✞ Adopted'2✞

70 6 6
                                    

 

Nefes nefese kalmış bir halde koşmaya devam ettim.Arkama şöyle bir baktım. Bana yetişiyordu.Hızımı arttırmayı düşündüm fakat bacaklarımın beni daha fazla taşıyabileceğini sanmıyordum.Yine de pes etmeyecektim.

Artık ayak sesleri neredeyse dibimden gelirken aniden beynime bir şey dank etti arkamı döndüğümde o yaratık bedeni insan halini almıştı! Alayla gülümsedi ve

"Yolun sonuna geldin sanırım" diye fısıldadı.Tanrım bu yaratık üstelik konuşuyordu!

İçimi bir korku sardı. Artık güvende değildim.Kafamı yemek üzereydim ve sanki bu olayı yaşamış gibiydim belkide eskiden gördüğüm kabuslardan biriydi ve bu da bir kabustu ? Dahası buraya nasıl gelmiştim? Gözlerimi bir kaç kez ovuştursamda bir türlü olmuyordu içimi korkunun sıcaklığı kapladı ve..Hatırladım...Kırmızı ? Kırmızı nedir? Onlar , işte onlar kan emenler.!

Tam hazırlandım tekrar kaçacaktım ki  kapı üzerime düştü , altında kaldım. Nefes alamıyor ve eziliyordum , o da yetmiyormuş gibi o insanımsı kan emen yaratık  şimdi suratımın tam ortasına inecekti.Yüzüme doğru havalandı ve ben sadece haykırabildim. Hayııırrrr!

--

Tam o sırada arkasını dönmüş değişik  bir yaratık eline aldığı bir cisimle  onu yaraladı ve o öldü. Yani bu demek oluyordu ki -KURTULDUM!-

Boğuk bir sesle ''Vampirlerin yüz karası'' Dedi. 

Vampir nedir?Kan emenlermi? Onlar benim küçükken annemin anlattığı masallardaki kötü canavarlardı. Gözlerimi yukarı doğru zorlukla baktığımda kanlı ayakkabıları , kanlı bedeni ile biri duruyordu karşımda.

''İyi misin'' Dedi. Elini uzatarak.O an aklıma  kan emenler  tarafından öldürülen Annemin sözü geldi. ''Bu canavarlara yaklaşmamalısın ...Yaklaşırsan'' 

Sonunu hatırlamıyordum ve uzatan elini  , korkuyla titreyerek tuttum.

Yaklaşırsan ... Titreyen kıpkırmızı hayallerin sonunda bu gözler tarafından ele geçirilirsin.

---

 

The PoisonHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin