The Secretive Mafia Captain

Chapter 6

BUONG BIYAHE namin pabalik ng condo ko ay nakasimangot ako. Nabi-bwiset ako sa kasama ko. Ano ba kasi ang pinagsasabi niya sa mga kaibigan ko at iniwan nila akong mag-isa doon kasama ito.

Nang ma-i-park niya ang sasakyan niya ay dali-dali akong bumaba. Binilisan ko ang paglakad patungong elevator. Pinindot ko ang number ng floor ko. Kumunot-noo ako nang makita ko itong papalapit sa elevator.

"What the hell? Umuwi ka na nga!"

Sasara na sana ang pinto nang pinigilan niya ito at nakangising pumasok sa loob. napahalukipkip ako nang harapin ko ito.

"Hindi ka ba nakakaintindi?" taas-kilay kong tanong.

"What?" pakunwari nito.

"Ang sabi ko, umuwi ka na. Bakit ka ba kasi sumunod?" naiinis kong sabi.

Natawa naman ito.

May nakakatawa ba?

"Whoa, you're angry?" he asked, mockingly.

Napasabunot ako sa aking ulo. "Geez, Zach, ano ba kasi. Hindi ako nakikipaglokohan sa 'yo."

"Neither I," he replied. Looking at me seriously.

"Look," napahilot ako sa sentido ko, "I'm already tired, please, let's make the bush the other day."

Hinila ako nito at yinakap. "You really think I want you right now? Well, sort of, but I just want to take you home safely. That's all," he said, softly.

My heart thumps.

Why do I feel like my heart skipped because of his words?

Napayakap na rin ako sa kaniya.

Hugging him makes me calm. God, Zach, you know how to please a nagging woman.

Hinaplos nito ang likuran ko. Pataas pababa. Hanggang sa iba na ang nilalakbay ng kanyang mga kamay. "Zach," tawag ko rito. "Stop it. Don't you dare," matigas kong sabi.

"Shhh..."

Kumakalas ako sa pagkakayakap niya ngunit ayaw niya akong bitawan. "Zach, we're inside the elevator," sabi ko nang may diin. Bumitaw naman ito.

"Sorry," he said.

Tumango na lang ako at umayos nang tayo. I heaved a deep sigh when the elevator opened. Lumabas ako at naglakad patungo sa unit ko. Kinuha ko ang susi ng condo ko sa loob ng sling bag ko. Nang makatapat ako ay ipinasok ko ang susi sa keyhole at pinihit ang seradura.

Tumingin ako sa gawi ni Zach, papalapit na ito. "Pasok ka muna ng makapag-kape ka." Anyaya ko, bago ako tuluyang pumasok sa loob.

Inihagis ko ang aking susi at bag sa ibabaw ng glass table atsaka tumungo sa kusina para magtimpla ng kape.

Siguro naman hindi ko na kailangang sabihin kay Zach na umupo siya sa kung saan at hintayin ako. Common sense na niya paganahin niya.

Nakakainis talaga siya. Muntik na naman sa loob ng elevator. May nalalaman pang take home safely, iba rin naman pala gusto.

Iba talaga ang mga lalaki. Ang akala siguro nila sa mga babae ay parang bagay na gagamitin mo kung kailan mo gusto. May damdamin din kami. Nasasaktan din kami. Kung palagi, oras oras ang gusto ni Zach, naku mamatay ako nito ng maaga.

When I'm waiting the coffee bean to be brewed, Zach hugged me at my back. "Hey, upo ka na muna doon." Nguso ko sa upuan sa kitchen counter.

He sniffed my neck and rest his jaw on my right shoulder. "Hmm... You smell good, baby," he said.

I rolled my eyes. "Thank you, but," inalis ko ang mga braso niya, "I need to take some shower and you need to drink your coffee. And go home." Itinulak ko ito.