CHAPTER 27
"Ngayong alam mo na ang nararamdaman ko,pwede ka nang umalis." Sabi ko rito at tumayo na.
"Wala kang karapatabg bumalik sa buhay ko." Dugtong ko.
"Pero anak ko sila--" Hindi ko sya pinatapos.
"Wala ka nang anak Nevo, kaya please umalis ka na." Sabi ko dito.
"Oo aalis ako ngayon pero hindi ako gagaya sa'yo na hindi bumabalik." Sabi nito at tumalikod na.
Kumulo ang dugo ko.
"Wag ka nang babalik dito, di na kota tatanggapia pa." Pahabol ko dito at lumingon sya sa akin.
Ngumiti ito.
"Tingnan lang natin." Sabi nito at umalis na.
Sobrang bilis ng tibok ng puso ko.
Pumunta agad ako sa kwarto para tingnan ang mga anak ko.
"Okay ka lang mommy?" Bungqd sa akin ni Sevirous kaya tumango ako.
"Ayos lang naman sa amin na ayaw mo pang tanggapin si Daddy." Sabi ni Sevirous kaya parang piniga ang puso ko.
"Pero kailangan din namin ng ama mommy." Huling sabi nito at natulog na.
Sobrang sakit sa puso dahil sa nagawa ko.
Hindi ko man lang naisip ang nararamdaman ng mga anak ko.
Hindi ko pa alam kung ano ang susunod kong gagawin.
Pero sana sa gagawing kong ito, tama na dahil ayaw ko nang masaktan pa.
Tatanggapin ko sya...
Pero hindi sa buhay ko.
-
To bs continued
