ေမွာ္ျပဳစား..ခံထားရေသာ..ႏွလံုးသား...

《2》

.
"ေဟ်ာင့္..ငါ့ေနာက္ ခန လိုက္ခဲ့.."

အနက္ေရာင္ ၀တ္စံုနဲ႔ ေခါင္းစြပ္ႀကီးကို စြပ္ထားကာ..ေခါင္းငံုထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္...
ေခါင္းစြပ္ကို မ်က္လံုးေတြ ဖံုးတဲ့အထိ မ်က္ႏွာတစ္၀က္ေရာက္တဲ့အထိ ဖံုးထားတာေၾကာင့္...
ထိုလူမ်က္ႏွာကို လံုး၀မျမင္ရ...။
.
သူက..Company တစ္ခုမွ မန္ေနဂ်ာ အလုပ္ကို လုပ္ကိုင္တဲ့သူပါ...။
.
ဒီေန႔ညက Company အတြက္ သူ႔ကိုယ္တိုင္ Project တစ္ခုကို ေရးဆြဲထားတာ...သူ႔ရဲ႕ Company သူေ႒း သေဘာက်ၿပီး...ဒီProject ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္တာ  ေအာင္ျမင္သြားတာေၾကာင့္ ၀န္ထမ္းေတြ အားလံုးနဲ႔...ေအာင္ပြဲခံၾကတဲ့ ညပါ...။
.
သူ ဒီေန႔ေတာ့ အိမ္အျပန္ေနာက္က်ခဲ့ၿပီေပါ့...။
.
Company ကေန...သူ႔အိမ္လမ္းထိပ္ထိ..Taxi ျဖစ္ ျပန္လာၿပီး...အိမ္ေရာက္ဖို႔..(၁၅)မိနစ္ေလာက္ လမ္းေလၽွာက္ရေသးသည္။
.
အခ်ိန္က ည(12:15)...မိနစ္ရွိေနၿပီမို႔...လမ္းမွာ လူသြား လူလာ..လံုး၀ကင္းရွင္းေနသည္။
.
အိမ္ေရာက္ဖို႔ ငါးမိနစ္အလိုမွာ...
သူလံုး၀ မျမင္ဖူးတဲ့ သူစိမ္းတစ္ေယာက္က..သူ႔ေရွ႕မွာ ပိတ္ရပ္ၿပီး...
သူ႔ကို အမိန္႔ဆန္ဆန္ ေျပာေနသည္။
.
ပံုမွန္ သူ႔စိတ္ ဘယ္သူေခၚေခၚ မလိုက္တာ မွန္ေပမယ့္...
အခုခ်ိန္မွာ ..သူအလြယ္တကူ..ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။
သူ႔စိတ္က ဘာျဖစ္သြားမွန္းမသိ...
ေမွာ္ျပဳစားသြား သလိုပင္။
.
.
ထိုလူေနာက္..သူလိုက္သြားၿပီး..နန္းေတာ္ႀကီး သဖြယ္ ေနရာ တစ္ေနရာသို႔ ေရာက္လာခဲ့သည္။
.
သူဘယ္လို ေရာက္လာခဲ့မွန္းမသိ..။
.
ထိုလူေနာက္ ဆက္လိုက္သြားရင္း...စာၾကည့္ခန္းလို႔...ေရးထားတဲ့ အခန္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့..သူ႔ေရွ႕က လူက ရပ္သြားသည္။
သူလည္း ထိုလူရဲ႕ ခပ္လွမ္းလွမ္း ေနရာမွာ ရပ္လိုက္သည္။..
.
တိတ္ဆိတ္ျခင္းကို ထိုလူကသာ စတင္ ၿဖိဳခြင္းသည္။
.
"မင္းနာမည္..Lice manoban  မဟုတ္လား.."
.
"ဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္ နာမည္ ဘယ္လိုသိ..."

"သိတာေပါ့ ငါက နတ္ဘုရားတစ္ပါးေလ.."

"ေအာ္....

"မင္း နတ္ဘုရားေတြကို အယုံအၾကည္ရွိတယ္မလား"

"Nae ကၽြန္ေတာ္ ယုံၾကည္ပါတယ္..."

"မင္းအသက္ အခု ဘယ္ေလာက္လဲ..."

"ကၽြန္ေတာ္ အသက္ အခု (၂၂)ႏွစ္ပါ..."