Vengeance Of Love

Chapter 2 (Bad News)

Keitha's P.O.V.
(Present)

Kakagising ko lang at inaayos ko na kaagad yung higaan ko. Naghilamos at nagtoothbrush na din ako para fresh. Sinuklay ko na din yung buhok ko dahil baka mamaya punain na naman ako na hindi daw ako marunong mag suklay ng buhok.

Lumabas na ko ng kwarto ko na color purple ang kulay at pumunta na ko sa kusina para mag timpla ng kape. I love drinking coffee every morning. Coffee giving me a lot of energy to do my best in every little I do.

"Cheeeeeeeers!!!"☕💕

Teka, bakit parang mag isa lang ako sa bahay?! Asan na yung mga kasama ko sa bahay. Sinilip ko yung iba't ibang parte nitong bahay namin at ni isang tao wala akong nakita. Wala si manang aime at manang esme. Wala na din yung driver namin na si manong lito. Even yung nanay ko wala din! Where hell they are?! Bakit nila ako iniwan nila mag isa sa bahay?! Hindi man lang nila ako ginising.

Binuksan ko na lang yung tv sa sala para malibang ako dahil wala naman akong at wala akong pampaload dahil hindi naman ako binigyan ng nanay ko ng pera.

'THE C.E.O OF DEL REAL CORPORATION ANNOUNCES BANKRUPTCY'

Hindi ko inaasahan na ganito yung mangyayari. Halos halo-halong emotions yung nararamdaman ko ngayon. Bakit hindi ako aware na lugi na pala yung kumpanyang pinaghirapan ng mama ko. Jusme, wala pa naman akong nahahanap na trabaho. Ayokong maging pabigat dito sa bahay.

I'd like to make myself believe that planet earth turns slowly..
It's hard to say that I'd rathey stay awake when I'm asleep..
'Coz everything is never as it seems
when I fall asleep..🎶✨

Hindi ko na namalayan kanina pa pala nag riring yung phone ko, may unknown number na tumatawag sakin. Sino ba toh?! Inaccept ko yung call at iniloudspeaker ko.

"Hello?"

"Keitha listen to me, leave the house now!"

Bigla akong kinabahan. But why would I leave this beautiful house? Eh bahay namin to.

"Ma! Bat mo naman ako pinapaalis sa bahay? Bat ngayon pa halos kakagising ko lang."

"I have no time to argue with you right now. Packed all your things now and we are going to leave this country as soon as possible."

"Ok ma. Copy. Copy."

Inumpisahan ko ng ayusin lahat ng mga gamit ko. Bali mga tatlong maleta lahat. Hindi na ko nagpalit ng damit. As usual nakapantulog pa din ako. Nakapants at oversize t-shirt. Naka paa lang akong lumabas dahil nagmamadali na talaga ako. Lumabas na kaagad ako ng bahay habang hila hila kong yung tatlong maleta.

Maya-maya may lumapit sa harapan kong black car at bumukas yung pinto. My mom is sitting on the driver's seat while holding her gun?!

"Ma, what are you holding that?"

I calmly asked her but she just ignore my question.

"Hop in or else we are both gonna die here."

Sumakay na ko kaagad at pinaharurot niya yun nang napakabilis. Hindi ko na namalayan na bigla kaming tumigil sa isang parang secret rest house.

Pagkababa namin may sumalubong kaagad saming mga nakauniform na kasambahay at iginayd nila kami sa aming rooms. Grabe may nagbuhat din nung maleta ko.

"Thank you po."

Sabi ko dun sa babaeng halos kaedaran ko lang. Umakyat na ko sa itaas nung rest house at inubos ko yung oras ko sa pagtingin sa napakagandang tanawin sa harapan ko. This rest house was located infront of the beach.

"The sunset is so beautiful."

Nagulat ako nang may biglang baritone voice na magsalita sa likudan ko. Kaya napalingon ako sa kanya.

Watdafak! Anong ginagawa ng lalakeng paasang to dito?! Omaygash lupa kainin mo ko! Now na! Kung minamalas ka nga naman oh!

"Bakit ka nandito?"

Tanong ko sa kanya. Infaireness ang gwapo niya pa din until now. Sabagay matagal naman na siyang gwapo kaso mas triple yung kagwapuhan niya ngayon. Noon medyo totoy pa siya pero ngayon he is so mature like a daddy charot. Noon ang cute niya pero ngayon ang hot niya na. Ang simple lang naman ng suot niya pero anlakas nang dating. He looks like a model who will walk in a runway.

Paniguradong mahihiya yung mga dior at gucci models sa lalaking to. White t-shirt, black pants, white sneakers, messy hair, sleepy eyes with a devilish grin. Tall, hot, and gorgeous! What a perfect human-being.

Kaso naalala ko pinaasa niya pala kami noong college. Palagi kaming naglalagay ng madaming love letters sa locker niya noon kaso itinatapon niya sa basurahan ng paulit-ulit.

"Are you done scanning me?"

Rinig kong sabi niya. I forgot to mention na until now, ggss pa din siya.

"Oo tapos na. But anyway bakit ka nandito?"

Hindi ko siya uurungan no. Anong akala niya sakin nagagwapuhan sa kanya? No way! Hindi naman nakakagwapo yung pagpapaiyak sa mga babae. I demand respect!

"I'm the one who suppose to ask you that question. You. What are you doing here? It's my rest house. But anyway, welcome. You can stay here as long as you want."

Pagkasabi niya nun is bigla niya na lang akong kinindatan. Tumalikod na siya at nagpalakad palayo.

How dare he do that to me?! Nalaglag na lang yung panga ko sa ginawa niya. Watdafak! Sa kanya pala tong rest house na toh. Eh dapat makaalis na ko dito.