A wonderful life // Kensington verhaal

Hoofdstuk 11

Even kort iets over het vorige hoofdstuk. Ik heb van de week hoofdstuk 10 bijgewerkt, ik kwam er namelijk achter dat de datum van het overlijden precies op de verjaardag was van Eloi😬 in het verhaal heb ik ook zijn verjaardag er niet echt in verwerkt...of ja eigenlijk helemaal niet...heel slecht eigenlijk maar ik had hier helemaal geen rekening mee gehouden😮 dus dat 'feestje' die ene avond was dus even een feestje voor zijn verjaardag😉😅 sorry voor dit😅 hoop dat jullie het alsnog leuk vinden!

De tranen staan in mijn ogen. Ik zak ineen en Eloi trekt me naar zich toe. Hij houdt me stevig vast en terwijl ik weer eens aan het huilen ben wrijft hij met zijn hand over mijn rug. 'Laat het er maar uit. Ik help je hier doorheen te komen. Het komt allemaal goed.' fluistert hij. Na een tijdje ga ik weer rechtop zitten en ik leun tegen Eloi aan terwijl hij zijn arm om me heen heeft. 'Ik heb geen eens afscheid kunnen nemen. Alleen maar omdat ik te druk was met mijn vrienden. Ik had aan mijn moeder moeten horen dat het echt niet goed ging. Dan had ik afscheid kunnen nemen. Het is mijn schuld dat dat niet meer kon.' zeg ik terwijl ik voor me uit staar. 'Hey, dat is niet waar. Je kon niet weten dat het diezelfde nacht nog zou gebeuren. En bovendien, je moeder zei dat je niet hoefde te komen. Jullie wisten beide niet dat het zo snel zou gaan. Het is niemands schuld dat je geen afscheid hebt kunnen nemen.' zegt Eloi geruststellend. 'En toch had ik het moeten weten.' mompel ik. Eloi doet net alsof hij dat niet hoorde en geeft me een kus op m'n hoofd. Het is in inmiddels bijna 14:15 dus we besluiten weer terug naar mijn moeder te gaan. Thuis ga ik samen met mijn moeder de kleding uitzoeken die mijn vader aan gaat krijgen in de kist. Dit hadden we ook al een beetje besproken met hem, maar we waren er nog niet zeker van wat we zouden doen. We zaten te denken aan zijn trouwpak of aan zijn mooie bordeaux rode pak die hij altijd met kerst aan had. We hadden het voor de grap ook nog over zijn Friends pyjama, maar dat werd hem toch maar niet. Mijn vader was, net als ik, echt een mega Friends fan. We kiezen toch maar voor zijn trouwpak. Ik moet nog thuis mijn eigen kleding halen, dus onderweg geef ik de kleding af bij de plek waar we morgen mijn vader kunnen zien. Ik ga deze keer niet met de trein naar huis, maar ik ga met de auto van mijn moeder. Eloi gaat ook mee. Onderweg kletsen we een beetje, niet veel, want daar ben ik te verdrietig voor. Eloi ziet het aan me en hij legt af en toe even een hand op mijn been. Dan krijg ik even een brede glimlach op mijn gezicht. Eenmaal thuis aangekomen is het bijna 16:00. Ik leg mijn spullen op de keukentafel en ik loop naar boven. Eloi gaat met me mee en helpt me met inpakken. Voor morgen neem ik een zwarte lange broek mee met een zwarte blouse met roosjes er op en een v-hals. Daarbij trek ik mijn nette zwarte hakken aan. De dag daarna gaan we alleen zelf nog even bij mijn vader kijken, dus dan trek ik gewoon een spijkerbroek met gaten aan en een zwarte blouse met mijn nike gympen. Misschien doe ik dan ook wel mijn joggingpak aan, dat zie ik dan wel weer. Dan neem ik voor de crematie mijn zwarte, strakke kanten jurkje met lange mouwen mee. Hierbij doe ik ook mijn zwarte hakken aan. Verder neem ik nog een extra joggingbroek en een shirt, een trui, een korte broek en mijn pyjama mee. Eloi heeft ondertussen mijn toiletspullen ingepakt. Ik check of ik alles heb en dan ga ik languit op mijn bed liggen. Eloi komt naast me liggen. 'Zullen we even onze ogen dicht doen? Je hebt een zware dag gehad, en eerlijk gezegd ben ik ook pittig moe.' zegt Eloi. Ik knik en zet mijn wekker voor 17:30, dan hebben we ongeveer een uurtje.
