Kissing in public, running through the fields wearing boxers only, and taking hard risk. How long can Ian and Keegan survive by the texter's commands?
***
Mission #1 The unsolved case of the missing students in DumpWestern University was outrageous...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
A/N: Hindi napo ako maglalagay ng pangalan kung sino ang magpo-point of view because for the passed 4 chapters, Ian did it all. If there's no name that's written, it means it's Ian's point of view. Hope you'll understand :)
***
CHAPTER 5
Natapos ang araw ko na may isang tanong na bumabagabag sa aking utak.
Who really is Keegan's brother?
After hearing what Keegan said, I felt my nerves just fell out. I could saw to Keegan's eyes the great lose and anger in his fists. Mahirap siguro sa kanya na mawalan ng kapatid. Wala ako sa sitwasyon ni Keegan dahil sa simula palang, wala namang akong kapatid. I'm the only child.
Naglakad ako papunta sa labas ng gate at pagkarating ko, nakita ko sa labas si Keegan na nakatayo lang. Pumunta ako sa kanya at tumabi.
"What?" bigla niyang wika kaya nagulat ako. Bakit niya alam na nandito ako? Nakita niya ba ako?
"Aaaah...Pupunta ako sa opisina mo bukas para makapagplano na tayo. Pwede ba?" bumaling siya sa akin and this is the first time I see him with fierce and strong aura. Is he mad? Or something pissed?
"It's your choice," he answered in a serious tune. Then, he turned back his head the way he did earlier and walked away with his hands all in his pockets. He's walking towards the direction where the kidnapping incident that happened days ago. Napakamot ako sa aking ulo.
Is he okay? It's a bit weird that he's acting pretty strange with that fierce aura he showed earlier. I mean he is always acting strange but not this kind of way. May kakaiba talaga e.
Napabalik ako sa aking sarili nong dumating ang sasakyan na kanina ko pa hinihintay. Binuksan ko ito at pumasok sa back seat. But as I turn my head into the left side window, I saw a person wearing a black hoodie and a mask. His eyes are looking at me deeply. Bubuksan ko sana yong bintana pero agad itong umalis kaya hindi ko na nagawa.
Sino ba ang lalaking yon?
"Aalis napo ba tayo sir?" my soul just interact me after hearing Mang Kanyo said. Nakalimutan ko pala siyang sabihan kung aalis naba kami o hindi pa.
"O-o manong." Tumango si Mang Kanyo at sinimulan niyang paandarin ang kotse. Bumaling ako pabalik sa kaliwang bintana at inisip kong sino ang taong yon.
Simple lang naman ang naging biyahe at paglipas lang ng maraming minuto, nakarating na kami sa bahay. Pagkapasok ng sasakyan sa loob, I went out from the car at nagmadaling naglakad papasok sa loob ng bahay. Tinungo ko ang aking kwarto at ibinigay ang aking katawan sa kama mula sa matinding pagod.
Believe me or not, after school is the most tiring part of the day. It felts like you're carrying sacks of rice in your back.
Gusto kong matulog pero dahil sa liwanag na tumatama sa aking mukha mula sa bintana, napilitan akong tumayo para isara ito gamit ang kurtina. Aakamang isasara ko na sana nong mahagip sa aking mga mata ang taong nakatingin sa akin. It's the exact guy na nakita ko nong nasa labas ako ng school. Suddenly, inilabas nito ang kanyang cellphone at parang kumukuha ito ng litrato.
I rashly close the window at nagmadaling bumaba. Lumabas ako ng bahay pero paglabas ko, wala na 'yong taong nakita ko kanina. Bumaling ako sa paligid pero wala akong taong nakikita maliban sa mga kapwa ko estudyante. Napasuklay ako sa aking buhok.
Hindi na 'to tama. That freaking guy is doing up to no good. Sinusundan niya ba ako? Bakit ko siya nakikita? Is he one of the RAPIDS? Alam kaya nila na nandoon ako sa kidnapping incident at balak nila akong kunin?
Pumasok ako sa loob ng bahay na may sangkatotak na tanong sa aking isipan. Mga tanong na hindi ko mapigilang matakot dahil baka totoo ito. One thing I know is this is not good.
