Бангтаных нь өглөө эрт босцгоон гал тогоолуугаа ортол Ханна баахан архины шилэн дунд нам унтаад өгсөн байлаа.
Намжүүн: Ханна чи чинь ямар их уучихаа вэ? Алив одоо босоо гээд түүныг хоёр гар дээрээ тэврэн буйдан дээр суулгах бол Жонгүг зөгийн балтай ус авчирхаар гүйв.
Жин: Өчигдөр зүгээр л өрөөндөө орчихоод яагаад буцаад уучихсан юм бэ? Хэцүү байсан юм бол хэлээд бөөндөө ууж болно ш дээ
Ханна: Хэцүү юм байгаагүй ээ зүгээр л ганц хоёр юм эргэцүүлэн бодсон юм гэхэд Жонгүг зөгийн балтай усаа гарт нь атгууллаа.
Хусог: Юу бодоод ингэж уудаг байнаа
Ханна: Маш их зүйл жишээ нь Тэхён яагаад надад хайргүй байж гэрлэсэн юм бол гээд л
Жин: Юу яриад байгаа юм бэ? Тэр чамд маш их хайртай гэхдээ сүүлд ямар болсонг нь мэдэхгүй байна
Ханна: Үгүй ээ тэр надад хайргүй анх намайг жирэмсэн байх үед хэзээч надтай цуг эмнэлэг явдаггүй байсан тэр миний төрсөн өдөрыг гэрлэснээсээ хойш нэг ч удаа дурсаж байгаагүй гэрлсэныхээ ойг сандаггүй үргэлж би л юм бэлдээд түүныг хүлээдэг байсан оройтсон ч хамаагүй хүлээж байгаад л баяр гэсэн нэртэй сэтгэл дүүргэх хоосон нэг өдөрыг өнгөрөөдөг байсан тэгхээр ойлгомжтой биздээ тэр надад анхнаасаа л хайргүй байсан
Жимин: Тэгвэл салах юмуу?
Ханна: Үгүй ээ хэзээч үгүй гэж ширүүхэн хэлээд өрөөлүүгээ явчихав. Харин бусад нь түүнд санаа зовсоор бэлтгэлрүүгээ хөдөллөө.
-Хэсэг хугцааны дараа-
Тэдныг бэлтгэл дээрээ ирхэд Тэхён аль хэзийнээ ирчихсэн байв.
Тэхён: Ханна яаж байна
Жонгүг: Таны амнаас яаж наад нэр чинь гарж байна аймшигтай юм гээд түүныг мөрлөн хувцас солих өрөөлүү орлоо
Жин: Тэр мэдээж зовж шаналж ганцаардаж сэтгэлын тамд байгаа гэхдээ тэр энэ тамыг үргэлжлүүлхээр шийдсэн гэхэд Тэхёны царайнд инээмсэглэл тодорлоо харин үүныг харсан бусад нь түүнлүү ялтан харж байраа аятай л харцгаав. Тэхён ч бушуухан толгой гудайн буцаад бэлтгэлдээ орлоо.
Бигхит чадах бүхнээ хийж хурдацтай тарж буй мэдээллыг зогсоохыг хичээж залруулга мэдээ гаргасан ч хүмүүсын цуу яриа худал мэдээлэл зогсохгүй байв.
Жимин: Тэхёнаа чи хамтлагаа орхих талаар бодохгүй байнуу?
Намжүүн: ЖИМИНАА АМАА МЭД БИД БОЛ НЭГ ГЭР БҮЛ гэж дуугаа өндөрсгөхөд Жимин дуугуй л гараад явчихав харин Тэхён их л ууралсан хөмсөг зангидан үдлээ.
-Ханнагын талаас-
Тэр эцэг эх дээрээ хүүхдүүдээ тийм ч удаан байлгаж болохгүй тул дормд авчирсан хувцас юмаа гэртээ авиачиж тавьчихаад хүүхдүүдээ авхаар эцэг эхлүүгээ явав.
Ханна: Ааваа ээжээ би ирлээ
Ээж: Аав чинь байхгүй ээ зөвлөлын хуралд явчихсан
Ханна: Аан би хүүхдүүдээ авах гэж ирлээ
Ээж: Чамд ямар нэг зүйл тохиолдоо юу их царай алдчихсан байх чинь гэхэд Ханна худал инээн толгой сэргсрээд унталгын өрөөнд нам унтаж буй хүүхдүүдээ хоёр талдаа тэврээд машиндаа суулгав.
Ээж: Ямар нэг юм болвол заавал ирээрэй бас утасдаж байгаарай
Ханна: Мэдэж байгаа би заавал залганаа гээд ээжынхээ хоёр хацар дээр зөөлөн үнсээд гэрлүүгээ хөдөллөө.
Тэсун: Ээжээ бид хаачиж байгаа юм?
Ханна: Сэрчихвүү хаачих гэж гэрлүүгээ л явж байна гэхэд Тэсун толгой дохиод буцан хэвтээд өгөв.
Түүныг гэртээ ирхэд Тэхён алга байлаа мэдээж тэр бэлтгэлтэй Ханна энэ бүхныг мартхаар шийдсэн болхоор хүүхдүүдээ өрөөнд оруулчихоод гэрээ нэг сайн цэвэрлээд оройн хоолоо бэлдлээ.
-Орой нь-
Тэхён: Чи ирчихээ юу?
Ханна: Тиймээ
Тэхён: Тэд чамайг надтай үлдэхээр шийдсэн гэсэн
Ханна: Энэ явдалыг зүгээр л салхилаад өнгөрсөн салхи гэж бодий тиймээс дахиад битгий дурс гэхэд Тэхён баярлан түүныг тэвэрхээр ойртоход Ханна нэг алхам хойш ухарлаа.
Ханна: Одооноос надад ойртох хэрэггүй хоёулаа олон нийтэд зарлахгүй салцгаая хүүхдүүдтэй сургуульд ортол чимээгүй ингээд амьдаръя гэхэд Тэхён нэг л ойлгоогүй бололтой түүнлүү их л хачинаар харав.
Тэсун: Хоол болчихсон уу? хэмээсээр өрөөнөөсөө бондого бондого хийн алхан гарч ирхэд Ханна түүныг тэврэн хүүхдын суудалд суулгаад охиноо ч бас авчиран хоолоо идэж эхэллээ.
Тэхён: Чи яагаад уучилж чадахгүй байгаа юм
Ханна: Одоо зүгээр л хоолоо ид дараа нь тухтай ярилций гэхэд Тэхён шууд л ширээнээс өндийн өрөөлүүгээ орчихлоо.