Om 17:30 gaat mijn wekker, maar ik word er niet wakker van. Eloi wel. Hij pakt alvast mijn spullen en zet ze in de auto terwijl hij mij nog even laat liggen. Rond 17:45 maakt hij me wakker. 'Lies, wakker worden. We moeten zo gaan.' fluistert hij terwijl hij over me heen gebogen staat. Ik word wakker en kijk recht in zijn ogen. Ik rek me uit en dan ga ik rechtop zitten. 'Ik wil niet gaan,' begin ik. 'Dan moet ik afscheid gaan nemen van mijn vader. Dat wil ik niet.' zeg ik terwijl ik depressief voor me uit staar. 'Het komt goed, ik ben er altijd voor je.' zegt Eloi geruststellend. Ik kijk hem verliefd aan en ik geef hem een kus. Ik vond het goed voelen, dus ik pak zijn hand en trek hem het bed in. We zitten samen in bed, zijn handen gaan langs mijn zij en door mijn haar en ik ga met mijn handen over zijn rug en door zijn haar. Nadat we zo'n 10 minuten in bed hebben zitten zoenen en knuffelen besluiten we dat het toch echt tijd is om te gaan. Beneden pak ik nog even wat drinken voor onderweg, ik pak mijn gitaar, mijn telefoon en de sleutels en dan gaan we. Eloi stelt voor dat hij gaat rijden deze keer, zo kan ik eventueel nog wat slapen in de auto. We rijden ook precies tijdens de avondspits dus dat belooft een lange rit te worden.
Zoals we al verwacht hadden is het een lange rit. Ik slaap ondertussen wel een beetje, maar niet veel. Ik kan nooit echt lekker slapen in een auto. Op een gegeven moment word ik wakker en ik hoor uncharted spelen op de radio. Eloi kijkt naar me. 'Moet ik hem uitzetten?' vraagt hij. 'Nee hoor.' antwoord ik en ik zet zelf de radio juist harder. Terwijl uncharted lekker hard door de speakers van de auto speelt staar ik naar buiten terwijl er wat tranen over mijn wangen lopen. Eloi ziet het en vraagt of het goed gaat. Ik knik. Ondertussen begin ik een beetje mee te mompelen. 'And if I could go back again, I'll go back again. If the worst is happening, how does anything work?' klinkt het. Eloi begint ook zachtjes mee te zingen. Als uncharted is afgelopen zet ik de radio weer zachter en kijk ik tevreden naar Eloi die gefocust is op de weg. Ik krijg toch even een kleine glimlach op mijn gezicht als ik naar hem kijk. Uiteindelijk komen we rond 19:30 bij mijn moeder aan. We hebben er zo'n anderhalf uur over gedaan. 'Hey mam, gaat het een beetje?' vraag ik. 'Ja hoor, ik heb net het overlijdensbericht geschreven voor de krant.' zegt ze terwijl ze me het bericht laat lezen. 'T is mooi geworden mam.' zeg ik terwijl ik het terug geef en haar een dikke kus op haar voorhoofd geef. 'Hebben jullie al gegeten?' vraagt ze. Eloi en ik schudden onze hoofden. 'Er staat nog wat van de groente schotel in de keuken. Als je die even 10 minuutjes in de oven zet kunnen jullie die wel eten.' zegt mam. 'Doe ik.' antwoord ik en ik loop naar de keuken. Terwijl ik in de keuken bezig ben hoor ik dat mijn moeder met Eloi praat. 'Blijf je eigenlijk nog slapen de komende dagen?' vraagt ze. 'Nou, weet ik eigenlijk niet. Ik zou dan wel thuis nog wat spullen moeten halen, maar dat is geen probleem want ik woon vlakbij. Maar vinden jullie dat ook goed dan?' vraagt hij aan mijn moeder, Maisy en Daan. 'Nou volgens mij hoor je nu ook bij de familie dus ja.' zegt Daan met een knipoog. 'Haha dat is waar. Maar ja als jullie dat goed vinden blijf ik wel.' zegt hij. 'Ik zou het fijn vinden als je blijft, en ik denk dat Lisa dat ook wel kan gebruiken.' zegt mijn moeder. 'Dat denk ik ook wel. Dan blijf ik gezellig hier.' antwoord Eloi. 'We kunnen eten!' roep ik na 10 minuten vanuit de keuken. 'Zullen we in de tuin gaan zitten?' vraag ik aan Eloi. 'Is goed hoor.' Antwoord hij.