***
Napa-aray ako sa isang iglap nang may biglang tumama sa aking ulo. Napabaling ako and it was Niana who hit me with her pen. Nasa likod ko kasi siya.
"What?" I whisper in piss.
"Later in cafeteria, okay?" I nod as a response at bumalik sa pagharap para makinig sa sinasabi ng Biology teacher namin.
She's nice but one thing she hates is when students are having their own world while she on the other hand is talking in the front. One time nga ay nahuli kaming dalawa ni Niana at sinabihan kami na sabihin yong pinag-usapan namin. The worst part, our topic is very sensitive because it's all about sex. Kaya ayon, pinalabas kaming dalawa.
Time flies at tumunog rin ang bell. Nag-paalam kami at tuluyang lumabas. Pagkatapos, naramdaman ko na may sumisiko sa akin habang ako'y naglalakad kaya irap akong napabaling.
"Oo na Niana. Tara," suko ko sa kanya at tinahak namin ang daan papunta sa cafeteria.
Nakarating kami at kumuha ng makakain. We found some vacant seats kaya doon kami umupo.
"So what's the news?" bigla niyang tanong sa akin. I furrowed my eyebrows to her.
"The news about Shaina! Duh!" she exclaimed sabay irap. Tumango-tango naman ako.
"Humingi na ako ng tulong kay Keegan," I answer at nagsimulang kumain.
"Then?" napahinto ako at bumuntong-hininga.
"Ayon, tutulongan niya ako," dagdag ko at nagpatuloy sa aking pagkain. She just response me with a smiled and starting to eat the food she ordered. Nasabi ko nadin sa kanya ang dapat kong sasabihin pero hindi ko kakayanin na sabihing may deal kami ni Keegan – which is to be his freaking slave or boyfriend or whatever what he wants.
"Hi guys, can I join?" agad akong nag-angat ng tingin and found Alessia holding a tray of food.
"Sure. Dito ka sa tabi ko," ngiting sagot ni Niana sa kanya at pumunta naman siya sa tabi ni Niana.
"Thanks," tugon niya at tuluyang umupo. Binaliwala ko lang at pinagpatuloy ang aking pagkain. Alessia is a type of girl who I can't be friend. You know why? She's pretty weird. One thing I like her is her art in painting. She even painted Niana which I was impressed about. But total of it, I'm into her. Pero nag click sila ni Niana na maging friend, so a friend of Niana is a friend of mine too.
"Oh wait, nasaan si Quinn?" rinig ko mula kay Niana.
"I don't know. Sabi niya, susunod na raw siya," sagot naman ni Alessia sa kanya. Naisipan kong bumaling sa paligid and it's very normal to me. Pero hindi ko aakalain na mahagip sa aking mga mata yong lalaking nakita ko kahapon sa school at sa labas ng bahay namin. Nakatingin siya sa akin. Pagkatapos non, nagsimula siyang maglakad papunta dito.
Puno ng kaba ang naramdaman ko at hindi ko mapigilang mapalunok ng malalim. Bumaling ako kina Niana at Alessia pero abala sila sa pag-uusap. I turned my head back kung saan yong lalaki pero wala na siya. Tumayo ako para tingnan ulit pero hindi ko na siya nakikita. Kaya bumalik ako sa pag-upo.
"Oy Quinn! There you are," ani Alessia kaya napabaling ako sa aking lkod. I froze out when the moment I saw the exact guy that I saw earlier. Hindi ko mapigilang manigas sa kaba. Pero pagkatapos non, tinanggal niya ang kanyang mask at yong upper part ng hoodie na pantakip sa ulo.
"Hi," he said to me. My heart pounds in craziness when I notice the guy. Iyon yong lalaki na nadatnan ko na kasama ni Alessia sa rooftop. I gulp really hard dahil sa matinding kaba na aking nararamdaman ngayon. In a blink of an eye, nakita ko na siyang nakatabi sa akin.
"Saan kaba galing at bakit ang tagal mo?" wika ni Niana sa kanya. Mag-kaibigan silang dalawa?
