Ertesi gün Nahide ilk önce uyanmıştı. İçinde bir sıkıntı vardı. Acaba doğum yakın o yüzden mi diye düşüncelere dalarken. Yıldız indi yukarıdan. Hadi ben kahvaltı hazırlıyorum yenge sizde hazırlanın gelin demişti. Yıldız kahvaltıyı bu sefer kapının önüne kurmaya karar verir. O sofrayı hazırlayıp çayları koyarken içeriden Nahide ile sefer gelir.
Sefer: O bacım bu ne güzel sofra bu böyle hayırdır?? Sen en son böyle sofra kuralı 20 yıl oldu.
Yıldız: Hayır abim hayır. Aha en sonunda izinleri aldık ailelerden.
Sefer: Oh be rahatladım valla. Ee benim pampam nerede.
Yıldız: Ne bileyim abi. Evindedir herhalde.
Sefer: siz nasıl sevgilisiniz kız insan kahvaltıya çağırır. Dur ben gideyim.
Sefer giderken yıldız arkasından seslendi.
Yıldız: Kızları da çağır abii.
Sefer: Tamam.
Nahide sofrayı oturup yemeye başlamıştı bile. Yıldız onun bu hallerine kahkaha attı.
Nahide: Ne gülüyon kız. Gül Gül senide görücez.
Yıldızın gözleri dolmuştu. Nahide de anladı kırdığı potu. Kendini sıkıyordu yıldız ağlamamak için.
Nahide: Ben ben özür dilerim boncuğum. Valla ağzımdan çıktı bir anda.
Yıldız: Önemli değil yenge. Ben bir içeri bakıyım.
Nahide kendine kızmıştı böyle bir şey dediği için. O sırada kızlarla Kuzey geldiler.
Kuzey: Ee benim mavişim nerede Nahide.
Nahide: Ben biraz pot kırdım galiba.
Nahide olan biteni anlatmıştı.
Kuzey: Siz oturun başlayın ben bir yıldıza bakıyım.
Kuzey içeri girdiğinde yıldız mutfakta bir şeylerle uğraşıyordu. Kuzeyin geldiğini fark etmemişti bile. Kuzey arkadan yavaşça yaklaşıp sımsıkı sarıldı yıldıza. Ellerini beline dolamıştı. Yıldız da ellerini kuzeyin ellerinin üzerine koydu. Bir süre öyle kaldılar.
Kuzey: Canını bu konuda sıkmak yok bundan sonra duydun mu beni yıldız.
Yıldız: Napayım işte Kuzey. Yengem birden öyle deyince kötü oldum.
Kuzey yıldızı tutup kendine çevirmişti. Yıldızın ağladığını gördü ondan sonra. Elleriyle sildi gözyaşlarını.
Kuzey: Hadi çaylarımız soğuyor. Bizi bekliyorlar dışardakiler.
El ele tutuşup çıktılar sonra ikiside sofraya oturdu. Nahide iyi misin der gibi omuzuna dokunmuştu yıldızın. Yıldız da evet anlamında başını salladı. Hep birlikte kahvaltı ettiler. Sofrayı toplarken kızlarda yardım etmişti yıldıza. Mutfağı toplarlarken yıldız soru sordu kızlara.
Yıldız: Ee kizlar var mı birileri bakalım.
Kızların ilk başta yüzleri kızarmıştı yıldız bunu anlamış olacak ki.
Yıldız: Merak etmeyin bana güvenebilirsiniz. Babanıza bir şey demem.
Mine: Onu biliyoruz zaten yıldız abla da...
Yıldız: Evet
Gökçe: Ben Osmanla mine ise eminle sevgiliyiz.
Gökçe hızlıca söylemişti bunları. Yıldızın vereceği tepkiyi merek ediyorlardı.
Yıldız: Şu bizim dolmuşçu Osmanla. Onun yanında gezen emin mi . Hani benim kuzenim olanlar.
MinGök: Evet.
Yıldız: Hayırsızlara bak hiçte söylemediler bana.
Gökçe: Biz istedik söylememelerini yıldız abla bir şey dersin diye korktuk.
Yıldız: Ne diyecem. Çok sevindim.
Mine: Gerçekten mi ??
