Bringing You With Me (Dating App Series) - Omegle

Eighth

Holy crap!!!

I winced and caressed the throbbing part of my head with my hand.

Napa-angat ako sa pagkakahiga habang nakasapo pa rin ang kamay sa ulo. Natigil ako nang makitang wala ako sa kwarto ni Liezel.

Puta...

Kumurap pa ako nang ilang beses at tinignan kung totoo nga ba ang nakikita ko.

Familiar bed... familiar black sheets...

Nasa kwarto ako ni Max!

"Oh my... What happened?" Napagiwi ulit ako sa sakit ng ulo. I closed my eyes and forced myself to remember all the happenings last night.

"Ugh! I can't remember anything!" Hindi naman ako nalasing! Pero wala akong maalala sa nangyari. Ang huling naalala ko lang ay yung sinagot ko ang tawag at si Max pala 'yon.

I carefully stepped out of the bed. Inayos ko pa ang bed sheets bago lumabas ng kwarto niya.

Tahimik sa hallway papunta sa living room. May narinig akong kaluskos sa kusina kaya dun ko napagpasyahang pumunta.

Lo and behold. Nakatalikod si Max sa akin kaya hindi niya nakita ang pagdating ko. He's talking to someone on his phone.

"Yes... Kindly check the papers, again." Tumigil ito at mukhang pinapakinggan ang kausap sa kabilang linya.

Nakita ko rin ang dalawang paper bags na nasa gilid niya at nakapatong sa countertop. Nakita ko ang logo ng sikat na restaurant sa paper bags.

"Clear my appointments today. I'm doing something important."

Inipit niya ang phone sa pagitan ng balikat niya at kaliwang tainga. May kinuha ito sa countertop at umikot.

He stops on his track when he saw me standing at the entrance of his kitchen.

Ilang hakbang lang ang ginawa niya para marating ang breakfast bar at dali daling binaba ang dalawang pinggan. "I'll call you later. Keep me posted. Bye." Nilagay niya ang phone sa bulsa ng sweat shorts niya.

"Good morning." He greeted me. Lumakad siya papunta sa akin.

"Uh—good morning." I greeted him back, awkwardly. He leaned forward to kiss my forehead.

"I wanna cook breakfast for you but unfortunately I don't have a stock on my fridge." He pointed his finger on the direction of the plates. "I bought you breakfast instead."

"Sorry sa abala." I bit my lip.

"No worries. Let's eat?"

I nodded my head once. He guided me to the chair. "Don't move. I'll just finish preparing our breakfast. It won't be long."

Kumuha siya ng ilan pang plato sa drawer niya at inayos ang mga pagkain galing sa plastic containers.

Nakangiti ko siyang pinanood. Nakatalikod lang si Max sakin pero masaya pa rin ako.

Mabilis kong inalis ang ngiti nang humarap siya sakin. Naglapag na naman siya ng dalawa pang plato na may lamang pagkain.

"Coffee? Juice?" He glanced at me while getting the utensils from the drawer.

"Coffee, please. Thank you."

My heart warmed at the sight of him preparing breakfast for us. This is a once in a lifetime opportunity for me.

Nang matapos niya ilagay lahat ng kailangan namin ay umupo na rin siya sa tabi ko.

I looked at the food he bought for us. Kumpleto ito mula sa fried rice at ulam. Even the side dishes were here. Nilapag niya ang mug sa harap ng pinggan ko.