlarla dolu olduğunu söylersem ne olurdu ?
Her şey daha kötüye gidebilirdi .

Ve o  canavar bana
"geride bıraktıklarına ihanet etmiş olacaksın" dedi .
yani bu durumda bende bir canavar oluyorum .
"Evet ,sonra ne oldu Karmen ?"
Sessizce önüme baktım
ve
ağlamamak için kendimi sıktım .
Buna rağmen gözümden bir kaç damla yaş düştü .
Bunu gören Altay hiçbir şey demeden bana sarıldı ve saçlarımın kokusunu içine çekti .
"Birlikte her ne yaşadıysan üstesinden geleceğiz " dedi .
güçlü ve korkusuz  bir sesle .
Bense ondan biraz uzaklaşarak
" Ben kimim Altay hiçbir şey hatırlamıyorum ?" Dedim.
Altay böyle bir şey olacağını tahmin edermiş gibi bir ciddiyetle yüzüme Bakarak ,
"Sen ..."