Someone's pov
" Do you think what I think?" tanong ng taong to na hindi ko naman kilala.
" Whatever." walang gana kong sabi. I am hurt so damn much. I guess I'm too late now.
" Oh come on this is for OUR own good " sabi niya habang pinagdidiinan ang our. Tsk ano pa ba ang makakabuti para sa akin ngayon?
" Doesn't matter. " sagot ko habang umiinom dito sa bar counter. I am all alone. Before. Then suddenly, someone else draw close to me, and that someone else is who am I talking to right now. Why am I talking to this stupid person?
" Kahit sabihin kong mapapasayo siya?" sabi niya ng nakangisi. And that caught my attention.
" Don't do something stupid." I said. Irritation is visible in my face. Kahit pa hindi na ako ang mahal niya hindi ko siya kayang saktan.
" Ano ba ang meron sa kanya at nagpapakatanga kayong lahat?" naiiritang sabi niya. Ano bang pinagsasasabi niya?
" Are you drunk?" tanong ko sa kanya.
" Doesn't matter. Anayway if ever. You know? Baka magbago pa ang isip mo. Here. " sabi niya. Binigyan niya ako ng calling card.
" Just contact me" sabi niya pa sabay wink. Gross.
Corrien's Pov
I didn't think that I can love like this. I'm so happy I'm afraid na ang kapalit nito ay sakit, sakit na posibleng hindi ko kakayanin. I know that that is part of loving, because love without pain is nothing. Siguro naman hindi ako masasaktan ng dahil lang sa mababaw na dahilan.
" Love. What are you thinking? " kunot noong tanong ni Yelo. Haist kahit ata anong facial expression niya his still handsome. I just smile to him at umiling ako.
" Love please tell me I'm jealous now." ngayon naman talagang magkasalubong na ang makakapal niyang kilay, he's so adorable. Mahal na mahal ko nga ang lalaking to, I can't find something awful about him.
" And why are you jealous?" naguguluhan kong tanong. Ano bang nakakaselos sa ginagawa ko?
Pero sa halip na sagutin ako tinarayan lang niya ko sabay tayo. Nagugulohang sinundan ko siya sa kusina nila. Yeah I forgot to tell na nandito ako ngayon sa bahay nila, it's Saturday and it means babe time for us.
" Where are you going?" tanong ko dahil hindi ko siya mahabol, sa haba ba naman ng paa ng lalaking to hmp.
But still no response mas binilisan niya pa ang paglakad hanggang sa malapit na siya sa door ng comfort room. Kaya naman binato ko siya ng soot kong pambahay na tsinelas.
" Ano ba?" iritadong tanong niya. And I'm sure his angry now.
" Ano galit ka na niyan?" haysss ano ba tong bibig ko, ang galing makipag-away.
Kumalma naman ang itsura niya ng makita niya ang itsura ko. Sabay hagod niya sa buhok niya, at gawain niya yan kapag frustrated siya. Para naman akong maiiyak dahil sa pinakikita niyang expression, maybe ito na yung kaplit ng kasayahan ko? Nagbago na ba ang nararamdaman niya? What if hindi na niya ako mahal? Narealize ko lang na umiiyak na pala ako ng lumapit siya sakin at isinubsob niya ang mukha ko sa dibdib niya. I can hear his loud heartbeat. Ang mabigat niyang paghinga na parang nahihirapan at nasasaktan siya.
" Stop crying. It made me sick and I can feel my heart hurt I feel like I'm dying." sabi niya sabay pinihit niya ako paharap sa kaniya, he wiped my tears na mas lalong nakapagpaiyak sakin. Taranta niya namang pinunasan ang mga luha ko.
" Love. What's your problem?" concern na tanong niya sakin. Ugh I hate myself, why do I always doubt his love to me. I feel bad about it.
" I'm sorry" halos pabulong na sabi ko.
" Why?" kunot noong tanong niya, ang pagtataka ay klaro sa kaniyang gwapong mukha.
" Because I always doubt your love. Akala ko kasi hindi mo na ko love kasi hindi mo ko pinapansin. Tsaka mukhang galit ka pa sakin ng tumayo ka." para akong batang inaway na nagsusumbong sa kaniya sa paraan ng pagsasalita ko, habang humihikbi hikbi pa.
" What made you think that way? I'm just asking you on what you are thinking?" malambot ang expression niya habang kinukulong niya ang mukha ko sa dalawang palad niya at nararamdaman kong matulis pa sa bibig ng isda ang nguso ko.
Ilang segundo niya akong tinitigan tsaka unti unting lumapit ang mukha niya sakin. Then I get startled when his lips landed on my fish like lips. Pero sa halip na mainis kinilig pa rin ako. I'm so doomed.
" I'm not angry Love. Kelan ba ako nagalit sayo. Maybe tampo oo pero alam mo namang marupok ako pagdating sayo diba?" sabi niya after he kissed me.
I smile to him, siraulo talaga to pinapakilig nanaman ako eh. I so badly want to look down dahil sa feeling ko kulay kamatis na ang mukha ko. But his still caging my face with his gentle hands.
" Aww your cute when blushing at masaya ako bacause I know that I'm the reason behind it."
" Your making my heart flutter Love." I said and this is the first time that I called him love. I saw him blush and he look away. He's too cute so I tease him minsan lang kasi mag blush ang gangster kong boyfriend.
" Awww Love are you blushing?" I asked playfully sabay sundot sa pisngi niya pero nilalayo niya ang pisngi niya sakin haha.
" Ugh stop it Love" halos pabulong na sabi niya. Seems like his shy haha.
" Why are you shy ba kasi? Are you shy? I'm shyshy hehe" biro ko sa kaniya sabay peace sign haha.
" Stop teasing or else." banta niya. Then I saw a wicked glint in his eyes.
" Or else what? Hmmm loveee" hamon ko pero nilambingan ko talaga ang huli kong sinabi. But that doesn't erase the wicked glint in his eyes but it became darker. Para akong nalulunod sa mga mata niya. Dahan dahan siyang lumalapit while saying..
" Or else I'll do this" he said firmly. And I was dumbfounded when he kiss me like his life depend on me. At first my eyes was wide but when he deepened the kiss I close my eyes as I savored his kisses. Nang hindi na kami makahinga he stop and murmur in my ears.
" Don't doubt my love for you my sweet Corrien. Yes I maybe a casanova before, but you, you make me go crazy over you." and then he kiss me again.
After a second he stopped and said " Understand?" at tanging tango lang ang kaya kong gawin dahil lasing pa ko sa sensasyong dala ng mga halik niya.
Author's Note:
Short update haha...hanggang dito lang kinaya ng imagination ko 😂😅
