I've been lying

Chapter 8

Lumipas ang dalawang linggo hindi nagpakita sakin si Rain. I thought he was gone for good pero he keeps on asking to manang flora some updates about me.

Kami ni manang flora naging magkaibigan na din. Tawag na nga niya sakin is "anak" which is ang gaan sa feeling. I really miss my dad and mom. Kung sana nandito sila, I think  hindi toh magyayari sakin ngayon. I

I smiled painfully at the skies. Lahat nalang ata kinukuha. Papasayahin ka saglit,  sasaktan kanaman ng paulit-ulit.  I Looked down to my notebook. Laman nito yung mga hinanakit ko sa mundo. Pinabili ko toh kay manang flora kasi pumunta siya sa bayan.
Natatawa pa nga ako eh kasi may encantadia pang cover. Pero okay na din atleast may nasusulatan ako.

Ang lamig ng hangin na tumatama sa mukha ko napapikit ako at huminga ng malalim. Humihingi ng grace kay Lord kung tama ba talaga ang ginagawa ko rito.

Napagdesisyonan ko mag sketch nlang muna. Wala akong phone at eto lang ang meron ko lapis at notebook. Namimiss ko na si Andre. Ano kaya ang ginagawa niya ngayon? Kumain na ba yun? Nasa trabaho pa toh kasi most of the time lumlabas 6pm na. Pumatak yung luha ko. I really miss him. I wanna hug him and let me hear his voice saying everything will be alright.

Hindi ko natapos yung ginuguhit ko ng may naririnig akong tunog ng barko or sasakyang pandagat. Tinignan ko ito ng maigi dagil medyo malabo din yung mga mata ko. Kaya papasok nalang sana ako ng marinig ko ang pangalan ko

"Ahkristaaaa!!" Napatingin ako sa boses na yun, biglang nabuhay yung dugo. Hindi ako  pwedeng magkamali, biglang luminaw yung pangin ko, gusto ko ng umiyak sa nakikita ko. Hindi ako pwedeng magkamali

" Iveyleeeeeen?!!" tumakbo siya papunta sakin at yinakap ako ng mahigpit. Napaiyak ako na tumingin sakanya bigla akong kinabahan 

"what happened are you okay? Why are you heree? Did he hurt you? Tell me!" Tumingin siya sakin ng patanong

"Siz anong pinagsasabi mo? Okay lang ako." Napatingin ako sa kanya ng maigi. I look for any wounds or any scratches pero wala. "Sinong nagdala sayo dito?"

Bigla siyang tumingin sa likod at ngumiti ng malaki " Si Rain, siya pala yung patient mo ngayon kaya nandito ka" I looked past her and eyed Rain carefully before looking back at Iveylen.

"Ah yesss, I have to monitor him at the same time finishing my thesis" I smiled at her genuinely. Biglang naglakad papunta sakin si Rain at sinabing

" She'll be staying here for three days. So thankful for you for staying here with me and  this is the way I show you how am I grateful." Nakipagsukatan ako ng tingin sa kanya, sinusuri if nagsasabi ba siya ng totoo. Tumalikod siya at pumasok na sa bahay

"Taraaa pasok tayo Iveylen" she nodded. I am so happy, im ver very happy. We talked for hours and bonded shortly dahil napagod sa biyahe kaya natulog na.

I leave her at the guest room lang muna. Ng maglalakad na sana ako sa kwarto ko, nakita ko si  Rain sa labas ng main balcony. Umiinom ng alak ng magisa. Aalis na sana ako  kaso naalala ko kung paano niya ako pinasaya ngayong araw.

Tumabi ako sakanya at kumuha din ng beer. Iinom na sana ako kaso pinigilan niya ako at kinuha sakin yung beer. Walang nagsalita samin, katahimikan lang at kaloskus ng dahon at tunog ng mga insekto.

"Thank you" I told him, and tumingin siya sakin.  I saw how his lips parted as if he wanted to say something but he stop himself to do so.

"It's not for free tho," Tinignan ko siya "may kapalit?" He nodded "come here" he told me. Nagdududa ako sa gagawin niya pero may pinagkasunduan kami kaya lumapit ako sakanya "closer princess" He called me princess again, I step again.

"More step princess" nagdadalawang isip akong lumapit pa pero I step again. "Look at me" I look up coz this guy is 6'2 and I'm just 5'7.

"Princess, open your eyes" di ko kaya makipagtitigan kaya pumikit ako at wala yata akong balak buksan mata ko kahi...

Naputol yung nasabi ko ng bigla niya akong hinalikan sa noo at yinakap ng mahigpit. I opened my eyes immediately.

"I will make you happy, just let me love you for six months just for six month"