Tajemnica Zaginionej Orszulki

Rozdział VI

Idąc na drugi koniec lewitującej wyspy natknął się na strumyk oddzielający łąkę od lasu. Pragnienie męczyło go już od pewnego czasu, uznał więc, iż pochyli się i napije nieco wody.
-Dzień dobry - niespodziewanie usłyszał cichy głos.
W mężyczyźnie przez chwilę wszytko podskoczyło. Zakrztusił się i, próbując pozyskać na nowo oddech, odparł.
-Gdzieś jest?
-Tutajże.
Spojrzał się na kamień stojący mimo wartkiego strumyku. Pełzał po nim ślimak do złudzenia przypominający winniczki z jego świata.
-To ty mówisz? Chyba oszalałem był.
-Tak, to ja mówię, jestem Winniuwa - przedstawił się - a tyś kim jest? Niecodziennie wyglądasz.
-Jestem Jan Kochanowski - począł - przybyłem z innego świata, gdyż, według podań, mogę odnaleźć tutaj mą córkę, Orszulkę.
-Cóż byłeś uczynił, że znalazłeś się w Rissailonie?
-Pewien głaz zaradził mi, ażebym narysował pod sobą zero. Tak oto jestem - odrzekł - wiesz może, Winniuwo, jak zejść stąd na dół, na stały grunt?
-Oczywiście, przejdźże przeze strumień, następnie zaś przez las. Na drugim krańcu wyspy znajdziesz płynącą w powietrzu rzekę, do której musisz wskoczyć. Ona Cię poniesie na ziemię, albowiem takiż jest jej bieg.
-Dziękuję wielce - lekko się ukłonił - a...
Nie spostrzegł już ślimaka, jakby ten niespodziewanie zniknął. Wzruszył ramionoma i poszedł przed siebie, w stronę lasu.