Lost Souls

Chapter 3

III.

Napagutusan ako ni Maam Linda na pumunta ngayon sa faculty niya upang ihatid ang ilang libro na hiniram ko pa sa library. Marami ang pinakakuha niya kaya kailangan ko pang bumalik ulit doon.

I sighed when my arm hurts because of the weight of these books. My arm is not that strong kaya talagang napapangiwi ako sa bigat nito. Tatlong nagkakapalan at nag bibigatang libro ang dala ko ngayon.

"Gabby!" someone called me kaya napalingon ako agad sa pinanggalingan nun.

"Hazel," tipid na ngumiti ako bago inayos ang pag kakabuhat ko sa mga libro.

"Kaya mo pa?" tanong niya kaya natigilan ako. I know she reffering about the book but why does she mean something different to me?

"Oo naman," I assured.

"Hoy! Grant! Jack! Kaiden!" tinawag niya isa isa ang mga kasama niyang nag tatawanan sa ilalalim ng lilim ng puno. Sa lakas ng boses niya ay napalingon ang mga ito sakanya.

"Hazel it's okay I can handle this," sambit ko nang makitang pinapapunta nito ang talong na lalaki.

"Bakit nanaman lods?" tila nag rereklamong tanong nung isa. Lahat sila ay tila tinatamad pero walang magawa kundi sumunod.

"Samahan niyo ako tulungan natin si Gabrielle."

"Hindi na." agad na tanggi ko nang tangkain pa nilang kunin sakin.

"Kami na diyan kaya ko yan kahit isang kamay lang." mahangin na sambit ng isa sa kanila.

"Grant napaka laki mo talagang electricpan!"

Wala na akong nagawa nang kunin na nila sakin ang mga iyon.

"Ito na ba lahat?" tanong nang isa pang lalaki.

"Uhm...meron pang lima doon sa library." nahihiyang saad ko.

"Nasan ba si Zachary ipakuha mo na sakanya yun!" Said Hazel

Nahihiya man ay sumunod ako sakanila upang samahan sila sa faculty ni Maam Linda. Nagulat pa nga si Maam nang makita ang tatlo, mukhang mag kakakilala pa sila at close sa isa't isa.

Nag tatawanan pa ang tatlong lalaki nang makalabas kami sa faculty pero nanatili lang akong tahimik at nahihiya. Hindi ako sanay na may mga kasama I used to be lonely in my entire life that's why I don't feel comfortable with this.

"Tara brads meron pa daw sa library!" Nag kanya kanyang takbo ang tatlo habang kami ni Hazel ay naiwan.

"Ganyan talaga sila wag ka nang mahiya," She rested her arms in my shoulder.

"Yung nauunang iyon si Grant yun. Mapang-asar at sobrang takaw." sabay turo niya sa lalaking unang lumapit sakin kanina.

"Yung medyo brown na buhok ay si Kaiden at yung isa na maraming abubot sa kamay ay si Jack wala pa si Zachary pero siya yung lalaking may green eyes, then si Emma yung isa pa naming kasamang babae and lastly, ako! Im Hazel!" She said that with a so nicely smile.

"Should I introduce myself?" medyo nakangiting sambit ko.

"Pwede din pero kahit wag na kilala ka na namin."

I was stunned. How does she knew me?  Im just a nobody here trying to prove herself to anyone, someone who can't do anything aside for studying nonstop. Oh! maybe she knew me for being a perfect student and a daugther.

I blinked twice, I can't believe her. Bakit tila sa mga katulad pa nila ako nakakaramdaman ng ganito? like Im not alone, that they are always here whenever I need them. This is wrong, hindi dapat ako makaramdaman ng ganito dahil alam kong masama ito, hindi dapat ako dumipende sa kahit na kanino.