New Assistant

5.BÖLÜM

Eveeeeeeet. kısa da olsa bir bölüm ile geldim. hadi okuyalım bakalım.

-Al eşyalarını in aşağı.

-Cansın sen ya.

-Asansör çalışıyor.

-Sadece eşyaları koyacağım.

-Senin nasıl zayıf kaldığını şimdi anlıyorum.

-Haha çok komiksin acele et.

Eşyaları asansöre koydum ve kendim aşağı hızlıca indim asansörde gelmişti. Eşyaları aldım ve arabaya yerleştirdim. Biraz bekledim Meryem gelmişti. Arabaya bindik Meryem arabayı park ettiğim yerden çıkardıktan sonra heyecanlı bir ses ile konuşmaya başladı.

-Anlat ne yaptınız? İşi sevdin mi? Cedi tam olarak nasıl biri? Sana samimi mi davrandı. İlk olarak ne iş yaptınız.

-AAY Meryem bir durur musun?

-Ama heyecan yaptım.

-Anlatacağım herhalde.

-Hadi o zaman.

-Tamam başlıyorum.

-Ay öldürürsün insanı.

-Onun evinde buluştuk yani ben onu aradım dedim ki attığın yere geldim ama doğru mu geldim bilmiyorum falan dedim oda dur dışarı çıkıyorum şimdi dedi dışarı çıktı. Bende onu görünce yanına gittim beraber onun evinde kahve içtik sonra bana işi anlattı. Evden çıktık sonra hat almaya gittik oradan akademiye bana ayrılan odayı falan düzenledim.

-Sadece bu mu konuşmadınız mı hiç?

-Ya birbirimizi tanımak gibi muhabbetler yaptık tabii.

-Ee?

-Çok garip bir şey oldu bide Meryem.

-Ne oldu?

-Şarkı açabilir miyim diye sordu bende olur dedim o sıra bir şey oldu şarkı açmayı unuttu ben açtım şarkıyı playliste gezinirken İkiye On Kala Bütün İstanbul Biliyor şarkısını gördüm açtım. Bu bi sinirlendi falan bu şarkı açılmayacak falan dedi garipti yani. Çözeceğim ama.

-Belki kötü bir anısı falan vardır çok deşme.

-Tamam

-Bu kadar mı?

-Evet.

Bir sessizlik oldu zaten bizde ağabeyimin evine varmıştık.

-Benim evin anahtarı yanında mı?

-Evet.

-Tamam benim eve git eşyaları bırak istersen kal bu gece. Ben biraz daha gecikirsem ağabeyim kesecek beni.

-Tamam kuzum öptüm git hadi sen.

-Bay bay

Koşarak ağabeyimin evinin katına çıktım. Ya bizde niye herkes 5. Katta oturuyor bilmiyorum. Tabi ki yine merdivenlerden çıkmıştım. Zile bastım. Kapıyı koşarak açan Mert'i görünce hızla aşağı eğildim ve sıkıca sarıldım yeğenime.

2 ay görüşmemiştik. Normalde aynı şehirde oturuyoruz ama Miray'ın annesi rahatsızlanmıştı. Ve Miray ile Mert 2 ay orada kalmışlardı. O yüzden görüşememiştik

-Alaa seni çok özlediim.

-Ah halacım bende seni çok özledim

Ayakkabılarımı çıkardım ve içeri girdim. Miray ile ağabeyim de kapıya gelmişlerdi. Mert'i kucağıma aldım ve içeri girdim. Önce Miray'a sonra da ağabeyime sarıldım. İçeri geçtik Mert hala kucağımdaydı. İçeri oturduk ve Miray bize kahve yaptı.