"I was just taking photos. Alam niyo naman, hilig ko yon." After the last word he said, he looked at me and gently smile a little. Napayuko ako at ininom ang aking tubig.
"Ikaw talaga. Hindi ka parin nagbabago," ani Niana. Nong sumulyap ako kay Niana, timing rin na tumingin siya sa akin kaya binigyan ko siya ng magkaibigan-pala-kayong-dalawa look.
"Oo nga pala, Quinn this is Ian: my best friend. Ian this is Quinn: my friend also." Napatingin ako sa kanya at ngitian niya ako.
"Kilala ko na siya Niana pero hindi ko alam na Ian pala ang pangalan niya. Nice to meet you, Ian," he said. Nginitian ko rin siya ng kunti.
"Nice to meet you too, Q-Quinn," I said.
"Alam mo ba Niana na sinagip niya ang kaibigan namin nasi Marvon, diba Quinn?" sabi ni Alessia.
"Yes. Hindi kasi namin yong pangalan niya and all we know is Keegan." After I heard Keegan's named, I immediately stood up.
"A-ah I need to go. May g-gawin pa ako," bigla kong wika at nagmadaling umalis.
Tumakbo ako papunta sa Engineering Department para pumunta sa opisina ni Keegan. Everything that happened earlier is unexpected. The guy who I met in the rooftop and the person I saw yesterday who is outside in my house was the guy I met earlier...which is Quinn? Yong sout-sout niyang hoodie ay iyon ang nakita ko kahapon at kung paano siya makatingin sa akin ay parehong-pareho.
It can't be or...It can be?
Pagkatapos ng ilang minuto ay nakarating rin ako sa opisina niya. Hindi na ako kumatok pa at tuluyan ko itong binuksan at pumasok.
"Keegan," I said after seeing him sitting in his chair.
"You can't believe what happened to me yesterday. Some---"
"Someone is following you?" pagputol niya kaya napahinto ako. Napalunok ako ng malalim.
"Oo. P-paano mo nalaman?" he stood up at pumunta sa pintuan para isara ito. Pagkatapos non, may kinuha siya sa kanyang bulsa at iyon ay ang remote. Binuksan niya ang tv at doon iniluwa ang isang litrato.
"Nandoon ka?!" gulat kong tanong sa kanya. Litrato ito kung saan nakatayo yong lalaki na nasa labas ng bahay naman habang nasa bintana naman ako.
"Paano ito nangyari?" hindi ko mapigilang tanong.
"I saw that guy standing near in your car and staring very strange. Before your car leaves, he saw me so that's why he walked away. I secretly follow him and found that he go to your place. When he was busying doing his thing, I sneak very pleasantly and took a photo. But as I finished taking it, he saw me again and swiftly ran away," mahabang paliwanag niya. Pero may biglang pumasok sa utak ko.
"Nakilala mo ba siya?" tanong ko at umiling naman siya. Naglakad ako papalapit sa kanya.
"Everything you said earlier was accurate. Pero kanina kasi nong nasa cafeteria ako, may nakilala akong bagong kaibigan which is kaibigan rin ng best friend ko nasi Niana," wika ko.
"Remembered that guy that we met on the other day at the rooftop with a girl?" And he gave me a quick nod.
"He's the guy that I met earlier. He's also the guy that I'm not confidently sure that I saw yesterday but I know for a fact that he was wearing a black hoodie and mask. And right now, that guy I met earlier, was the exact guy who is wearing the exact hoodie and mask that I saw yesterday."
"And his name is Quinn." But after it, I was interrupted when my phone blared. Kinuha ko ito sa aking bulsa at nakitang may nag message sa akin. It's from an unknown number. I decided to look for it.
Do you think teaming up together is enough? Well if that's your choice, each live will be rough. I'm not mean, I'm not bad, but I can help too. Let's make a deal for an exchange of clues.
"Do you receive the message?" rinig ko galing kay Keegan kaya nag-angat ako ng tingin at tumango.
"Me as well," he uttered. Bigla siyang tumakbo papunta sa desk niya kaya sumunod naman ako. Pagkarating niya doon, agad niyang binuksan ang kanyang laptop.
"Anong ginagawa mo?" I said.
