-Тэхёны талаас-
Одоо яах ёстой вэ? Өөрийнхөө буруугаас болж түүнийг ингээд явуулчихлаа одоо яах вэ? Би үнхээр галзуурчихсан юм боловуу? Түүний бүх амьдрал мөрөөдөлыг юу ч үгүй урж тасдаад гэрийн мухард хүлж хаячихаад түүнд өгсөн зүйл минь харуусал зовлон шаналал л байлаа шүү дээ. Анх гэрлэж байхдаа нүднээс нь нулимас унгаалгүй жаргааж үүрд хайрлаж явнаа гэж амалсан байтал одоо өөрийгөө нэг эргээд харвал аймшигтай хог хаягдал болчихож. Ер нь түүнийг гэсэн тэр их сэтгэл яасын бол юу ч болсон харцаа салгаж чаддаггүй байсан байтал одоо харахыг хүсэхгүй болчихсон байдаг. Ким Тэхён чи яачихсан юм бэ? гэж өөрийгөө зүхэн сууж байтал хаалганы чимээ гаран намайг баярлуулаад авлаа.
Тэхён: Чи иргээд ирэв үү?
Жин: Намайг Ханна гэж бодоо юу?
Тэхён: Яах гэж ирээв?
Жин: Жаахан тайван яаж ч ууралсан байсан би чиний ах шүү гэж сануулах аядаад гэрээр тойрон алхалж эхлэв. Яг л юм эрж хайж байгаа аятай бүх зүйлсийг нэгт нэгэнгүй үзэн бага багаар урагшилсаар байлаа.
Тэхён: Та юугаа хийгээд байгаа юм бэ?
Жин: Ханнагын хайрыг харж байна тэр үнэхээр гайхалтай эмэгтэй юмаа гэрийн чинь булан тохой бүрээс түүний гэрээ гэсэн нөхөр хүүхдээ гэсэн халуун хайр мэдрэгдэж байна
Тэхён: Ахаа надад одоо маш хэцүү байна яваад өг гуйя
Жин: Тэгвэл Ханнад наадахнаас чинь 100 дахин хэцүү байгаа гэдэгийг санаарай аан нээрээ хэлэх гэж байсан зүйлээ мартах шахаж маргаашнаас чи ганцаараа бэлтгэлээ хий
Тэхён: Юу?
Жин: Соло дуучин бол би ууг нь чамд ингэж хэлэхгүй юм шүү гэж өчнөөн тэвчсэн ч чадахгүйн ийм амьтанг хамтлагтай байлгаж гэр бүл гэж хүлээж авч чадахгүй гэж ууртайн аргагүй хэлээд гараад явчихав. Ингээд сүйрлээ миний мөрөөдөл миний амьдрал энэ олон жилд би зөвхөн хамтлаг маань байсан болохоор л амьдарч байсан гэтэл одоо тэд намайг хаячихлаа. Гэхдээ үнэндээ би тэдныг хаячихсан ч байж магадгүй анх эхлэхтэй ямар байсан билээ дээ яг л атгасан гар шиг байж нэг нэгнийхөө төлөө үхэж ч чадахаар байсан ч би гэдэг хүн сүүлийн хэдэн сар тэдний төлөө юу ч хийсэнгүй бүүр нэр төрөөс нь доош нь татлаа үнэхээр болисон нь дээр бололтой.
-Ханнагын талаас-
Тэнгэр хүртэл надад хатуу хандаж байгаа бололтой яг л намайг явуулах гэж байгаа аятай ширүүн салхилаж бороо орон машины харагдах орчинг бууруулж байв.
Ханна: Новшийн тэнгэр гээд утасаа шүүрэн аваад найзлуугаа залган тэднийг удахгүй очихоо хэлээд улам хурдаа нэмлээ.
Жинэ: Алив хурдан ор даарах нь байна гээд намайг чирсээр дотогш оруулаад бушуухан халуун цай хийш өглөө.
Ханна: Танайд хэсэг байж болох уу? гэхэд тэр юм дуугаралгүй зөвхөн толгой дохив.
Ханна: Надаас ямар нэг юм асуух гээ юу?
Жинэ: Тэхёнаас салах уу? Хүүхдүүдээ яах гэж байна
Ханна: Намайг юу гэж бодоов би хүүхдүүдээ ганцаараа өсгөж чадна бас би сална гэж итгэл төгс хэлхэд тэр санаа зовсон байртай надлуу хэсэг харсанаа намайг чангахан тэврээд инээмсэгллээ.
Жинэ: Тиймээ миний найз чадна дахиад эхнээс нь сайхан амьдрахад д болно. Ингэж бид өдөржин шөнөжин цагаа ч мэдэлгүй ярилцсаар нэг өдөрийг өнгөрөөв.
Жинэ: Дуучин болно гэж байсан хэвээрээ юу?
Ханна; Ганц бие ээж байж яаж дуучин хийх юм угаасаа дуучин болвол хүүхдүүдтэйгээ сардаа гурав дөрвөн удаа л уулзах байх би тэгж амьдарч чадахгүй
Жинэ: Тэгвэл одоо юу хийх гэж байна
Ханна: Аялнаа ямартай Солонгосоос хол газар очиод хэсэг тайвширч нуруун дахь ачаагаа хөнгөлмөөр байна
Жинэ: Зөв тэгэх л хэрэгтэй гэж намайг дэмжлээ.
-7 хоногийн дараа-
Ямар ч өөрчилөлтгүй долоо хоногыг өнгөрүүлчихлээ Тэхён салахгүй гэж зөрүүдлэсээр л би ч шуудхан салах талаараа заралчихаж чадахгүй болохоор түүнийг бодон тэвчсээр. Үнэхээр яах ёстой юм болдоо
-Тэхёны талаас-
Тэхён: Захиралаа би ер нь компаниасаа гардаг юмуудаа
БанПД: Би чамайг эсэргүүцэхгүй гэхдээ чи өөрөө мөрөөдөлөө ийм их хөдөлмөрөө зүгээр орхиж чадна гэжүү?
Тэхён: Надад одоо зөвхөн Ханна болон хүүхдүүд маань чухал байна гэрээ дуусах болоогүй ч би мөнгөө төлчихнөө гээд өөр зүйл ярилгүй энтыг орхилоо.