'Ik hoorde dat je blijft?' vraag ik nieuwsgierig. 'Ja, als je dat goed vind?' vraagt hij. 'Tuurlijk! Ik kan je wel gebruiken deze dagen.' zeg ik. 'Dat snap ik.' antwoord Eloi. 'Ik ga dan wel zo even langs mijn huis om wat kleding en zo te halen. Wil je mee of blijf je liever hier?' vraagt hij. 'Nee ik ga wel mee. Kan ik je huis ook eindelijk een keer zien.' antwoord ik met een knipoog. Eloi lacht. Tijdens het eten kletsen we een beetje. Ik krijg eindelijk weer een keer mijn eten op en ik kan eindelijk weer een beetje gezellig kletsen.
'Zullen we?' vraagt Eloi als we klaar zijn met eten en de spullen hebben opgeruimd. 'Is goed. Ik zeg even dat we gaan.' antwoord ik. 'Mam, ik ga even met Eloi zijn spullen halen!' roep ik vanuit de gang. 'Is goed. Tot zo lieverd!' Roept mijn moeder terug, en we gaan de deur uit. 'Nou kom ik eindelijk eens te weten waar mijn vriend nou eigenlijk woont.' zeg ik tegen Eloi met een knipoog. Hij slaat zijn arm om mijn nek heen, trekt me naar zich toe en geeft me een kus op mijn hoofd. 'Is dit een droom die uitkomt?' vraagt hij met een lach. 'Haha, zeker wel.' lach ik terug. We lopen hand in hand naar zijn huis. Als we daar aankomen kijk ik vol bewondering naar het huis. 'Rondleiding?' vraagt hij. 'Oh zeker wel.' antwoord ik met een grote glimlach. Hij laat me alles zien. De woonkamer, eetkamer, keuken, tuin, zijn studio, de slaapkamer met inloopkast, de badkamer, de logeerkamer en op de zolder is nog een hele mooie kamer met allemaal boeken, platen, awards, foto's, een tv, een hele lekkere chill hoek en een kleine bar. 'Wauw! Zo'n vet huis dit.' zeg ik terwijl ik nog steeds om me heen sta te kijken. 'Jaa ik ben er zelf ook nog altijd heel erg blij mee.' antwoordt Eloi. 'Ja dat snap ik helemaal.' zeg ik dromerig. Eloi moet lachen. 'Ik ga mijn spullen pakken, ga jij nog maar even lekker mijn huis bewonderen.' zegt hij met een knipoog. 'Ga ik zeker doen.' lach ik terug. Nadat ik een beetje heb laten bezinken hoe vet dit huis is ga ik naar de slaapkamer waar Eloi bezig is met inpakken. Ik zie hem op zijn bed zitten en voor hem op de grond heeft hij allemaal kleding liggen. 'Lukt het?' vraag ik met een lach. 'Nou, niet echt, haha. Jij hebt een goeie kleding smaak, help me!' smeekt hij. 'Haha is goed.' Hij heeft een setje nodig voor morgen tijdens de condoleance, eentje voor de dag erna en voor tijdens de crematie. En dan ook nog een extra set. 'Oke, let me see...' begin ik. Ik kijk een beetje rond naar wat hij al heeft gepakt en ik kijk nog een beetje in de kast. Ondertussen is Eloi zijn toiletspullen bij elkaar aan het rapen. Voor morgen kies ik een zwarte broek uit met een licht blauw overhemd en zijn zwarte gympen. Voor de volgende dag pak ik natuurlijk weer het soundgarden shirt. Het word weer niet heel erg warm dus ik doe er ook een spijkerjasje bij. En dan met een zwarte broek met gaten, de zwarte gympen en eventueel een zwart petje. Voor de crematie kies ik een zwart overhemd met een grijze broek en zijn nette schoenen. Als extra setje pak ik een joggingbroek en een simpel wit shirt en als extra jasje nog even een leren jasje er bij. 