{A Instagram Story}

jij en ik

{Nina POV}

4 maanden later

Ik lig in bed, om eerlijk te zijn Ian z'n bed, in zijn armen. Ik huil, al de hele dag. Ian gaat vandaag op tour, voor 5 maanden. 5 maanden geen broers, 5 maanden geen knuffels, 5 maanden geen vrienden. Ik wil hem bij me houden, maar ik denk terug aan 4 maanden geleden. Het moment dat Ian vroeg of ik z'n vriendin wilde zijn

4 maanden terug

'Nina, wil je m'n vriendin weer zijn?' vraagt Ian, Ik knik hevig en spring in z'n armen. Deze jongen maakt mij gelukkig, ik houd van hem, voor altijd, met m'n hele hart. Hoe erg hij ook een player kan zijn. Hij is van mij en niemand neemt dat af.

Einde flashback

Ik krijg n kus op m'n mond en zie Ian daar boven me met traanogen, de zwakke kant die niemand van hem kent. Ik strijk z'n tranen weg 'babe, ik bel je elke ochtend, avond en wanneer er tijd is om je te spreken' zegt hij. 'ian, je moet er van genieten. Ik kom echt wel een keer kijken als t kan' zeg ik hoopvol om hem moed te geven. Ian knikt verdrietig en gaat op me liggen en drukt kusjes in m'n nek wat me laat rillen, deze rilling ga ik missen. De rilling die alleen hij me gaf. Ik hoor Ian grinniken, dat betekent vaak dat ik iets doms zei. 'ik ga je ook missen Nien' zegt Ian. Ik voel mn wangen nat worden, shit ik huil, de zoveelste keer vandaag. Na n halfuurtje roepen Peter en Helen ons, we gaan naar Schiphol. Ik stap in en ga dicht tegen Ian aan zitten, ik geef 1 van m'n oortjes en luister naar n sad afspeellijst die we samen hebben gemaakt, gewoon, omdat als we elkaar missen we die kunnen luisteren, ik kijk Ian de hele tijd aan. Als Ian terug kijkt drukt ie kort zijn lippen op de mijne, het voelt als eeuwen terwijl het maar 8 seconden zijn. Ik stap uit de auto, ik begin langzamer te lopen en ga dichter tegen Ian aanlopen. Ik haat dit, ik ga mijn vriendje 5 maanden lang niet zien, het doet pijn. Hij is gelukkig dan ben ik dat ook. Als we aankomen bij t afspreek punt ren ik op de andere boys af en knuffel ze, ugh ik ga ze missen. Het zijn m'n broers, eigenlijk had ik de keus om mee te gaan maar ik moet dit jaar over dus het kon niet, ik misdraag me te veel. Ik zie dat Ian t moeilijk met iets heeft maar ik weet niet wat, ik loop op hem af en knuffel hem. Ian tilt mijn hoofd op en zoent me rustig, ik sla mijn armen om z'n nek en ga op m'n tenen staan, ik voel Ian z'n armen om m'n middel geslagen worden. 'Ian, bro kom. We komen te laat' roept Jannes. Ian knikt. Hij geeft me iets en n snelle kus en rent dan achter Jannes aan. Wat gaf hij me?