SORRY, I LOVE YOU

Chapter 1

Regine POV

"Sorry ma'am" halos mamatay tong babaeng toh sa kaba. Dahil nasangi nya ako. Tinapunan ko sya ng nakakamatay na tingin.

"Get out of my way" I said and she was going out of my way. Stupid young lady.

"Hi ma'am good morning!" Salubong saakin ni Jona my secretary.

"Meeting?" Tipid kong tanong habang patuloy na naglalakad papunta sa opisina ko.

"At 10 am" sabi nya naman halos matumba sya dahil patagilid syang naglalakad. I don't know this girl she's gonna be crazy.

"Coffee?" Tanong nya saakin ng makapasok kami sa office ko.

Umiling naman ako at kinuha ang laptop at umupo at itinuon ang sarili sa pagtatrabaho.

Maya maya pa ay napatingin ako sa orasan.

9:55 am na so it's time to prepare myself for the meeting.

At 10 am I'm done and I need to go na.

Napakalabas ko ay sinalubong ako ni Jona

"Let's..." Hindi ko na sya pinatapos dahil naiirita ako sa ingay

"Stop" sabi ko at naglakad na

Sa mga nakikita kong nakatingin saakin ay tinatapunan ko lang ng pamatay na tingin na tiyak na ikakapahiya nila.

"Let's start" sabi ng lalaki ng makapasok kami sa meeting room.

"Ano naman gagawin natin pag hindi ka nagsimula ngayon?" Maangas kong tanong na ikinabuntong hininga ng lahat. Pataray akong umupo at tumingin sa magsasalita

Tinitigan ko sya ng nakakasulasok na tingin

"In short mas mataas ang sale natin ng 87%  sa lahat ng company na kalaban natin" masayang sabi ng nagsasalita habang ako ay walang emosyon.

"Any comment?" Tanong ng lalaki

Napatagilid ng kaunti ang ulo ko

Ng tumayo ako ay nakuha ko kaagad ang atensyon nila.

Hindi na ko nagpaalam dahil umalis ako ng parang nambabastos. Pero hindi normal lang yun para saakin dahil nakasanayan ko na yun.

Alam kong sumunod saakin si Jona pero hindi ko sya pinagkaabalahang lingunin.

Habang pabalik kami ay May nag-aagaw ng aking atensyon.isang matandang babaeng pinupulot ang iilang papel sa lapag.

Agad ko naman syang nilapitan at tinulungang tumayo.

"Salamat ma'am" hindi ko na sya pinansin at naglakad na gulat naman ang lahat sa ginawa ko.

Tsk

"Mabait naman pala si Regine Villa" sabi ng secretary ng makaupo ako at dumukmo.

Tsk umirap nalang ako ng nakadukmo.

"Ma'am try nyo pa kayang ngumiti kahit kunti lang hindi yung palagi kayong nakasimangot nakataas yung kilay pero iba ka din madam kahit anong itsura mo napakaganda mo." Sabi nya

Dahan dahan akong tumingin sa kanya

"Please shut up your mouth" sabi ko at dumukmo ulit.

"Ma'am pwede po ba bawasan nyo...." Hindi nya na natapos dahil May nagbukas ng pinto at rinig ko ang yakap na yun. Nasisiguro ako na babae yun

"Ate" agad akong napatingin

"France? Nash?" Ni wala naman reaksyon tong dalawang babaeng toh

"Ate I want to go to the mall" Sabi ni france tsk.

"She want but I don't want"  Sabi Naman ni Nash at umirap pa.

"France?" Tawag ko at ngumiti lang sya.

Hays ewan

Napatingin ako kay Jona

"Ok let's go" sabi ko at ikinakilig naman ni France habang si Nash ay lumaylay ang shoulder.

"Let's go" sabi ko ng makuha ko ang bag ko

Inakbayan ko naman silang dalawa habang naglalakad kami ay naririnig ko ang buntong hininga ni Nash.

Alam kong nagtataka kayo kung bakit panglalaki ang mga pangalan ng mga kapatid

Nickname nila yun. Ako nga tawag saakin ng mga kapatid ko mack. Ewan ko ba sa mga toh

"Ate I want to go home now." Sabi ni Nash habang namimili ng sapatos si France.

"Just a minute" sabi ko na lang at ikinabisangot nya.

"Let's eat" sabi nanaman ni France ang dami dami nya na pinamili tapos kami ni Nash ay tig-iisang sapatos lang at isang libro para kay Nash hays.

"Home" sabi ni Nash na ikinatigil namin sa paglalakad sabay kaming napatingin ni France.

"No" inis na sabi ni France napatingin naman ng deretso si Nash kay france na ikinaiwas nya ng tingin.

Saaming magkakapatid ay sya talaga ang pinaka mahirap kalabanin pagdating sa mata at ugali. 

Sya ang pinakabunso at ako naman ang panganay

College ako ng mawala si mommy

Napakabata ko pa para itaguyod ang mga kapatid ko nung mga panahong iyon

Habang ang bunso naman namin ay maggegrade 5 hays

Nung umalis naman si daddy ay ilang buwan palang naiilibing si mommy kaya ako talaga ang nagtaguyod sa aking mga kapatid. May mga tita naman akong tumulong saakin para ma handle yung company namin.

"Fine" walang nagawa si France kung hindi ang magpaubaya.

Wala talaga kaming laban sa bunsong kapatid namin.

Grade 8 palang yan pero napaka mature na.

Napatawa naman ako ng bahagya

Nagpaunang naglakad si Nash na pinagtitinginan ng mga lalaki at babae

Kahit babae ay nabubulag nya.

"Yaan mo na" sabi ko na lang sa kapatid ko at inakbayan sya napairap na lang sya.

"Ate i want to eat" bungis ngis nya.

"Home" sabi ko habang naglalakad kami ay napapailing na lang ako dahil sa kapatid ko at sa mga taong nakatingin sa kanya

Hindi naman sya artista para pagtinginan ng mga tao.

Naka hoddie sya na color yellow with sling bag at nakapantalon sya na black at Naka ipit ang kanyang mga buhok dahilan para makita ang shape ng kanyang muka

Nakarabber shoes sya yun lang naman ang porma nya pero para sa kanya ay hindi pa porma yun

"What?" Natigil kami ng biglang huminto si Nash at nakatingin ito kung saan.

"Dad?" Halos mabingi ako sa sinabi nya dahan dahan kaming napalingon ni France sa kaliwa at

Dad

Para akong tinabunan ng yelo

Gusto ko umiyak at yakapin sya pero hindi ko magawa napatingin naman ako sa dalawa kong kapatid

Walang reaksyon ang muka ni Nash ganon sya kamanhid. habang si France ay malapit ng umiyak sa aming magkakapatid sya ang pinaka emotional at sya rin ang nagsasabi kong ano ang nararamdaman nya. Kahit hindi mo na tanungin ay sasabihin nya ang problema at nararamdaman nya.

"Let's go" doon na naglakad si Nash na parang walang nakita.

"France" tawag ko at naglakad na kami

HAYS.

End POV.