'Nou kijk eens aan meneer. U bent klaar om te gaan hoor.' 'Thanks mam...' grapt hij. Ik moet lachen en geef hem een kus. Als we alles in zijn koffer hebben gedaan vraagt hij: 'Weten de andere jongens het eigenlijk al?' 'Ja, ze hebben het op insta gezien en gereageerd onder de foto. Ik wil eigenlijk wel vragen of ze eventueel morgen of zaterdag willen komen. Het zou veel voor ons betekenen, maar ik snap ook als ze dat niet willen.' zeg ik. 'Ja snap ik.' 'Ik stuur nu wel even een appje in de groep.' 'Is goed. Dan zet ik alvast de spullen beneden.' zegt Eloi. In het appje vertel ik dus aan de jongens dat mijn vader is overleden en dat ze welkom zijn bij de condoleance en bij de crematie, ondanks dat ze mijn vader niet gekend hebben zou het veel voor ons betekenen. Ik krijg vrijwel gelijk van iedereen een appje terug. Niles: 'Ik had het gelezen op insta. Echt heel naar, heel veel sterkte! Ik ben er beide dagen! Gaat het een beetje met je? Jan: 'Ik had het inderdaad ook gelezen, is echt te snel gegaan me je vader. Heel veel sterkte. Ik kan morgen niet, maar zaterdag ben ik er zeker!' Casper: 'Echt heel kut als ik het even zo mag zeggen. Voel me dan wel weer vereerd dat je ons er bij wilt hebben. Ik ben er ook beide dagen.' Ik antwoord: 'Thanks jongens. Eerlijk gezegd gaat het niet geweldig, maar dat is wel logisch. Gelukkig was Eloi bij me toen ik het te horen kreeg via de telefoon en hij is er ook de hele tijd voor mij en mijn familie geweest. Echt een topper!❤️' Casper: 'Wat een topper is het ook. We zien je morgen!' 'Tot morgen.' antwoord ik. Daarna komt Eloi weer naar boven en hij vraagt: 'En? Al antwoord?' Ik knik, en dan ziet Eloi dat ik weer tranen in mijn ogen heb. Hij komt naast me zitten en geeft me een knuffel. 'Ik hou van je.' zeg ik. 'Ik ook van jou.' antwoordt Eloi en hij geeft me een kus op mijn hoofd. 'Zullen we maar weer gaan?' vraagt hij. Ik knik en droog mijn tranen.
Thuis aangekomen zetten we de spullen van Eloi gelijk in de logeerkamer en hij trekt zijn joggingpak aan die ik voor hem had ingepakt. Ik ga alvast naar beneden en zie daar dat mijn moeder in slaap is gevallen. Naast haar zie ik foto's liggen van mijn vader. Ze was waarschijnlijk een foto aan het uitzoeken om op de kist te zetten. Ik ruim de foto's op en ik leg een kleedje over mijn moeder heen. Ik zie ook dat het best een troep is in het huis, dus besluit ik zachtjes een beetje de woonkamer op te ruimen. Als ik klaar ben zie ik dat mijn moeder wakker is geworden. We kletsen een beetje en dan gaat ze naar boven om naar bed te gaan. Ondertussen was Eloi ook al naar beneden gekomen. We kijken de rest van de avond Friends op de bank. Na 1 aflevering ben ik al in slaap gevallen terwijl ik lekker tegen Eloi aan lag.
