Dwóch królów, jedno państwo [KOREKTA]

"On wrócił"

Początek lutego 1388 Polska, Kraków

Mężczyzna szedł w stronę karczmy. Był deszczowy wieczór. Poruszał się bardzo szybko, ponieważ nie chciał, aby ktoś go zobaczył. Nie był tutaj mile widziany po ostatniej sprawie sprzed ponad dwóch lat.

Przybył tutaj w nagłej sytuacji. Dowiedział się o czymś co polepszyło by jego stan materialny. Coś co zmieniłoby dzieje państwa...

Gdy ów osobnik dotarł do karczmy dotknął wielkich, grubych, drewnianych drzwi i je uchylił. Towarzyszył temu nieprzyjemny zgrzyt.

Gdy wszedł do karczmy poczuł ciepło bijące od kominka. W pomieszczeniu było jasno dzięki zapalonym świecom.

Nikt nie przejął się obecnością mężczyzny, oprócz pewnego nieznajomego. Siedział on w najciemnejszym kącie popijając grzane piwo.

Nieznajomy był ubrany w ciemny, brązowy kaftan oraz czarną jak smoła pelerynę. Na głowie miał kaptur, który zasłaniał jego twarz.

Mężczyzna zaczął iść w stronę nieznajomego. Gdy tylko usiadł podszedł do niego karczmarz z zapytaniem co chciałby spożyć. Poprosił on o grzany miód.

- Witaj książę. Widzę, że mimo wszystko przybyłeś - powiedział dopiero co przybyły mężczyzna.

Książę, jakby nie usłyszał powitania, powiedział.

- Spóźniłeś się. Ja nie lubię czekać jeśli chodzi o tak ważną rzecz - podkreślił ostatnie słowo.

Mężczyzna nie zdążył odpowiedzieć, ponieważ karczmarz przyniósł kufel z miodem. Dopiero co przybyły sięgnął po swoją sakiewkę i rzucił na stół dwie monety, a następnie schował ją za swój przemoczony płaszcz. Karczmarz odszedł.

- Wybacz, ale trud podróży mnie zatrzymał.

Nastała chwila ciszy, w której obaj mężczyźni wzięli po łyku napoju. Odezwał się ten z przemoczonym płaszczem.

- Książę, mógłbyś zdjąć kaptur? Wolałbym widzieć twarz mojego rozmówcy.

Książę cicho westchnął, ale zgodził się. Jednym, szybkim ruchem zdjął kaptur z głowy.

Książę był już starszym mężczyzną z lekko siwymi włosami. Oczy miał szarawe, ze złośliwym błyskiem w oczach. Usta miał wykrzywione przez widoczne niezadowolenie kryjące się w jego duszy. Jako Piast został oddalony od korony, chociaż według niego on powinien zasiąść na krakowskim tronie.

- Ten jeden raz zwracaj się do mnie po imieniu Gniewoszu - rzekł książę. - Lepiej, aby nikt nie zastanawiał się o robi tutaj książę.

- Dobrze Władysławie - odparł Gniewosz. - A teraz przejdź do konkretów. Mówisz prawdę?

Opolczyk przewrócił oczami.

- Oczywiście, że tak. To jedyna taka sytuacja. Musimy ją obrócić na naszą korzyść, bo inaczej ten poganin dalej będzie naszym królem.

- Przestań mówić zagadkami i wyduś z siebie co mam zrobić.

Władysław westchnął.

- No więc według informacji dostarczonych przez moich szpiegów królowa Jadwiga już niebawem będzie w Krakowie. Tego Litwina, podającego się za naszego władcę, z nią nie będzie, ponieważ jest jeszcze na Litwie, a potem od razu jedzie do Torunia na spotkanie z Wielkim Mistrzem. W tym samym czasie księcia Wilhelma nie będzie w Wiedniu. Pojedzie do mniejszej miejscowości na uboczu, aby było, że gdzieś wyjechał, na przykład do Jadwigi. Następnie wytoczy proces tej wszetecznicy i temu poganinowi. Lecz przed procesem zacznie wysyłać listy na dwory państw oraz do samego Papieża, aby plotkowano. Krzyżacy są w tej chwili naszym sojusznikiem, ponieważ rozpuszczają plotki na temat litewskiego księcia. Na dodatek dostarczono mi infromację, że książę Witold jest już blisko zbuntowaniu się Jagielle oraz jego bratowi, temu pijakowi.