A wonderful life // Kensington verhaal

Hoofdstuk 12

De volgende dag word ik rond 9:00 wakker. Eloi slaapt nog. Ik ga lekker tegen hem aan liggen en geniet even van hoe hij ligt te slapen. Na ongeveer een half uurtje wordt hij ook wakker. Hij ziet dat ik wakker ben en zegt: 'Goeiemorgen prinses.' en hij geeft een kus op mijn hoofd. Ik krijg gelijk weer een lach op mijn gezicht en ga nog even lekker tegen hem aan liggen. Rond 10:00 gaan we het bed uit om beneden te ontbijten. We ontbijten zoals altijd weer met zijn allen. Tijdens het ontbijt overleggen we even hoe laat we vandaag naar mijn vader toe gaan. We gaan vandaag de kist dicht maken, dus we willen hem nog even zien. We besluiten dat we om 15:00 daar heen gaan. De rest van de ochtend zit ik gezellig met Eloi op de bank Friends te kijken. Na zo'n 4 afleveringen is het bijna 12:15 en ik besluit even te gaan douchen. Na het douchen trek ik mijn kleding aan wat ik voor vandaag had meegenomen en ik loop weer naar beneden. De rest is zich ook aan het klaarmaken dus er is niemand meer beneden. Ik besluit nog even in alle rust mijn speech die ik morgen ga geven door te nemen en af te maken. Daarna oefen ik nog wat met uncharted. Als Eloi klaar is met aankleden komt hij naar beneden en hoort me spelen. 'Nog tips voor me?' vraag ik aan hem. 'Nou, eigenlijk niet. Het klinkt prachtig.' antwoordt hij. Ik lach naar hem en ga nog even verder met spelen. Rond 15:00 stappen we de auto in en gaan we naar het uitvaartcentrum. Eenmaal daar aangekomen gaan we gelijk naar binnen. Daar gaan we eerst even op de bank zitten en we drinken wat. Dan is het uiteindelijk toch echt tijd om naar mijn vader te gaan en de kist te gaan sluiten. Ik loop met mijn moeder hand in hand, Daan heeft haar andere hand vast en die van Maisy en Eloi loopt achter me. Mijn oma en mijn vaders zus zijn er ook bij. Met zijn allen staan we nog even bij de kist en dan besluiten we dat het toch echt tijd wordt de kist dicht te doen. Als de kist eenmaal dicht zit zetten we de bloemen en foto's er op. We staan daar nog even en dan gaan we weer terug naar de bank. Daar troost Daan mijn moeder en Maisy nog wat en Eloi troost mij. Nadat we allemaal weer een beetje zijn bijgekomen gaan we weer naar huis. De rest van de dag gebeurt er eigenlijk niet zo veel. Er word niet heel veel gekletst omdat iedereen nogal verdrietig is, maar Eloi is er om me te troosten. Die avond ga ik weer op tijd naar bed, morgen is het zo ver...de crematie.
De volgende dag word ik rond 8:30 wakker gemaakt door Eloi. 'Lies, wakker worden. Je hebt de wekker niet gehoord.' fluistert hij terwijl hij tegen me aan ligt en een beetje met mijn haar speelt. Ik word langzamerhand wakker en draai me naar hem toe. Hij ziet dat er tranen in mijn ogen staan, dus hij slaat zijn armen om me heen. 'Ik wil het gewoon niet. Ik wil geen afscheid nemen.' snik ik. 'Ik snap het helemaal, maar je zult toch moeten. En ik ben er voor je, ik help je hier doorheen.' zegt hij geruststellend. 'Dankje.' Antwoord ik. Ik blijf nog even met Eloi in bed liggen en dan is het toch echt tijd om uit bed te gaan. Eenmaal gedoucht en aangekleed kom ik beneden. Iedereen zit al aan de keukentafel op me te wachten zodat we kunnen gaan ontbijten. 'Gaan jullie maar eten, ik heb geen trek. Ik ben even buiten.' zeg ik en ik loop naar buiten. Ik loop door het parkje waar ik ook elke keer op het bankje heb gezeten met Eloi. Even mijn hoofd leegmaken. Na een half uurtje is het bijna 9:45 en ik ga weer richting huis. Als ik weer thuis ben ga ik naast Eloi op de bank zitten. 'Waar was je?' vraagt hij. 'Oh gewoon, even buiten. In het parkje.' antwoord ik. 'Oh ik snap het al, even je hoofd leegmaken zeker?' Ik knik. 'Moet je niet nog wat eten? We moeten zo namelijk weg.' zegt hij. 'Ik pak wel een appel of zo.' Antwoord ik en vervolgens loop ik naar de keuken om ook daadwerkelijk een appel te pakken. Om 10:00 vertrekken we in de auto naar het uitvaartcentrum. Daar verzamelen we met iedereen en rijden we in een soort stoet naar het crematorium.
