-Хэдэн цагын дараа-
Тэхён: Би хаана байна?
Ханна: Ашгүй чи сэрчихвүү чамаас болж би яг харвах шахлаа яг юу болсын яагаад машинд дайруулчихсан юм бэ?
Тэхён: Тэр үед чамайг явуулмааргүй байсан хэрвээ тэгээд явчихвал эргээд ирэхгүй юм шиг санагдсан тэгээд араас чинь гүйж гарсан ч амжилгүй осолд орчихлоо
Ханна: Тэнэг амьтан үнэхээр үхэхыг хүсээ юу гэж хоолой зангиран хэлэхтээ зэрэгцэн утас дуугарав.
Ханна: Байна уу?
Юнги: Чи энт дээр ирэх хэрэгтэй байна
Ханна: Юу болсын яаралтай биш бол
Юнги: Яаралтай гэхэд надад энтлүү явахаас өөр арга олдсонгүй явахаасаа өмнө Тэхёнд хоол авчирч өгчихөөд бушуухан хөдөллөө.
Намайг энт дээр ирхэд Юнги их л ууртай сууж байх бол Жонгүг Хусог хоёр гараа өргөчихсөн өвдөглөөд сууж байв.
Ханна: Юу болоов
Юнги: Бүгд сүйрлээ энэ хоёр юм өрөөнд гүйж тоглож байгаад чамд зориулж хийсэн шинэ албумны бүх дууг устагчихсан бүүр үгийн бичиж авсан цаасан дээр минь хүртэл кофе асгачихсан гээд л улам уурлаж эхэллээ.
Ханна: Бүх үгийн санаж байж юундаа эдныг шийтгээ вэ?/шивнэх/
Юнги: Муу золигнууд сургамж аваг
Ханна: Намайг яах гэж дуудаав
Юнги: Тоглолтын урилга ирсэн чи маргааш гэхэд Японд байх хэрэгтэй байна гэхэд би шууд зөвшөөрөхгүй байгаагаа илэрхийлэн толгой сэгсэрээд урилагын буцан ширээн дээр тавив.
Юнги: Яагаад явахгүй гэж энэ чинь л нэрд гарах том боломж шүү дээ
Ханна: Тэхён осолд орчихсон ийм хэцүү үед нь хажуунаас нь холдож болохгүй
Жонгүг: Эгчээ та буцаад нийлэх гээд байгаа юмуу?
Ханна: Ямартай ч би явахгүй тэгж ойлго гээд бушуухан эмнэлэглүү буцлаа.
-2 долоо хоногын дараа-
Банпд: Чи үнэхээр яачихаад байгаа юм бэ? Хоёр долоо хоног ажил дээр ч ирсэнгүй зураг авалтандаа ч орсонгүй эсвэл бүүр энтээс гарахыг хүсээ юу?
Ханна: Үгүй ээ би маргаашнаас өмнөх шигээ хичээнгүй ажилах болохоор та битгий уурлаа гэснээ цаглуугаа нэг шагайгаад үгийг зөрүүгүй гараад гүйчихэв. Өнөөдөр Тэхён эмнэлэгээс гарч байгаа болохоор ингэж яарч хуралаас гаран гүйжээ.
Тэхён: Чамайг битгий ир гэсэн ш дээ ажилтай хүн байж
Ханна: Тэгээд чамайг ганцааранг чинь яв гээд зүгээр орхих байсынмуу тэнэг зүйл ярихаа боль зүгээр явий гээд сугадсаар машиндаа суулган хөдөллөө. Тэд замдаа юу ч дуугарсангүй зөвхөн радиогоор явах намуухан дууг чих тавин сонссоор явав.
Тэхён: Чи ингээд явдаа
Ханна: Намайг үүдэн дээрээ ирүүлчихээд буцаах гээ юу?
Тэхён: Заза ороо гээд хаалгаа нээхэд гэрээс нь халуун дулаан мэдрэгдэж сайхан хоолны үнэр хамар цоргитол үнэртэж байлаа.
Тэхён: Юу вэ?
Тэсун: Ааваа ааваа та иргээд ирлээ гэж баяртайн аргагүй хэлээд түүнд тэврүүлэв. Ханна ч түүнийг баяртай байгааг харан чимээгүй л ард нь зогсож байв.
Тэсун: Ааваа та яагаад уйлаад байгаа юм?
Ханна: Айн чи чинь уйлаад байгаа юмуу?
Тэхён: Та нар маань буцаад ирж байгаа юмуу намайг уучилчихаж байгаа юмуу? гээд л улам л уйлаад уналаа.
Ханна: Хөөё чи ямар жаахан хүүхэдүү болио гээд бушуухан нулимасын арчиж өгөөд ширээны ард суулгав.
Ингээд олон сарын дараа анх удаа хамтаа нэг ширээнд суугаад хоол идлээ өмнө нь огт мэдэрч байгаагүй сайхан зүйл мэдрэгдэж үргэлж хамтдаа ингээд хоололмоор санагдаж байлаа.
-Орой нь-
Тэхён: Чи өөр өрөөнд унтах юмуу?
Ханна: Тиймээ гэхэд Тэхён шууд л Ханнагын гараас татаад өрөөндөө оруулчихав.
Ханна: Хөөё би уучилаагүй байгаа ш дээ
Тэхён: Сансан чиний энэ үнэр, арьс, гар хөл гээд бүгдийн сансан гэхэд өдөрхөн л жаахан хүүхэд л ийм зүйлд уйлна гээд байсан хүн Тэхёны энгэрт наалдаад уйлж эхэллээ.
Ханна энэ хэдэн сар юу ч болоогүй мэт байсан ч яг үнэндээ өдөр болгон Тэхёныг санаж бэтгэрч байжээ харин өнөөдөр л тэр их сансан сэтгэлээ дэвтээж байв.
Тэхён: Ажилдаа явахнуу?
Ханна: Чи буцаад ажилдаа орохгүй хэрэгүү
Тэхён: Би зураг зурахаар шийдсэн илүү амар амгалан тайван байх болно
Ханна: Хүссэнээрээ болдоо тэгвэл ингээд явлаа орой ирхэд битгий гэрээ сүйрүүлчихээрээ... хөөё сонсож байна уу ханиа
Тэхён: Аан за ойлголоо гээд түүнийг гаргаж өглөө. Тэхён түүний хэлсэн ханиа гэх үгэнд яг л жаахан хүүхэд шиг баярлаж догдолж байлаа. Ингээд л тэд яг л анх уулзаж байх үе шигээ дахин бие биендээ дурлаж эхэлсэн юм.
