The catfish.

Κεφάλαιο ⁵¹

"Καλη μου ηρέμησε θα προλάβουμε μην κανεις ετσι"λεει η μαμα μου καθως βαζω μεσα στην βαλιτσα τα ρουχα της.

"Μαμα σε 2 ώρες πρεπει να ειμαστε στο αεροδρόμιο"λεω έξαλλη με το ποσό ήρεμη ειναι πραγμα που με φρικάρει ακομη πιο πολυ.

"Καλα γιατι δεν σας το ειπαν οτι κλεισαν εισιτήρια και το μάθατε τελευταία στιγμή;"ρωταει ο Αλεν και εγω ξεφυσαω.

"Γιατι ο Τζον ειναι ανεύθυνους τελείως για αυτό! Ουτε καν με ρωτησε."τον ενημερώνω.

"Απλα το ανακοίνωσε πως ξερεις κλείσαμε εισιτήρια,ξερει οτι ειναι αγένεια να αρνηθούν οι δικοί μου μιας που θα ειναι και οι δικοι του για αυτο"λεω αποτομα καθως κλεινω την βαλιτσα της μαμας μου που απλα στέκεται και με κοιταζει.

"Ξερουμε την Σπενσερ. Ειναι καλη γυναίκα και δεν χρειάζεται να δίνουμε λογο για σχολιασμούς"λεει καθως ανοιγω την βαλιτσα του μπαμπα μου και γνεφω.

"Τα βλέπεις;"ρωταω κάνοντας νοημα με τα ματια προς την μαμα μου στον Αλεν και εκεινος απλα γνεφει με ενα μικρο χαμόγελο.

Η μαμα μου σηκωνει τα χερια και βγαινει απο το δωμάτιο μάλλον λιγακι ζαλισμένη απο την μουρμουρα μου.

"Εχεις αυτο το ταπεραμέντο που με κανει να σκέφτομαι αν θα υπήρχε ποτε στα αλήθεια μια μικρή πιθανότητα εμεις οι δυο να..."λεει και σταματαω αποτομα τις κινήσεις μου και τον κοιταζω.

"Άλεν..."λεω αμεσως"εμεις...ομως...νόμιζα,νομιζα πως ξερεις καπως ειμασταν φίλοι"λεω με μπερδεμένη έκφραση και εκείνος.

"Ε ναι,φυσικα"λεει και σηκώνεται απο το κρεβάτι που καθοταν και πηγαίνει προς τα εξω.

Οταν βγαίνει απο το δωματιο εγω απλα συνεχίζω να κοιταζω προς την πορτα του δωματιου που μόλις βγήκε.

Απο την πρωτη και ολας στιγμη δεν καταλαβα να μου δείχνει κατι τετοιο. Η προσέγγιση του για εμενα ηταν φιλική. Ή οχι;

Ξεφυσάω καθως αφηνω τα ρουχα που ειχα στα χερια μου στην βαλιτσα και βγαινω απο το δωματιο.

"Μαμα πήγαινε σε παρακαλω να συνεχίσεις να φτιάχνεις την βαλιτσα του μπαμπα. Θελω να μιλησω λιγακι με τον Αλεν. Μην ξεχαστεις και κανεις αργα σε λιγακι ξεκινάμε για το αεροδρόμιο"της λεω καθως περπαταω προς τα εξω.