A wonderful life // Kensington verhaal

Hoofdstuk 18

(Dit hoofdstuk is weer geschreven vanuit Eloi)

Het is inmiddels 12 augustus, Lisa ligt al ruim een maand in coma. Ik slaap elke nacht bij haar. Casper, Jan, Niles, de moeder van Lisa, Daan en Britt hebben hier ook een keer geslapen. Vandaag ben ik de hele dag alleen. Het is bijna 12:00 en ik ga even naar beneden om te gaan lunchen. Ik neem een vegetarische wrap en een smootie en dat neem ik mee naar boven. Als ik boven mijn eten op heb ga ik maar weer eens wat gitaar spelen. Eerst doe ik maar wat en daarna speel ik wat nummers. Eerst Sorry, dan Control en als laatste natuurlijk Uncharted. Ik zing ook alles mee. Aan het begin van Uncharted leek het even alsof Lisa haar oogleden bewogen. Zal vast niks zijn, zeg ik tegen mezelf. Later in het nummer denk ik het nog een keer te zien. Ik ga nu wat dichter bij zitten en ik speel en zing verder. Ze doet het nog een keer! 'Lisa? Lies, hoor je me?' Zeg ik. Dan pak ik haar hand vast. 'Knijp in mijn hand als je me hoort!' Eerst voel ik niks, maar dan voel ik ineens dat ze heel zacht in mijn hand knijpt. 'Ja! Je hoort me!' Schreeuw ik uit. Dan voel ik weer een zachte kneep. Ik druk gelijk op het rode knopje zodat er iemand aankomt. 'Lies, asjeblieft, word wakker!' zeg ik. Binnen een halve minuut is er een verpleegkundige in de kamer. 'Wat is er?' vraagt ze. 'Ik had contact met haar!' zeg ik blij. Terwijl Lisa wordt onderzocht leg ik uit wat er gebeurde. De dokter is er nu ook. Aan hem leg ik ook uit wat er is gebeurd. Hij bespreekt nog even wat medische dingen met de verpleegkundige en komt daarna weer terug. 'Nou Eloi, het lijkt er op dat het niet lang meer zal duren tot ze wakker wordt. En begrijp me dan niet verkeerd, het zou zo nog een week kunnen duren en als haar toestand toch weer slechter wordt zijn we weer terug bij af, maar die kans is heel klein. Het zou zomaar kunnen dat ze binnen enkele uren of dagen wakker wordt.' zegt hij met een lach op zijn gezicht. Hij ziet de oprechte blijdschap in mijn ogen. 'Wauw! Ik ga nu echt geen minuut meer bij haar weg! Bedankt dokter!' zeg ik en ik geef hem een hand. Ik ga gelijk weer in mijn bed liggen naast Lisa, pak haar hand weer vast en praat wat tegen haar. 'Lies, asjeblieft, word snel wakker. We kunnen allemaal echt niet zonder je.'
De rest van de dag zit ik bij Lisa op de kamer. Rond 20:00 bedenk ik me dat ik nog niet gegeten heb en dat het restaurant over een half uurtje dicht gaat. Ik ga dus snel naar beneden om wat eten te halen en dan ga ik ook weer snel terug naar de kamer. Ik wil natuurlijk niet dat Lisa wakker wordt terwijl ik er niet ben. Als ik weer terug ben in de kamer zie ik dat ze nog steeds niet wakker is. Aan de ene kant vind ik dat natuurlijk jammer maar ik ben toch ook wel blij dat ze niet wakker is geworden terwijl ik er niet was.
De rest van de avond zit ik in bed en ik hoop gewoon dat ze wakker word. Dan bedenk ik me dat ze reageerde terwijl ik aan het zingen was. En dan wel alleen bij Uncharted. Ik besluit het nog een keer te proberen. Ik pak mijn gitaar en begin weer te spelen en ik zing mee. Halverwege het nummer is er nog niks gebeurt. Ik maak het toch maar gewoon af. Aan het einde van het nummer rolt er een traan over mijn wangen. Dan hoor ik dat er iemand op de deur klopt. Het is de dokter. 'Hallo Eloi, ik kom even kijken hoe het gaat met Lisa.' zegt hij. 'Oh, ja is goed.' zeg ik terwijl ik mijn tranen weg veeg. 'Is er iets?' vraagt de dokter. 'Oh nee hoor, ik was aan het zingen en soms word ik gewoon emotioneel.' antwoord ik alsof er niks aan de hand is. 'Je hoopte zeker dat ze wakker zou worden door de muziek?' 'Ja, eigenlijk wel. Is dat gek?' vraag ik een beetje beschaamd. 'Nee, echt niet. Dat proberen meer mensen hoor.' 