MERKEZ

BÖLÜM 5

Babamla beraber odamdaki balkonda oturmuş Yağmur'un bugün gönderdiği mektubu okuyorduk. Neredeyse bir ay olmuştu. Babamın bana mektupları gösterdiği günden beri her sabah mektupları beraber okuyorduk. İlk başlarda mektuplarda yazanlardan dolayı korksam da her mektupta benzer ifadeler vardı. Evimizi gözetliyor ama bir şey yapamıyordu. Sadece tehdit ediyordu.

"Bununla beraber toplam yirmi dokuz mektup oldu babacım. Hala aynı boş laflarla beni korkutmayı düşünüyor." Elimdeki mektubu sakince kat yerlerinden katlayıp zarfın içerisine geri koydum.

Babamlar bugün Behçet amca ve Savaş abimle savcılığa gideceklerdi. Bende onların yanında olacaktım. Füruzan teyze ve Şenay bize gelip nişan hakkında yapılması gerekenleri konuşacaklardı. Bugün o kızın yüzünü görmek ve saçma sapan sözlerini duymak istemiyordum. Ayrıca herhangi bir gelişme olup olmadığını öğrenmek istiyordum.

"Bugün koruman gelecekti. Behçet abi güvenilir birini bulmuş senin için. Savcılığa o da bizimle gelecek. Evin adresini söylemiştim kahvaltıdan sonra burada olur. Adama iyi davran olur mu Cemrem?" Adamı öldürecek halim yoktu değil mi?

Ailem dışında insanlarla ilişkilerim ilk başlarda her zaman soğuk olurdu. Eğer karşımdaki bana iyi bir izlenim veremezse o insanla arama mesafe koyardım. Hele ki Yağmur'dan sonra yeni biriyle tanışmak istemiyordum. Yağmur'dan korkmuyordum ama canımı da sokakta bulmamıştım. Yağmur benim karşıma tek başında çıkamazdı bunu biliyordum. Ben ondan daha uzundum ve güçlüydüm. Ama onun arkası sağlamdı. Savaş abi bana ' Yağmur güçlü insanlar tarafından korunuyor yoksa şimdiye kadar bulunurdu' demişti. Benim korkum tanımadığım insanlardı.

"Behçet amca güvenmişse eğer benim için sıkıntı yok baba. Zaten bir aya kalmadan okullar başlayacak. Hem kendime yeni bir arkadaş edinmiş olurum." Eğer koruma kitaplarda okuduğum gibi biriyse benim işime gelirdi. Sadece ardımda durup bana karışmazdı.

Okuduğum kitaplarda korumalar genellikle yapılı ve soğuk duruşlu oluyorlardı. Ama kitabın sonunda ana kahramanımız olan kız o korumaya âşık oluyordu. Benim korumadan âşık olmak gibi bir isteğim yoktu. Bu kadar derdin arasında aşkla uğraşamazdım. Beni koruması yeterliydi.

Daha fazla balkonda oturmayıp odama girdik. Babama zarfı verip dolabımın yanına gittim. Babam zarfı çantasına koymak için odadan çıkmıştı. Pantolonlarımın bölmesinden kendime bir kot pantolon alıp yatağımın üzerine fırlattım. Badilerimin kısmında da beyaz ip askılı yarım badimi aldım. Altına bez ayakkabılarımı giyeceğimi aklıma not edip banyoya geçtim. Artık aynalarımın üzerindeki örtüleri kaldırmıştım. Morluklarım tamamen geçmişti. Tırnak izleriyse her aynaya baktığımda bana bakıyorlardı. Ama iz geçirici kremler kullanıyordum. Annem onlarında zamanla geçeceğini söylemişti. Emin değildim.

Banyodaki işlerimi bitirip üzerimi giyindim ve dışarıda lazım olabilecek eşyaları çantama yerleştirdim. Uzun zamandır sahile inmemiştim. Hazır beni koruyacak olan adam da bulunmuşken sahile inebilirdim. Mp3 çalarımı da kulaklığım ve kitabımla birlikte çantama koydum. Savcılıktan sonra sahile inip kitap okuyabilir ya da müzik dinleyebilirdim.

Odamda işlerimi bitirdikten sonra çantamı da sırtıma takıp odadan çıktım ve mutfağa geçtim. Annem mutfak balkonuna büyük bir kahvaltı masası hazırlıyordu. "Kolay gelsin sultanım bu ne büyük bir masa. Yoksa sevgili dünürlerin mi gelecekler?" Annem kafasıyla beni onaylayıp işine geri dönmüştü.

Savaş abinin ailesi iyi insanlardı. Son günlerde sık sık toplanır olmuştuk. Ya biz onlara gidiyorduk ya da onlar bize geliyorlardı. Nişan tarihi kesinleşmişti. Ablam ve Savaş abim 20 Ağustos da nişanlanıyorlardı. Küçük bir kutlama yapacaktık. Füruzan teyze yeğenini davet etmişti. Annem de apartmanda gidip geldiği komşularından birini davet etmişti. Babam ya da Behçet amca kimseyi çağırmamıştı. Babam benim rahat etmem için kalabalık olmasını istemiyordu. Behçet amca da gülerek evimizi politikacıların toplanma alanına çevirmek istemediğini söylemişti. Savaş abi ve ablam da hocalarını davet etmişlerdi.