İliklerime kadar yorgunluğumu hissederken lanet bir pazartesi sabahına daha küfrediyordum. Yine yıpranmış ruhları göreceğim bir gün daha. Yataktan yavaş yavaş kalkarken başımın döndüğünü hissedebiliyordum.
Dağınık odamda ilk gözüme çarpan şey aynadaki yalnızlığımın yansımasıydı. Onun mavisinde boğulduğumdan beri sadece duvardaki soğuk sıva tanık oluyordu içimdeki cinayete.
Nefes gibi ona ihtiyacım varken umudumu bile kırması, daha hiç yanaklarımla buluşmayan gözyaşlarımı kaybetmek gibi. Onun benden aldığı sevgiyi, sadece orada ölümü bekleyen insanlarla buluşturabiliyordum.
Dolabın eski kapağına tutunarak yine o eskimiş kazağımı üstüme geçirdim, botlarımı giyip kapıdan çıkmak için hazırlandım.
Kapıyı zorlayarak kapattım. Arkamı döndüğüm an her gece sesiyle beni büyüleyen, saçları duygularım kadar karışık, bakışları bir o kadar anlamsız olan hemen yanımdaki evde oturan kadını gördüm.
Her gece sadece 1 şarkı söyler, sonra ışıklarını kapatıp uyurdu. Onunla sadece 1 kere konuşmuştum, 40'lı yaşlarının başında gibiydi ve dediği tek şey tesisatla ilgiliydi. Ahmakça insanlardan kaçıyordu sanki, umurunda değildim pek. Onu sadece 5 saniye görmem bu düşüncelerimin belirmesine yetiyordu.
Bu apartmanda sadece alt katta sürekli sevişen bir çift, diğerinde ise sadece günün erken saatlerinde aklı başında olan bir adam yaşıyordu. Uyuşturucu ve ucuz birayı öğlen saatlerinde bulabiliyordu, bu yüzden öğleden sonra tüm apartmanı her gün mutlaka ayağa kaldırıyordu.
Yağmuru şapkamla engellemeye çalıştım, hava içim kadar siyahtı. Yoldaki taşların üstünde istikrarlı bir şekilde yürüyor, okula gitmemek için direniyordum ama zorundaydım. Babama bununla ilgili söz vermiştim ve bu sözümü tutmalıydım.
Bütün bunlar aklımdan geçerken kapılarını bana açmış büyük ve pis okulla buluştu gözlerim. Buradaki insanlardan nefret ediyordum. Sanki birileri onlara ne düşüneceklerini öğretmiş, nasıl düşüneceklerini değil.
Burada olmak istemiyordum, sanki buraya ait değildim. Ruhum burada derinlere gömülüyor gibi hissediyordum. Burayı sadece 2 ay önce bir kişi için sevebilmiştim. Göğsüne yaslandığımda dinlendiğim, ruhumda yankılanan sesleri onunlayken duymadığım bir kişi için...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Siyah Umut
Teen Fiction"Burayı sadece bana çıplak duygularını gösteren insanlar için seviyorum... Sanki burada bağırsam herkes duyacak, ağlasam gözyaşlarıma herkes üzülecek gibi. İçimdeki taze ölü için herkes iyi taziyelerini sunuyordu. Belkide burayı sadece ruhumla yalnı...