De volgende dag word ik rond 9:00 wakker in het logeer bed met Eloi naast me. Hij heeft me blijkbaar naar boven getild. Ik ga zachtjes het bed uit en ik loop naar de badkamer. Daar doe ik mijn Adidas joggingbroek aan met een shirtje. Ik fris me een beetje op en dan loop ik naar beneden. Ik besluit dat het een goed idee is om even boodschappen te gaan doen, aangezien er bijna niks meer in huis is. Het is inmiddels 9:00 dus de supermarkt is gelukkig al open. Ik trek mijn schoenen aan en ik schrijf even op een briefje dat ze nog niet moeten gaan ontbijten.
Bij de supermarkt haal ik wat groenten, aardappels, vlees vervangers, sapjes en nog wat andere dingen. Ik ga straks weer american pancakes maken dus daar neem ik ook 2 pakken beslag van mee en wat fruit en andere toppings.
Als ik weer thuis ben zie ik dat Eloi op de bank zit. 'Heyy.' Zeg ik zachtjes. 'Goeiemorgen.' antwoord hij. 'Ligt de rest nog te slapen?' vraag ik. 'Je moeder volgens mij wel, maar Daan is even gaan hardlopen.' antwoord hij. 'Ohh oke. Ik was van plan american pancakes te maken. Wil je helpen?' vraag ik met een glimlach. 'Tuurlijk.' zegt hij terug met een lach op zijn gezicht. Samen staan we een beetje te kloten in de keuken. Mijn moeder is inmiddels ook wakker en die staat stiekem te kijken hoe wij gezellig samen ontbijt aan het maken zijn. 'Goeiemorgen keukenprins en prinses.' zegt ze lachend. We draaien om en zeggen Goeiemorgen terug met een lach op ons gezicht. We zien er niet uit, we zitten helemaal onder het beslag. 'Is er nog wel genoeg beslag over om het eten te maken?' vraagt mijn moeder sarcastisch. 'Haha ja hoor dat moet wel lukken denk ik.' lacht Eloi. Na een tijdje zijn de pancakes klaar en mijn moeder heeft ondertussen de tafel gedekt. Het is nu bijna 10:30 en Daan is ook weer thuis. 'Dat is nog eens leuk thuis komen!' zegt hij. 'Nou eet smakelijk jongens.' zegt Eloi.
De rest van de middag zijn we nog bezig met voorbereidingen voor de crematie. Bijvoorbeeld foto's uitzoeken die we gaan afspelen op een scherm, afspreken wie er de kist gaan dragen, allemaal dat soort dingen. Dan is het bijna 15:30 en ik besluit even te gaan douchen. We moeten om 16:30 vertrekken naar het uitvaartcentrum. Daar gaan we de laatste dingen overleggen voor de crematie en daarna is de condoleance van 17:15 tot 18:15. Na het douchen kleed ik me om. Ik trek mijn zwarte broek aan met mijn zwarte blouse met roosjes en een v-hals. Daarna doe ik een beetje make-up op. Waterproof, want anders loopt het straks allemaal uit. Daarna steek ik weer de bovenkant van mijn haar op in een knotje, en de onderkant laat ik los, ik heb geen tijd meer om het te krullen, dus dan maar niet. Als ik beneden kom staat iedereen al klaar. Ik trek mijn hakken aan, pak mijn tasje met mijn mobiel en zakdoekjes en dan gaan we naar het uitvaartcentrum.