"I'm tracking the phone to find out who message to us," he answered. Napabaling ako sa aking cellphone at binasa ulit ang aking natanggap na mensahe.
"Gotcha," Keegan said. "Follow me." Tumakbo kaming dalawa palabas at sumunod naman ako kung saan siya papunta. Napadpad kami sa parke at agad kami tumakbo paloob. Wala kaming tao nakita kaya bumaling-baling kami sa paligid. Nong madaan ko ang isang wooden bench, napansin ko ang isang cellphone kaya huminto ako.
"Keegan! Halika dito!" tawag ko sa kanya at tumakbo siya papunta sa akin. Kinuha ko ang cellphone at pagkarating niya, pinakita ko ito. He sighed in pissed.
"He got us," he said. Binuksan niya ang cellphone at gulat ako nong makitang wala ng battery. Mabilis na itinapon ni Keegan ang cellphone ng pagkalakas at umupo sa bench. Pero ilang sandali, gumawa na naman ng ingay ang cellphone ko same as Keegan too.
Tracking me will not be perfect to find me and to know. Answer me already, is it a yes or a no?
Napabaling ako kay Keegan. He's looking to me but turned his head into his phone after a moment. Pagkatapos non, pinatay niya ang kanyang cellphone.
"Don't answer it. Maybe it's just a prank. Fuck the one who got our numbers," he said in pissed. Tumango nalang ako at aakamang papatayin ang aking cellphone nong tumunog na naman ito. I looked at it and it's a message again. Pero iba na ang number na nakataktak.
Now, now, don't keep me waiting. Type your answer coz lives are ticking.
Biglang inagaw ni Keegan ang aking cellphone at pumindot. Ilang segundo ang nakalipas, ibinalik niya ito sa akin at tumayo.
"Tara na. Bumalik na tayo," he seriously said kaya napatingin ako kung ano ang kanyang ginawa.
NO
Sinagot niya ito at ito ay isang malaking hindi. Baka tama siya, someone is just playing tricks on us. Tumango ako sa sinabi niya at naglakad pabalik sa opisina. Nang makarating kami sa Engineering Department, maraming estudyante ang nagkagulo sa first floor. Napatingin ako kay Keegan kaya agad kaming tumakbo papunta doon.
Pagkarating namin doon, nagsiksikan kami at nong marating namin ang unahan, hindi ko mapigilang manigas at magulat sa aking nakita.
Isang duguang katawan ang nakahandusay sa sahig habang may hawak-hawak na papel sa kanyang kanang kamay. Nasa banyo kami ngayon at halos kumalat na ang dugo nito sa boung paligid
"Call the school committee!" rinig kong utos galing kay Keegan. Mas nagulat pa ako ng lalo nong makita kong sino yong taong walang awang pinatay.
Iyong lalaking gustong magpakamatay on the other day. Si Marvon.
Humakbang papunta si Keegan doon sa taong nakahandusay at kinuha yong papel na hawak-hawak nito. Tumabi siya sa akin at ipinakita ang papel. 1 No = 1 Live
Hindi ko mapigilang hawakan ang braso ni Keegan sa aking nabasa. He looked at me pero ilang sandali, yumuko siya ulit para tingnan ang papel. I could my hands trembling in Keegan's arms.
Suddenly, my phone blared again. Kinuha ko ito ng mabilis at nakita na isang mensahe na naman. Not all is a game, so don't be a fool. Do you want me to use your answers as my death toll?
Muntik ko ng mabitawan ang aking cellphone ngunit mabilis na hinawakan ni Keegan ang aking kamay bilang suporta. Hindi ko mapigilang manghina sa takot. Okay! This is not a joke anymore.
Takot akong tumingin kay Keegan and I could feel his presence that he's always by my side. Napayuko ako nong bigla niyang kinuha ang aking cellphone at pumindot na naman. After it, ibinigay niya pabalik sa akin at hinawakan pabalik ang aking kamay. I looked into my phone.
If that's what you want, then yes is now our answer. By every command, we will do it together.
Napa-angat ako ng tingin sa kanya.
"Let's do it," he fiercely uttered so I gulp and slowly nod.
