27 | cold

854 87 33
                                    

Hava serindi ama üşümüyordum bu aralar. Eskiden en ufak bir şeyde üşürdüm ve tüylerim diken diken olurdu. Fakat şimdiyse kalbimdeki yangın yeteri kadar yakıyordu beni.

Artık hiçbir şey ne kadar çabalasam
bile eskisi gibi olmayacaktı.

Kalbim acıdı. Kendimi hiç bu denli acı içinde hissettiğimi hatırlamıyordum sanırım. Derin bir nefes verdim. Her zamanki gibi parktaydım, fakat artık o bankta oturmuyordum. Kaydırağın merdivenleri daha iyi hissettiriyordu.

''Acı çekmene dayanamıyorum,''

Ellerimi saçlarıma geçirdim. Sesi zihnimde dalgalanıyordu.

''Senin için değerdi.''

Gözlerimin dolduğunu hissettim. Peki ya şimdi Finn benim için değdiğini düşünür müydü? Tanrım...

''Sanırım hep senin dizinde uyuyabilirim, Brown.''

Titreyen dudaklarıma rağmen buruk
bir şekilde gülümsedim. ''Bende seni hep dizlerimde uyutabilirim Wolfhard.''

O günde sonra bir daha dizlerimde
hiç uyumadı.

Ağlamaya başladım. Hıçkıra hıçkıra gözyaşı döküyordum. Ben bunun pişmanlığını kaldıramazdım.

''Doğru kararlar veremiyorsun.'' 

Elimi başıma götürüp saçlarımı çekiştirdim. ''Sus artık! Canımı yakıyorsun!''

Deliriyor muydum? Belki.

''Ben, sana yardım edeceğim Mill.''

Dişlerimi birbirine geçirdim. ''Çık zihnimden!''

''Wolfhard sana güveniyor, hep de güvenecek.''

Başımı iki yana salladım. ''Hayır Wolfhard, güvenmeyeceksin.''

Ağlamaya devam ettim. Benim deliler gibi eğlenip, mutlu olmam gerekmez miydi? Şimdi neden yalnızdım? Niye
üzgündüm ve ağlıyordum? Bunu hak ediyor muydum?

O itirafı ettiğimde ne yaşıyordum, bilmiyordum. Sarhoş gibiydim.

Ama ne olursa olsun onu itiraf etmemeliydim.

Aklıma Finn'in tepkisi geldiğinde hıçkırıklarım arttı. Donakalmıştı
ve hiçbir tepki vermemişti.

Gözlerine baktığımda bir duygu karmaşası gördüğüme yemin edebilirdim ama sonunda bana
hiçbir şey demeden sırtını dönüp gitmişti ve hiçbir şekilde durmamıştı.

Onun beni durdurmasına izin vermemeliydim.

Aksi hâlde şuan acı çeken ben
olmazdım. Pekâlâ, yine ben
olurdum ama en azından biraz
daha katlanılır olurdu ve sanırım
sinir krizi geçirecek hâle gelmezdim.

Finn'in gülüşü aklıma geldiğinde hıçkırdım. ''D-Defol git a-artık
aklımdan!''

--------

MOODUM SON CÜMLE.

FİNN RÜYALARIMA GİRİP GİRİP DURUYOR HELP ME.

VE BENDEN NEFRET EDİYOR ARTIK BU ŞEKİLDE GÖRMEK İSTEMİYORUM...

sky ' fillieHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin