SORRY, I LOVE YOU

25

EMERGENCY

Regine POV

One month and 13 days na kami dto.. Habang patagal ng patagal mas nagugustuhan ko  na toh. Yung simple lang. Yung walang kang empleyado, yung wala kang pepermahan, yung wala kang iniisip na schedule.

"Ate kailangan ko ng umuwi. May biglaang EMERGENCY sa school kailangan kami ni Nash" halos mapatalon ako sa gulat dahil dto sa babaeng napaka lakas sumigaw.

"Bakit?"

"Kailangan na nating umalis." Sabi pa ni Nash

Wat the as in now na?

Tanghaling tapat EHH. Katamad bumayhe.

Ilang araw na ang nakalipas nung nagkagulo sila Poul at Kian. Ending sinabihan ko si Kian at yun buti na lang at nag tino umuwi na sya sa Manila.

Hindi ko man sya natanong kung kapatid nya si Ogie. Hays

Pero nagbilin ako at pinagsabihan ko na rin. Masyado syang mapagmataas sa estado nya sa buhay. Kahit man ako ay nasaktan sa sinabi nya kay Poul at nagulat ako. Hindi ko akalain nganong ang mabibitawan nyang salita.

"Ate" bungis ngis ni France saakin.

"Bukas na tayo umuwi." Sabi ko pa sa kanila. Inis namang tumingin saakin si France.

"Ate" sigaw nya saakin

Takteeee naman.

"Magsiayos na kayo magpapaalam ako kay Tita." Inis na sabi ko at mabilis naman silang kumilos.

Pumunta ako kay tita na nasa kusina.

Ano ba sasabihin ko letse.

Huminga muna ako ng malalim.

"Ohh may sasabihin ka ba?" Tanong ni tita.

Tumango naman ako at nagpilit na ngumiti.

"Tita kasi.." nahihiya ako letse.

"Ahh alam ko na sge na. Sinabi na ni Nash saakin. Mag-iingat kayo ahh." Sabi nya na ikinagulat ko.

Eh? Maniwala akong si Nash ang nagpaalam. Mukang emergency nga talaga.

"Kung sumama ka na lang tita" sabay kaming napalingon sa pinto ng kusina.

Si Nash at France na Naka bag na.

Napatingin naman ako kay tita. Oo nga no, bakit hindi ko naisip yun. Isama na lang namin sya. Tutal matanda na sya para naman umayos na ang estado nya sa buhay.

"Nako France baka makagulo pangako sa inyo. Dto na lang ako atska isa pa walang kasama si kuya Piolo nyo." Sabi nya at nagpilit ngumiti.

"Edi isama rin natin sya" sabi ko sa kanya at inakbayan sya.

Sana pumayag.

"Pag-iisipan ko" sabi nya at ngumiti

Niyakap ko sya at yumakap na rin si France.

"Mag-iingat kayo ahhh" May ngiti sa labi nyang tugon. Pero ang lungkot ng mga mata nya.

Shit bakit ako nasasaktan? Bakit ako naiiyak?

"Pupunta na lang kami don pag nakapag desisyon na ako" sabi pa ni tita

"Tawagan nyo na lang po ako at kami po ang susundo sa inyo." Sabi ko naman at kumawala na sa yakap.

Doon ko lang napansin na wala na dto na si Nash.

"Ihahatid ko na kayo." Sabi ni tita at sabay kami lumabas. Nakita ko si Nash sa Van na nakatayo at kausap si Poul. Naawa ako hanggang ngayon sa batang ito. Dahil magmula ng mangyari ang gulat ay naging mahiyain na sya at laging nakayuko.

"Sos wag mong isipin ang estado ng buhay mo ngayon, isipin mo kung paano ka umangat at paano mo maipagmamalaki ang sarili mo." Rinig kong sabi ni Nash at ngumiti ng bahagya si Poul.

Huminto muna kasi kami nila tita at France.

Para naman May oras sila makapag-usap.

"May pamilya akong mahal na mahal namin ang isa't isa at marunong ako rumespeto sa ibang tao matanda man yan, o bata, mayaman man yan o mahirap" proud na sabi nya.

Napangiti naman si Nash.

"Kita mo sa pamilya palang panalo kana. Bunos pa yung respeto" sabi ni Nash at tinakip ang balikat ni Poul.

"Pero talo ako sa...." Napayuko ulit si Poul. Tumingin sya kay Nash na sinasabi ng mga mata nya ay ang pag-ibig.

"Poul maraming kapang girls na makikilala."

"Marami hindi maraming"

"Sorry, basta wag mo isipin ang estado mo ngayon sa buhay bawat segundo ay pwedeng magbago ang lahat. Bawat oras ay  pwede kang mawala sa mundo kaya hangga't may oras at panahon gawin mo ang gusto mo, ipakita mo kung ano ka at kung sino ka. Iparamdam mo ang pagmamahal mo." Sabi ni Nash at ngumiti naman ng todo si Poul

"Gusto ko pagnagkita tayo ibang Poul na ang kaharap ko ahhh. Yung Poul na confident, yung Poul na mas pogi, yung Poul na may narating at May napatunayan na sa buhay. I hope you enjoy with me. Have a nice day good bye. See you soon" Sabi ni Nash at bahagyang niyakap ni Poul si Nash

Agad nya namang kinalas ang sarili ng makita kami. Naglakad na kami papunta sa kanila.

"Salamat po sa lahat ng sinabi mo Nash hanggang sa muli po mga binibini. Mag-iingat po kayo" sabi nya at umalis na.

Bago pumasok si Nash ay ngiting sinundan ng tingin nya si Poul at mabilis na sumakay sa van

Teka. Mukang in-love ahhh

Hahahahah

Charot lang

"Sge po tita" sabi ko at inistart na ang van.

"Ahh tita pakisabi po pala kay Poul na kukunin ko syang iskolar" sabi ko kay tita. Halos mapunit ang labi ni tita sa narinig. Nalaman ko kasing gusto nyang kumaha ng Pilot pero hindi nila kayang tustusan.

Kaya sa munting tulong na ibibigay namin ay matutuwa sila.

"Sge ija salamat at mag-iingat kayo." Sabi nya at kumaway

"Ate Nash" sigaw ng bata napatingin naman ako at nakita ko si Nash na nasa baba na at nakayakap na kay Sofia.

"Ate balik ka ah" umiiyak na sabi ni Sofia

Napabuntong hininga naman si Sofia.

"Oo naman hintayin mo ako babalikan kita. Mamimiss ka ni ate." Sabi pa ni Nash. Bakit ganyan ang boses ni Nash parang maiiyak sya.

"Opo hihintayin kita pangako."

"Babalik ako dto pagsasama na saamin si Tita. Kaya naman pagdating ko marami akong pasalubong sayo." Sabi nya at don na pumatak ang luha nya.

"Sge na po ate baka gabihin kayo. Hihintayin ko po ikaw ahh. I love you"

"I Love you too" Sabi ni Nash sa bata at hinalikan nya ito sa noo.

"May ibibigay pala ako sayo."

Kinuha nya ang kahon na nasa likod nya. Nakalagay kasi yung kahon sa upuan nya.

"Ate ano po ito?"

"Pagmamimiss mo ako tawagan mo lang ako. Nandyan ang Phone number ko ahh" sabi pa nya at niyakap naman sya ng bata. 

Teka bakit parang nakaramdam ang ng inggit?

Gusto ko umiyak. Nagseselos ako sa kanya
Dahil ni minsan ay hindi nya ako niyakap at iniyakan

"Nash tara na" paninira ko sa moment nilang dalawa. Tumingin muna si Nash sa mata ni Sofia na umiiyak parin. Nandto ang nanay nya. At nalaman ko rin na wala na syang tatay nanay nya na lang at May sakit pa. Wala na rin silang kamag-anak. Kaya binili ni Nash kay tita si Sofia.

Sana all

End POV