Na het bespreken van de laatste details gaan we naar de kamer waar straks de condoleance is. Het is een mooie ruime kamer met tafeltjes, een barretje, en bank en in een hoek zit een extra ruimte waar mijn vader ligt. We maken de kamer nog een beetje klaar voordat de mensen komen. We zetten wat foto's neer, wat bloemen en we helpen met de koffie en thee. Daarna mogen we eerst zelf nog even mijn vader zien. Mijn moeder, Daan, Maisy en ik gaan met zijn 3en hand in hand de ruimte in waar hij ligt. Het staat er helemaal vol met bloemen die mensen hebben gestuurd en kransen die wij zelf hebben laten maken. En dan kijken we in de kist. We beginnen alle 3 te huilen. Dan komt Eloi de kamer in en hij pakt me vast. Daan heeft mijn moeder en mijn zusje in zijn armen. Na een tijdje komen ook mijn oma en de zus van mijn vader even kijken.
Na een tijdje komen de gasten. We staan allemaal in een rijtje. Eerst mijn oma, dan de zus van mijn vader, dan mijn moeder, dan Daan, dan ik en Maisy als laatste. Eloi staat achter me om me te steunen. Rond 17:45 komen Casper en Niles de deur door gelopen. Ze zijn de laatste. Ze geven iedereen uit het rijtje een hand en als ze bij mij aankomen zien ze dat ik met tranen in mijn ogen sta en om de beurt geven ze me een knuffel. 'Ik vind het zo erg voor je Lies, echt waar.' zegt Casper. 'Ja ik ook, we zijn er voor je.' Vult Niles aan terwijl hij zijn hand op mijn schouder legt. 'Bedankt jongens, dit betekent echt heel veel voor me.' antwoord ik. De rest van de tijd kletsen we wat met de jongens en met de andere gasten. Rond 18:20 is iedereen weg. Ook Casper en Niles zijn naar huis gegaan.
Nadat we even hebben geholpen met opruimen en afscheid hebben genomen van mijn vader gaan we terug naar huis. Als we thuis zijn aangekomen ga ik me gelijk omkleden. Ik trek weer lekker mijn joggingpak aan wat ik vanochtend ook aan had. Eloi doet het zelfde en samen liggen we nog even in bed. Ik lig tegen hem aan met mijn hoofd op zijn borst en mijn arm om zijn middel. Hij heeft een arm om me heen en speelt een beetje met mijn haar. Zo liggen we even tot mijn moeder na een kwartiertje roept dat we kunnen eten. Tijdens het eten praten we niet veel, niemand weet eigenlijk waar we het over moeten hebben. Na een tijdje besluit mijn moeder maar wat vragen te stellen aan Eloi. Daar volgt wel een gezellig gesprek uit. Nadat ik heb geholpen met de tafel afruimen ga ik nog even oefenen met uncharted op mijn gitaar. Eloi zit op de bank een boek te lezen en kijkt af en toe even heel stiekem naar me. Als ik klaar ben is het bijna 20:30 en ik besluit alvast naar boven te gaan. Ik ben nog steeds erg moe, dus ik ga op tijd slapen. Als ik in de badkamer bezig ben met mijn make-up er af halen komt Eloi binnen lopen. 'Ik ben ook moe, dus ik dacht ik ga gezellig mee naar bed.' zegt hij terwijl hij achter me gaat staan en zijn armen om mijn middel doet. 'Gezellig.' zeg ik met een glimlach en ik geef hem een kus. Daarna gaan we samen onze tanden poetsen en dan gaan we naar bed. Ik ga weer lekker tegen hem aan liggen zoals ik voor het eten ook lag. We kletsen nog wat, maar ik val al vrij snel in slaap.

Sorry als dit allemaal te gedetailleerd is, maar ik kan dit niet zomaar overslaan of heel kort in het verhaal laten voorkomen. Het is niet zomaar iets natuurlijk.
Ik upload ook iets minder vaak. Hoop dat jullie dat niet erg vinden. Veel plezier met lezen!❤️
Xx

Insta: _kensington_fan