CLUETION: Tiffany is Save

82 6 2
                                    

A/N: Get ready for some upcoming fights, characters, and twist scenes ;) Votes and comments are highly appreciated

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

A/N: Get ready for some upcoming fights, characters, and twist scenes ;) Votes and comments are highly appreciated. 

***

Mabilis naming tinakbo papaalis ang cafeteria sa segundo na hindi namin nahanap si Tiffany. I don't know but I think the both of us carried away. We are so distracted that we didn't even give a piece of shit to the person we need to watch and save for. Baka hindi pa siya nakakalayo? Pero saan naman siyang pumunta?

Tumatakbo kaming dalawa ni Keegan habang wala kaming sout na polo. We are just holding it, circling our heads to search for Tiffany. The fuck! Saan ba pumunta ang babaeng yon? Habang nasa daan, nakita namin si Erissa kaya mabilis namin siyang pinuntahan.

"Nakita mo ba si Tiffany?" mabilis kong tanong sa kanya, holding both of her shoulders. Umiling siya.

"Sabi kasi niya na hindi raw namin siya dapat sundan. I don't know where she goes." Nanghihinayang man, tumango nalang ako.

"Salamat," sabi ko at tumango siya. Magpapatuloy na sana kami sa pagtakbo nang biglang hinawakan ni Erissa ang aking kamay.

"Pwede ba akong tumulong?" sabi niya kaya napabaling ako kay Keegan. With no luck, he's eyes are looking far way. Like, he's trying to avoid what Erissa's doing right now. Bumaling ako kay Erissa and slowly, I nodded as an answer.

"Sige, pero dapat sa likod ka lang namin," I said and she nodded. I took back my hand kaya napakamot si Erissa sa kanyang ulo. Suddenly, my phone blared. As fast as I can, kinuha ko ang aking cellphone and it's a message from the texter.


Business Administration Old Building A2


With a quick glance, Keegan nodded at me. Mabilis siyang tumakbo kaya sumunod naman ako at pati rin si Erissa. Minutes after, narating din namin ang nasabing lugar. It's quite. Before the three of us entered the building, Keegan and I wear our polo's. Slowly and pleasantly, we stepped in.

"Tiffany?" I said, trying not to ascend my voice. I don't know why the three of us are moving slowly. It just, my instinct felt something not good if we rapidly move to find Tiffany. I guess it can jeopardize the three of us.

"Tiffany? Nandito kaba?" Erissa uttered, slowly walking behind my back. Her hands held together, like praying or something. Sometimes, her gaze narrowed mine so I tried to look away.

Circling my gaze, the building is quite sturdy. The reason for this to be old and abandoned because years ago, this building was on fire. May apat itong palapag, pero sa kasamaang palad, halos nasira na ito dahil sa malakas na lindol na tumama nong nakaraang taon. So, if you glance up high, freely you can see the sky above. It's like a tall building with a ground floor only. Electric wires hung above, made me thought if they're activated or not. Ginawa naring tambakan ng mga sirang gamit ang lugar na ito. Surrounded with broken chairs, old desk, and many more stuffs.

"Is this thing belongs to her?" Keegan spoke out, turning around to show what he found: It's a white handkerchief. Lumapit kaming dalawa ni Erissa kay Keegan para tingnan ng mabuti ang hawak-hawak niyang panyo. Bumaling naman ako kay Erissa.

"Hindi sa kanya yan," sabi niya at tumingin sa akin. It's fluffy but had some stains on it. "Tiffany don't like handkerchief that much but I'm pretty sure she always brought her lipsticks and phone."

"Naalala mo ba number niya?" tanong ko pero umiling siya. Damn!

"We need to go farther more. Nandito lang siya at hindi pa nakakalayo," Keegan said that made Erissa and I nodded. "Erissa, you'd go that way, tell us swiftly if you'll find Tiffany," Keegan commanded. Erissa look at me so I sign her to just do what he told you to do. After it, she slowly nodded.

"O-okay," she said in stutter. "And you," and he gaze at me, "Come with me." What he said made me pissed. Hahanapin ni Erissa si Tiffany na mag-isa habang kaming dalawa na lalaki, ay magkasama. That just very stupid if you think of it.