'Oke, gelukkig.' Lach ik nerveus. Terwijl de dokter zijn onderzoekjes afrond pak ik mijn gitaar weer en speel ik zachtjes wat randoms. 'Wacht, Eloi, stop is met spelen.' zegt hij. 'Oh, ja sorry.' zeg ik. 'Nee is niet erg maar ik dacht dat ze er weer op reageerde. Kom eens dichterbij en speel dat nummer weer even als je wilt?' 'Ja tuurlijk.' zeg ik verbaast en ik ga op het bed zitten. Ik speel weer Uncharted en ik zing ook mee. Ze bewoog weer haar oogleden. Ik kijk blij op. 'Ga door!' Zegt de dokter. Ik speel weer verder en weer beweegt ze haar oogleden. Deze keer best wel veel. Ik kijk met een grote glimlach naar Lisa. 'Ik heb nog nooit gezien dat iemand zo veel op muziek reageerde. Heel bijzonder.' zegt de dokter verbaast. 'Dit gaat echt niet lang meer duren.' Zegt hij. Ik bedank hem en hij loopt de kamer uit. Ik app naar de jongens en naar de vrienden en familie van Lisa wat er gebeurde en wat de dokter zei. Dan ga ik weer in bed liggen en ik ga wat tv kijken.
Na een tijdje is het bijna middernacht. Ik wil wel gaan slapen maar dat gaat gewoon niet. Straks word ze wel wakker als ik slaap. Ik besluit wakker te blijven. En precies op het moment dat ik dat besluit hoor ik iets naast mij. Een zachte kreun. Ik kijk naar Lisa. 'Eloi?' zegt ze zachtjes. 'Ja! Lisa! Je bent wakker!' roep ik en ik druk een kus op haar voorhoofd. Daarna roep ik snel een verpleegkundige en de dokter. Binnen een halve minuut staan er 2 verpleegkundigen en Lisa haar dokter in de kamer. Ze doen allemaal onderzoekjes. Ze vragen ook veel aan haar om te kijken of ze geheugenverlies heeft. Daarna legt de dokter alles aan ons uit. Wanneer ze allemaal de kamer weer uit zijn kom ik naast Lisa in haar bed liggen. 'Weet je hoe bang ik was. Ik dacht echt dat je nooit meer wakker zou worden of dat je geheugenverlies zou hebben of zo. Dat je niet meer wist wie ik was of dat je ineens een heel ander persoon zou zijn geworden.' zeg ik tegen Lisa. 'Hoe kan ik jou nou vergeten?!' Zegt ze lachend. 'Ja, ik weet het ook niet. Ik was gewoon heel bang.' lach ik. Dan is het een tijdje stil en liggen we gezellig tegen elkaar aan.
'Waarom had je eigenlijk zo veel gedronken?' vraag ik na een tijdje. Ze blijft even stil, maar besluit het toch te vertellen. 'Nou, ja, gewoon...' begint ze en ik zie tranen over haar wangen stromen. Ik sla mijn arm om haar heen en trek haar naar me toe. Ze legt haar hoofd op mijn schouder en als ze een beetje is bijgekomen vertelt ze verder. 'Gewoon, wat er allemaal gebeurt de laatste tijd. Het was uit met Martijn, hij komt terug en probeert het goed te maken, m'n vader heeft een hartaanval en hij is ook nog is overleden aan longkanker, ik was bijna m'n huis uitgezet. En dat allemaal vlak achter elkaar. En als ik dan met jou of met iemand anders ben gaat het altijd wel goed, maar zodra ik alleen ben gaat het fout. Normaal gesproken zit ik dan de hele tijd te huilen of zo iets, maar deze keer was het blijkbaar zo erg dat ik maar ging drinken...' vertelt ze terwijl ze voor zich uit staart. 'Ik begrijp je. Ik doe soms ook gekke dingen als ik met niet goed voel en als ik dan alleen ben. Maar ik ga je helpen en ervoor zorgen dat dit niet meer gebeurt.' zeg ik troostend. 'Je bent een schat.' zegt ze met een glimlach en ze geeft me een kus. We kruipen dicht tegen elkaar aan en zo vallen we in slaap.

Sorry dat het zo lang duurde voordat er een nieuw hoofdstuk online kwam!😬 Ik was eerst op vakantie dus toen was ik niet zo veel bezig met schrijven en toen ik thuis kwam heb ik er ook niet zo heel veel aan gedaan, omdat ik niet zo veel inspiratie had😅 Ik ben nu ook mega verslaafd geworden aan de serie Grey's Anatomy, dus eerst zat ik dan 's avonds nog wat te schrijven, maar nu ben ik Grey's aan het binge watchen😅 Ik ga proberen weer wat meer te schrijven!
Xx

Insta:_kensington_fan