Bij het crematorium aangekomen lopen we met zijn allen achter elkaar naar binnen toe. Mijn moeder, oma, tante, Daan,  Maisy, Eloi en ik gaan vooraan zitten. Eloi zit naast me en heeft de hele tijd mijn hand vast. Als ik na een tijdje om me heen kijk zie ik dat de hele zaal gevuld is. En de zaal is best groot. Mijn vader was voor veel mensen ook erg belangrijk, dus vandaar. Ik zie ook de andere jongens van de band zitten. Ze kijken allemaal aandachtig naar alles wat er gebeurt. Na een tijdje is het mijn beurt om een speech te geven. Het gaat nog best goed. Aan het einde begin ik erg emotioneel te worden: 'Nu ga ik een nummer spelen op mijn gitaar. Het nummer heet uncharted en het is een nummer van de band Kensington. Ik liet het filmpje van mijn versie aan mijn vader horen en hij zei: 'ik wil dat je dit speelt.' En dat was voor mij genoeg. Pap, deze is voor jou...we gaan je missen.' Daarna pak ik met tranen in mijn ogen mijn gitaar. Ik kijk even naar Eloi en hij knikt naar me als een teken van: je kan het! Daarna kijk ik nog even de zaal rond en ik zie ook dat de andere jongens van de band me laten weten dat het goedkomt. Ik begin met spelen. Ik zing natuurlijk ook mee, maar dat gaat soms een beetje moeilijk omdat ik best wel emotioneel ben. Aan het einde krijg ik een heel groot applaus van iedereen. Ik houd het niet meer vol en ik breek dus in tranen uit. Ik zie dat ik duidelijk niet de enige ben. Onder andere mijn moeder, oma, Daan, Maisy, Eloi en de andere bandleden zitten ook met tranen in hun ogen. De ene meer dan de andere, maar het betekent veel voor me. Ik zie ook dat Daan en Eloi een beetje naar elkaar seinen om te vragen wie er even naar me toe loopt. Uiteindelijk komt Daan naar me toe en hij geeft me een hele dikke knuffel. Samen lopen we weer terug naar onze plekken. Ik was de laatste die een speech ging geven, dus hierna loopt iedereen nog even een rondje langs de kist en daarna verlaten ze het gebouw. Mijn oma, moeder en ik en zo blijven nog even staan. Na een tijdje elkaar troosten gaan ook wij naar buiten. Dit was toch echt de laatste keer...dit was het afscheid.
Hierna gaan we nog wat koffie drinken met de gasten en praten we wat over vandaag. Ik praat natuurlijk ook nog even met de andere jongens van de band en met mijn vrienden.
Na een intense dag met veel tranen gaan we thuis eten. Mijn oma en tante zijn er ook bij. Het is op zich best gezellig. Iedereen is natuurlijk geïnteresseerd in mijn nieuwe vriend. Ook praten we nog wat over papa en halen we veel herinneringen op.
Na een zware dag besluit ik rond 21:00 naar bed te gaan. Eloi gaat ook mee. Samen liggen we nog even in bed. We praten een beetje over vandaag en hoe mooi het allemaal was. Ik lees ook nog even mijn appjes en ik zie dat ik van de andere jongens van de band en van mijn vrienden allemaal appjes heb gehad over vandaag. Dat het heel mooi was, dat ze blij zijn dat ze er bij waren en dat ze me veel sterkte wensen. Ik beantwoord alles en dan zet ik mijn mobiel uit. Het was vandaag een hele zware, emotionele, maar toch mooie dag. En ik ben blij dat Eloi er voor me was.

Kort hoofdstukje deze keer, maar ik wilde niet te gedetailleerd alles van de crematie en zo beschrijven. Ik zal morgen dan wel hoofdstuk 13 plaatsen.
Xx

Insta: _kensington_fan