The Last Of Us

Κεφάλαιο 2

Πληροφορίες:σε αυτό το βιβλίο υπάρχουν τριών ειδών ζόμπι:

*Walkers:normal ones
*Runners:faster ones
*Abnormals: stronger and harder to kill.

Στο προηγούμενο...

Τι στο καλό συμβαίνει πρέπει να πάω σπίτι γρήγορα. Αυτή ήταν η μόνη σκέψη που έτρεχε στο μυαλό μου εκείνη την ώρα .

Τώρα..

Με οδηγό τον Laurence καταφύγαμε σε ένα σπίτι το οποίο από ότι φάνηκε ανήκε σε κάποιον από την ομάδα. Εφόσον μπήκαν όλοι μέσα ο Ethan χαλάρωσε την λαβή του γύρω από την μέση μου,ψιθυρίζοντας ένα συγγνώμη. Εγώ απλά τον κοίταξα με θυμωμένο και βαριεστημένο όπως πάντα βλέμμα ενώ κατευθύνθηκα προς την πόρτα .

Απλωσα το χέρι μου ώστε να πιάσω το χερούλι της πόρτας για να βγω παλι έξω ωστόσο κάποιος είχε διαφορετικά σχέδια από μένα αφού έβαλε το χέρι του για να με αποτρέψει. Σήκωσα το βλέμμα μου για να αντικρίσω το άτομο που μου έκλεινε τον δρόμο και δεν ήταν παρά ο ένας και μοναδικός Zion.

"Ούτε που να το σκεφτείς"η σπαστική φωνή του ήχησε στα αυτιά μου. Εγώ απλα ρολλαρα τα μάτια μου και προσπάθησα να τον σπρώξω ώστε να φύγει από την μέση. Η προσπάθεια μου ωστόσο ήταν μάταιη γιατί δεν κουνήθηκε ούτε εκατοστό, κερδίζοντας ένα χαχανιτο από τον ίδιο .

"Φύγε από την μέση"τον κοίταξα με νεκρό βλέμμα για να πιάσει το νόημα ότι είτε θα κουνηθεί μόνος του είτε θα τον κλωτσήσω εκεί που πονάει για να τον κουνήσω

"Έχεις αυτοκτονικές τάσεις ή κατι; Και να σε αφήσω να φύγεις από δω το πολύ να κάνεις δυο βήματα πριν σου επιτεθούν τα ζωάκια της μάνας σου"είπε ενώ ένα χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπο του που φανερό το ποσό το ευχαριστιόταν.

"Σε νοιάζει τόσο για το αν θα ζήσω ή πεθάνω?"είπα ενώ του ανταπόδοσα το χαμόγελο ελπίζοντας ότι δεν μοιάζω με εξωγήινο γιατί είναι πολύ σπάνιο για μένα να χαμογελάω. Αυτός άμεσος ρολλαρε τα μάτια του και το χαμόγελο του εξαφανίστηκε

Zion vs Skyler:0-1

"Οκευ τι θα λέγατε να ηρεμούσατε όλοι για να μπορέσουμε να δούμε τι θα κάνουμε;" Είπε ο Eugene με εκνευρισμό.