Pamer- Uyanış-

Bölüm 3

     Anlamıyordu daha doğrusu bu karışık durumu anlamak istemiyordu. Thalia işinden sonra hayatını oğluna adamıştı. Düşündüğü şeyin gerçek olmamasını diledi. Duvarın sağlam olmadığına eskiden zarar görmüş olmasına ve adamın çarpması ile hemen çatladığına inanmak istedi. Peki ya 15 yaşındaki bir gencin, koskocaman olan bu adamı yıkmasına ne diyecekti. Oğluna baktı. Şaşırmıştı ve hissettiği bu gücün onu farklı bir şekilde mutlu ettiğini yüzünden okuyabiliyordu. Onu saklayamazdı. Eninde sonunda fark edilecek ve Thalia'nın inandığı şeye karşı gelecekti hatta onun yüzünden işinden olabileceğini düşündü. Bugünün hiç yaşanmış olmamasını diledi.

Leander yaşadığı şoktan çıktıktan sonra annesinin yüzünde hiç görmediği bir ifadeyi aldığını fark etti. Yerde ki adamı öldürmemişti. Sadece annesini korumaya çalışmıştı. Annesinin onun hakkında yanlış düşünmesi isteyeceği en son şeydi. Sessizliği bozan Leander oldu "uyanmadan önce gitmeliyiz." Annesi ile oradan ayrıldılar. Sakin bir yere geçtiklerinde Leander'in korktuğu konuşmayı yapacaklardı. Thalia cümleye nasıl başlayacağını bilemedi. Onun yerine Leander korkularından kaçamayacağını anlayarak Thalia için kolaylık sağladı. "Neler düşündüğünü biliyorum korktun evet ama birisini öldürmeyeceğimi ya da canını yakmaktan zevk almadığımı biliyorsun, o an her şey çok hızlı gelişti. O adamı seni zorlarken görmeye dayanamadım sonrası nasıl oldu bende bilmiyorum ama o adamı yıkabildim. "Thalia ona sessiz olması gerektiğini gösteren bir hareket de bulundu. İnsanların duymasından korkuyordu ama bunun sebebi oğlu için değil de çevresinde ki insanların onun hakkında konuşmalarını istemediğinden sırf " Thalia'nın oğlu bir pamermiş" dediklerini duymamak için bilinmesini istemiyordu. Onu A.N.L.O.F'a verebileceğini düşündü ama bunun için ilk önce emin olmalıydı.

"Bunu kimseye anlatmamalısın belki de sen bir.."derken son kelimeyi kısık sesle mırıldanmıştı "pamersindir". Leander düşüncelerinden emin olmuştu. Annesi pamerleri sevmiyordu ama fikrini değiştirebileceğini düşündü. "Bunun kötü bir şey olduğundan emin değilim hem insanlar bunu abartıyor" cümlesine devam edemeden Thalia lafını kesti. "İnsanlar bunu abartıyor mu? Bu türdekiler bizlere, insanlara zarar veriyor. Devlet bile onları kontrol altına alamıyor ve sen onların zararsız olduğundan emin misin" dedi. Kelimelerini bastırarak söylüyordu en çok da "bizlere insanlara" derken fazlasıyla vurgulamıştı. Annesinin bunları içinde uzun zamandır biriktirdiğini düşündü. Ona insanların da pamerlere zarar verdiğini kendilerini korumak için bu durumda olduklarını düşündüğünü söylese büyük bir kavgaya tutuşacaklardı. Öyle de oldu.

Thalia kararını vermişti. Düşüncelerini kesinleştirmesinde geçen hafta sokakta gerçekleşen olayın üstüne bir de Leander'in sınıfında farklı bir olay daha olmuştu. Bir öğrencinin sınıf ortasında istemeden konuştuğunu ve farklı davrandığını söylemişlerdi. Çocuk kendisine geldiğinde neye uğradığını şaşırmıştı. Gerçek ile sahteyi ayırt edememişti. Gerçek gibiydi korkuyu hissetmişti her şey fazlasıyla inandırıcıydı. Olduğu durumu açıklayamayan öğrenci fazlasıyla korkmuş görünüyordu. Öğretmenleri ona bir halüsinasyon gördüğünü söylemişti. Thalia sınıfta olanları duyduğunda oğluyla bir konuşma daha yapmıştı. Garip olan ise Leander'in annesinin sorduğu soruya verdiği cevaptı.

"Evet, ben yaptım."

Bu konuşmanın üstüne Thalia emindi. Leander'ı A.N.L.O.F'a götürecekti. Yaptıkları konuşmadan sonra oğlu düşüncelerinin bir anda gerçekleştiğini söylemişti. Anlattıklarına göre olayı yaşayan çocuk ile kavgalı oldukları ve öğle arasında bir tartışma yaşadıklarını söylemişti. Bunun üzerine onun acı çekmesini ve en çok korktuğu şeyin başına gelmesini hayal ettiğini ve bunu düşünmesinden on saniye geçmeden onun farklı davrandığını ve çığlıklar attığını görmüştü. Böylelikle emin olmuştu sadece fazla güçlü değil insanların zihni ile de oynayabiliyordu.