I've been lying

Chapter 6

He asked me earlier, kung sino ang tatawagan ko sa dalawa. Di ko din maisip kung sino hanggang ngayon. He's getting impatient looking at me. I think siya  nalang tatawagan ko. Hindi ko siya sinagot sa tanong niya I just dialed the number quickly.

"Hello" he's looking at me parang isang mali ko lang mababaril na ako rito.

"Hoooyyyy Doctora!!, ba't ngayon kalang tumawag?. May pa bakasyon bakasyon ka pang nalalaman ha!!" She excitedly answered me. I am so happy na narinig ko ang boses ni Iveylen. Hindi ko mapigilang umiyak, namimiss ko na siya, sila.  "Bakit ganyan boses mo? umiiyak kaba Ahkrista?" I tried my best to hide my sobs kaya I told her " what no? nakalimutan mo ba marami akong allergies kaya nagka sipon ako. masyadong maalikabok rito kaya ganun. By the way musta kana?" Pangingiba ko ng usapan. Nagkakwentuhan kami ng matagal, napapatawa nalang ako sa mga storya na, di ko nga namalayan na lumabas pala si Rain sa kwarto. Bigla ko naalala si Andre, I really miss him.

"Kamusta si Andre?" Tumayo ako at pumunta sa veranda ng kwarto ko. Ang lamig ng simoy ng hangin dahil sa dagat, nakaka relax.  "Wala akong balita kris eh, bakit di kayo nagkakausap?" I smiled sadly. Sana hindi yun magalit dahil hindi ako nakasipot sa date namin.

"Hindi eh, ayaw ko kasi baka mas mamiss ko lang siya" napatawa si Iveylen "oh siya una na ako, pasalubong ha? Pero last na tanong Kailan ka babalik?" Napatigil ako at napaisip kung ano ang pwedeng mangyari. Ano yung pwede kong gawin. He gave me much time to choose wisely kung ang sarili ko ba o sila.

"I don't know din eh, may case study kasi ako inaayos at the same time kailangan ko matapos yun at yung patient ko taga rito kaya double galaw nalang".

Napabuga ako ng hangin after calling her, I sat back at the bed. Thinking ano mangyayari talaga. Di konamalayan naka tulog na pala ako ulit.

Im sorry if I lied.

—

"Princess, wake up" someone is tapping my shoulders but I am so tired to open my eyes kaya "wait 5 more minutes" I said lazily. I heard him chuckled, how cute pero naalala ko demonyo pala. Kaya napamulat nalang ako ng mga mata ko at tinignan siya na nasa tabi ko "Good morning princess"ngumiti siya, aba nawala pa yung mga mata niya kasi singkit.

I can smell bacon but I have to resist it. "As you promised, you have to eat so stand up now.Breakfast in bed is ready!!" He pull me up and put the foods at bed. Kinuha niya yung tinidor at kutsara, akala ko ibibigay niya sakin. Napatingin ako sa kanya ng siya ang nagsandok ng pakain at aakmang  susubuan na ako sana "I can eat my own food tho" I told him, he just smiled again "No, just open your mouth" hindi na ako nakipag away kasi nagugutom na din ako. Sinubuan niya lang ako. Pero pinagtataka ko bakit ako lang kumakain " bakit di ka kumakain?" Napatingin siya sakin "di ako kumakain ng umaga" mas mabuti na ata naguusap kami "bakit?" He stopped feeding me, "I just don't want to"

I finished my foods quickly, when he is about to go out, I quickly said "Rain?"

He turned around and look at me, kinabahan tuloy ako. "Pwede ba akong lumabas diyan?"

I point the beach, he smiled "Sure" magpapasalamat na sana ako nung sabihin niya "Sure but I'll go with you" I was about to drop my smile but I remembered my family. So I smiled again "great, I'll wait" hear my sarcasm bruh hear me.

——-