PA FAJ

Kapitulli 32

-Nuk dua ta hap.

-Hape.
-Te betohem me kto nerva po dola qe ketej i mjeri ti.
-Klea hape.

E hapa deren me nerva. E shtyva Fatjonin nderkohe qe me shikonte i coroditur.
-Ik leviz.

Vazhdova ta shtyja derisa e nxora jashte.

-Rri jashte meqe nuk deshe te rrije brenda.
-Klea hape deren te lutem. Hape se e kam lene celsin brenda.

Kyca dhe deren qe hynte nga veranda. Edhe dritaren e banjes. Sdo hynte dot.

-Te lutem Klea hape se kam ftohte.

Dola jashte dhe i hodha nje batanije.

Pastaj u shtriva ne krevat. Nuk i mbajta dot lotet. Qava derisa edhe te trokiturat ne dere kishin ndaluar. Mesa dukej e kishte zene gjumi.

U ktheva ne anen tjeter duke e ditur qe nuk do me zinte gjumi.

***

Mengjesi u zvarrit ngadale. Kalon shume avash koha kur ti nuk mundesh te flesh dhe te mundojne mendime te kota.

U cova dhe shkova tek dera. Kur e hapa pashe Fatjonin te mbledhur shuk tek shkallet me batanije.

-Cohu,-i thashe teksa e leviza me kembe. Eja futu brenda se je ftohur gjithe naten ketu.

U cua i trembur dhe u fut brenda.

-Ke vetem nje ore kohe qe te mbledhesh gjerat e tua dhe te kthehesh nga erdhe.
-Cfare po thua Kle?
-Ate qe degjove. Mbaroi.
U vrenjt ne fytyre.
-Neser ke ditelindjen,-me tha.
-Edhe? Te intereson? Sepse mua jo. Bej ate qe te thash. Nuk di pse shkuan gjerat deri ne kete pike. Ne momentin qe nuk e duroje dot lidhjen tone, mund thjesht te me thoje dhe te ndaheshin. Nuk ishte e nevojshme te me tradhetoje.
-Te te tradhetoja? Po une nuk te kam tradhtuar.}|
-Kshu i tha dhe Romeo Zhuljetes dhe pastaj vdiq. Klik zhduku tani.

Po i flisja vertet ashper dhe ajo nuk isha une. Doja te shpertheja ne lot dhe ta gjuaja me sa fuqi kisha. Por doja te qendroja e forte dhe te beja moskokcaresen. Ai se meritonte qe une te qaja.

-Klea ulu te flasim.

E injorova duke i treguar deren e dhomes me dore.

-Cilen pjese te fjalise "MBLIDH RRECKAT E TUA DHE KTHEHU NGA ERDHE" nuk kuptove? Te ta perseris prape?

Ai u drejtua per ne kuzhine.

-Cfare te te gatuaj per mengjes? E zemra ime?
-Ore ti je trap apo ben vete? Me degjove mua cfare te thash? Po te perze. Dua te ikesh qe ketej.

Nje moment ai u be serioz dhe mori nje shprehi tjeter.
-Ne rregull pra po iki. Meqe do keshtu.
U afrua dhe u perpoq te me puthte.
-Mos guxo.

Me kapi dhe me ngjeshi mbas murit.

-Me degjo po te them Klea.
-Fatjon hiqi duart.
-Nuk dua me degjo.
-Ore hiqi duart.
-Nuk dua,-bertiti. Me degjo.
-Cfare ke per te thene jam kurioze?
-Nuk kam asgje. E pranoj qe te kam genjyer.
-Epo te dhjefsha rracen pra.

U perpoqa te leshohesha dhe pastaj kapa bishtin e fshireses se pluhurave dhe po i gjuaja me te.
-Qerohu po te them

Ai u fut me shpejtesi ne dhome.
-Klea leshoje ate.
-Tani qe je aty fillo te besh rrobat gati.

Ndersa une hyra ne dhomen time. U bera gati qe te ikja ne pune.

-Kur te vi nga puna ben mire te kesh ikur qe ketej.

Plasa deren pas meje dhe shkova ne kompani.

***

Dita nuk po shtyhej. Mendjen e kisha tek Fatjoni. Cfare po bente? A kishte ngrene? A kishte ikur? Pse valle me kishte genjyer kur mund te kishte thene te verteten dhe une do kisha bere si do kisha bere por do e kisha pranuar. Se sa te me genjent mbas kraheve.

***

Ishte ora nente. E kisha humbur mbas dokumentave dhe isha akoma ne kompani. Ne telefon asnje thirrje.

Mora sendet e mia dhe u drejtova per ne makine qe te ikja ne shtepi.

Kur shkova shtepia ishte bosh. Asnje gje e Fatjonit. U ndjeva keq dhe bosh. Sikur te me kishin shkulur nje pjese te shpirtit.

U ula ne divan dhe qava per ore te tera dersa me zuri gjumi.

Kur i hapa syte ishte ora tre. Degjoja telefonin qe dridhej. Me siguri nga urimet. Por nuk isha ne gjendje ti hapja.

***

Mbylla syte me pertese duke pritur qe te me zinte gjumi. Ky pritej te ishte njezet e pese vjetori me i keq ne historine e pervjetoreve.

***

U cova rreth ores shtate. U bera gati per pune edhe pse shume heret. Nuk doja te rrija ne shtepi. Me zihej fryma.

Parkova makinen dhe pashe stafin qe me doli perpara me nje torte. Me ne krye Aninen.

-Ti e ke bere te gjithe kete,-e pyeta teksa e perqafova. Faleminderit shume te gjitheve. Ju kam shume perzemer. Nga e dinit qe do vija tani?

-Epo kemi dhe ne burimet tona,-tha Anina

Nje ore me vone nje nga shoqet e shkolles me mori ne telefon.

-Kle je e lire sot?
-Varet kur mbaroj pune.
-Mund te jesh e lire nga ora nente. Duam te pijme ndonje gote dhe te festojme. Apo ke plane me Fatjonin?
-Nuk kam asnje plan Klars. Mund te me dergoni adresen dhe do vi.

***

Nuk kisha deshire te festoja por as nuk doja tja prishja shoqerise. Me sakt pa dashur te genjej veten, nuk doja te shkoja ne shtepi.

Ndoqa udhezimet e navigatorit dhe isha perpara nje restoranti.

Perpara tij ishte Mateo me Klaren. Dy nga shoket e mi me te mire. Dyshova kur kembengulen qe te vishja dicka klas por perseri e lash kte mendim.

-Klars? Ky nuk duket nje nga ato vendet ku pijme gjithmone.
-Sepse nuk eshte,-qeshi ajo.

U futem brenda. Ngela e shokuar.Aty ishin te gjithe. Familja ime. Familja e Fatjonit. Bruna. Te gjithe. Shoqeria ime.

Ne nje moment te gjithe u hapen dhe Fatjoni erdhi drejt meje. Mu afrua dhe me puthi lehte ne balle.

-Te dua shpirt. Gezuar ditelindjen.

Nuk doja te beja asnje skene. Isha vertet e lumtur ne ato momente por nuk e harrova ckishte bere Fatjoni.

Gjithe darken u shtira me te. Nuk doja te prisha qejfin e askujt. Familjet dukeshin te lumtura. Shoqeria jone po defrehej. E vetmja qe nuk po bente qejf isha une.

Supriza ishte shume e bukur. Por Fatjoni ende me detyrohej nje shpjegim.