The Last Of Us

Κεφάλαιο 7

Στο προηγούμενο:

Η διαδρομή ήταν ήσυχη αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αφήσαμε κάτω την άμυνα μας. Όταν φθάσαμε είδαμε ότι είχε μείνει ένα βανάκι που ήταν το καλύτερο για την κατάσταση μας αφού βεβαιωθήκαμε ότι μπήκαμε όλοι ο Zion που καθόταν στην θέση του οδηγού έβαλε μπροστά το αμάξι και έτσι το ταξίδι για την επιβίωση μας ξεκίνησε.

Τώρα:

Άνοιξα τα μάτια μου ενώ ένας ήχος ενοχλήσεις βγήκε από το στόμα μου αφού οι αχτίδες του ήλιου που πέρναγαν από το παράθυρο με έκαναν να ξυπνήσω. Σήκωσα το κεφάλι από εκεί που ήμουν ξαπλωμένη ενώ έτριβα τα μάτια μου την ίδια στιγμή. Ένιωσα την καρδιά μου να χάνει ένα χτύπο όταν συνειδητοποίησα που ήμουν ξαπλωμένη.

"Εμ συγνώμη" είπα καθώς απομάκρυνα το σώμα μου και κοίταξα έξω από το παράθυρο προσπαθώντας να κρύψω τα ροζ μου μάγουλα.

"Δεν πειράζει" είπε ο Ethan ενώ μου έδωσε ένα ζεστό χαμόγελο μιλώντας με την απαλή του φωνή. Γύρισα το κεφάλι μου και παρατήρησα τα υπόλοιπα μέλη της παρέας που οι περισσότεροι κοιμόντουσαν εκτός τον Zion που φυσικά οδηγούσε και την Rachel που καθόταν στην θέση του συνοδηγού δίπλα του κρατώντας το χέρι του ενώ είχε ακουστικά στα αυτιά της." Που είμαστε" απευθύνθηκα στον Zion εκείνος απλά γύρισε να με κοιτάξει και ξανά επέστρεψε τα μάτια του στον δρόμο αγνοώντας με τελείως. Εγώ απλά ξεφύσηξα και έγυρα το σώμα μου πίσω στην θέση κοιτώντας έξω από το παράθυρο.

Άκουσα ένα περίεργο ήχο από τα δεξιά μου σαν κάποιος να σκαλίζει κάτι γύρισα το βλέμμα μου προς την κατεύθυνση του ήχου ο οποίος ερχόταν από την τσάντα που είχε στα πόδια του ο Ethan. Ο ήχος μέσα στην τσάντα συνοδευόταν και από απότομες κινήσεις πράγμα που με έκανε να φρίκαρω και να απορώ την ίδια στιγμή. Ο Ethan γούρλωσε τα μάτια του και πήρε μια έκφραση σαν να συνειδητοποιεί κάτι. Αφού άνοιξε την τσάντα ο chips πετάχτηκε με φορά απέξω από αυτή και προσγειώθηκε στα πόδια μου. Εγώ τον κοίταξα με ένα βλέμμα απορίας.

"Εμ τον βρήκα να περιφέρεται ανάμεσα από τους τομείς 3 και 4 και θυμόμουν που είχες πει ότι έπρεπε να βρεις το γατάκι σου οπότε τον πήρα μαζί σε περίπτωση που είναι αυτός..." Είπε ενώ έξυσε με αμηχανία το κεφάλι του. Εγώ απλά του χαμογέλασα και του είπα ένα σιγανό ευχαριστώ. Εφερα τον chips κοντά μου και τον πήρα μια σφιχτή αγκαλιά αφού πίστευα ότι δεν θα τον ξανά έβλεπα. Ξαφνικα ένιωσα το σώμα μου να πέφτει μπροστά αφού το αυτοκίνητο σταμάτησε απότομα κάνοντας όσους κοιμόντουσαν να ξυπνήσουν τρομαγμένοι.