"Sasamahan ko si Erissa," I said that made him hissed at me with his shallow dark eyes. Why he's acting so weird? "O-okay lang Ian, samahan mo nalang si Keegan," said Erissa, felt like she surrendered from a battle.

Pagkatapos non, naghiwalay na kami. Pumunta si Erissa sa labas at nagsimulang hanapin si Tiffany. Sa kabilang banda, kaming dalawa ni Keegan ay magkasama. "Bakit hindi mo ako pinayagan na samahan si Erissa?" tanong ko sa kanya. Wala siyang sinagot kundi ang pagpatuloy sa paglakad. Umirap nalang ako.

Napadpad kaming dalawa sa likod ng building. Fortunately, nahanap namin si Tiffany but she's talking to someone; someone who's wearing a black shirt with tattered jeans and a black mask. Ilang sandali, tinanggal ng lalaki ang kanyang mask at naghalikan silang dalawa. Mabilis kaming nagtago ni Keegan. The black shirt guy circled his hands into Tiffany's waist. Through what they're doing, it remembered me what we did at the cafeteria, making my cheeks boiled from heat.

After it, the black shirt guy bumped his head to Tiffany, making Tiffany collapsed so easily. Pagkatapos non, three more black shirts guy came, helping the first guy to carry Tiffany. But, with a sudden, Keegan stood up and ran towards them. Nagulat man, tumayo rin ako at sinundan siya.

"Anong ginagawa niyo?!" vehemently said Keegan, making them to stop. Nagkatingin silang tatlo at pagkatapos non, may inilabas silang mula sa kanilang bulsa: Baril. The Fuck!

Napayukom ako sa takot at matinding pagkagulat. I gulp dreadfully, trying to be calm even though we are midst of danger.

Without any guard, umalingaw-ngaw ang tunog ng baril. I quickly panic in silence. But I didn't expect to hear a moan from Keegan, turning my gaze at him. Tinamaan siya sa kanyang paa kaya mabilis ko siyang tinulungan. Bloods started to gush from his leg, made him even moaned from pain. Napabaling ako at nakitang papunta sa amin ang dalawang lalaki, hawak-hawak ang baril nila. Ilang sandali, bigla nilang itinutok ang kanilang baril sa amin kaya tumaas ng mabilis ang kaba at takot ko.

Pagtunog ng baril, napapikit ako. I thought that was my last time of being alive. I don't want to die! But all of a sudden, nakarinig ako ng yabag mula sa likod. Humihinga pa ako. Buhay pa ako. Minulat ko ang aking mga at nakitang may dalawang lalaki ang dumaan sa amin na may hawak na baril. Paglingon ko doon sa mga lalaki kanina, nakahandusay na sila sa lupa. Another gun shoot echoed the place, made the first guy who carried Tiffany falls down.

I breathe in disbelief, not knowing that this thing will happen. Agad akong bumaling kay Keegan. His face is in pain, breathing in difficulty. After it, the two strangers quickly ran away, not giving a chance to show their faces. I followed their trail but it didn't last for long after they faded in my sight.

"Ian! Keegan!" One voice batters my ear, making me turned around. Dali-daling tumakbo papunta si Erissa sa amin at mabilis na umupo.

"Anong nangyari?" tanong niya. "Ay wait, mamaya na yon. Bilis, dapat natin siyang ipunta sa clinic."

"No! Not In the clinic but in my office," said Keegan in pain.

"Pero---"

"No buts Ian! Into my office!" pagputol niya sa akin kaya tumango ako. Suddenly, I heard a strange voice coming from afar. Nong tumingin ako, nakita kong dahan-dahan na inangat ni Tiffany ang kanyang ulo. Nong nakita niya kami, mabilis siyang tumakbo papunta sa amin.

"Ohmygod Keegan! " Tiffany worriedly said. We tried to carry him but he insist, so pinatayo naming siya dahil 'yon ang gusto niya. With me on the left side, Tiffany on the other side, and Erissa at back, we manage to go out from that place with a single question in my head.

Sino ba yong dalawang lalaki na nagligtas sa amin?








(sue)





Mission #1: ExhibitionTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon