Yalnız

O evden çıkıp ağlaya ağlaya evime gelip yatağın içine girmistim . Gözyaşlarım durmuyor ,hıçkırıklarım yüzünden nefes alamıyorum. Bağıra bağıra aglamaktan ses tellerim zarar görmüş olmalı ama umrumda değil.

-'Nasıl !!! Nasıl yaptın Bilal hiç mı düşünmediniz beni '

Evet deli gibi görünüyordum dışardan ama bagirmadan içimdeki ateşi sondurebilecegimi sanmıyorum .

Kalbim den başlayan sızı bütün vücudumu dolaşıp gozlerimden özgürlüğe kavuşuyordu.Bunu yaparken canım öyle çok yanıyor ki çığlık çığlığa bağırmak istiyordum .

2 saat sonra aglamalarim iç cekislere dönmüş sonrasında da sanırım uyuya kalmıştım. Sabah uyandığımda acı geçmiş olmalıydı ama hala tazeliğini koruyordu . "Bitti artık bilal ben pes ediyorum gidiyorum beni bulamayacagin uzak bir yere yeni bir baslangica """"

Yalnızlık ve yapayalnızlık arasında ufak bir fark vardır.Uzakta da olsa varlığını bildigin biri varsa yalnizsındir. Ama hiç bir zaman yanında olduğunu hissettirecek kimsen yoksa yapayalnızsındır.İste yapayalnız birinin hikâyesi ...

Okumanizi çok isterim ins okunur ve bende yazarim . Yalnız insanlara yoldaş olmak dileğiyle . İyi okumalar ..