I've been lying

Chapter 10

Naka alis na si Iveylen a week ago, nakapagpaalam din naman ako ng maayos sakanya. Nasa dalampasigan ako, hawak ko yung notebook na nagsilbing diary ko or sketch notebook.

Sinulatan ko lahat ng nagyari noong nakaraang araw. Naiisip ko padin yung mga sinabi sa akin ni Rain. Bago umalis si Iveylen, she told me na Rain was about to catch her pero her hands slipped kaya nahulog siya.

Napanganga ako noon sa mga sinabi niya sakin. I really hate to tell this but I think it was my fault. I want to apologize to him. I said bad things about him.

Im too stressed lately and I'm losing the strength again.
I started singing, ganun ako eh pag stress. Music lng nagpapawala nito.

"Wish I could be the one
The one who could give you love
The kind of love you really need

Wish I could say to you
That I'll always stay with you
But baby that's not me

You need someone willing to give their heart and soul to you
Promise you forever, baby that's something I can't do
Oh I could say that I'll be all you need
But that would be a lie

I know I'd only hurt you
I know I'd only make you cry
I'm not the one you're needing
I love you, goodbye "

Tumagal pa ako ng ilang minuto bago tumayo kasi umaambon na. Pumasok ako sa bahay saktong sato nakita ko si manang nagluluto ng makakain naman.

"Oh anak, kain na"  umupo ako sa upuan at nagpasalamat. "Manang nasaan po si Rain?"
Tumingin siya sakin at sinabing "Hindi ba nagpaalam sayo?, pumunta yun ngayon sa likod sa mga puno. Tumatakbo yata"

"Jogging po?, aba uulanan po yun kasi umaambon na kaya pumasok muna ako" napatingin siya sakin na parang mah ibang sinasabi pero she chose not to say it.

"Sana hindi yun abutin nga ulan" pero hindi narinig ang aking daing at biglang bumuhos na ng malakas

—-
8pm na wala padin si Rain,  nagaalala na si Manang kaya sinasabihan ko siya na okay lang yun nagpapatila lang ata.

10pm, di padin tumitigil ang ulan, at wala padin si Rain.
Okay sigi inaamin ko, kahit may kasalanan sakin si Rain nagaalala din ako at may kasalanan din ako kaya ganun. Paramg pasyente ko na din siya.

Almost 12 midnight tumunog ang pintuan hudyat ng may pumasok kaya dali dali kaming pumunta ni manang doon.

Tumingin siya sa akin ngunit naglakad lang ito papunta sa hagdan.Kinausap siya ni manang if gusto niya ng kape or mainit na sopas pero hindi siya sumagot.

At least nakauwi na siya...

Umuulan padin, feel ko may bagyo ata kaya ganito or I don't know. Pumunta ako sa cr at naghilamos lang kasi tinatamad akong maligo dahil sa lamig.

I wore hoodie with matching shorts. Nagtatali palang ako ng buhok biglang may kumatok sa kwarto. Pinapasok ko at nakita ko si Manang Flora pala. "Ahkrista, bilis sumama ka sakin!!" Nagpapanic siyang nagsasalita kaya nagpanic din ako. Tumakbo kami pero papunta sa kwarto ni Rain.

"Sir, buksan niyo na po eto. Heto na po yung gamot na hinihingi niyo" si joyce ang nakikiusap sa pintuan pero ng makita ako bigla siyang tumakbo papalit sakin

"Ate Ahkrista patulong naman po" napatingin ako sa kanya, bakit sa akin sila magpapatulong na hindi naman kami bati ni Rain

"Anong nangyari? Nagkatinginan sila at si Manag flora na ang sumagot "may lagnat Rain, pianlabas niya ako kanina para sana kumuha ng gamot pero pag alik ko naka sarado na ang pintuan niya." Sabi nila sakin.

Napatingin ako sa pintuan at tumingin sa dalawang kasama ko rito. "Okay give me the medicine, make him some soup, oh wait I'll be the one to make it nalang"

Pumunta muna ako sa baba para gumawa ng sopas. I prepared the ingredients and cook them with a broth.
I told manang to bring it upstairs. I'm not sure if he will open the door but I hope he would.

Nakasunod sa akin si Joyce, siya kasi yung nagdadala ng soup na ginawa ko "Ate Ahkrista, ginagawa mo po ba ito dahil doctor ka or dahil sa ibang dahilan?"

Napatigil ako sa paglalakad at napaisip din.Tumingin ako sakanya
"Honestly, I don't know. It's just, I feel the need to this" I smiled at her and proceed to walk