SENSİZLİĞİNE KAYBOLDUM

GİRİŞ

Keyifli okumalar

***

Arın 'dan

Kaç yılım geçti sensiz sayamadım.Ya da cesaretim saymaya yetmedi.Ama ben bu gerçeği değiştiremezdim.Sensizliğin üzerine bir buçuk yılım geçmişti.

O gecenin üzerinden tam tamına bir buçuk yıl geçti.Benim sevdiğim kadına o gece ne oldu ? O gece hakkında hiç kimse hiçbir şey bilmiyordum.Benim Yağmur'um nerede olduğunu kimse bilmiyordu.

Ben yine her zaman ki gibi  sevdiğim kadınımın yeşil ormanlarına  bakmak istiyordum.Egemen, olacak abisi yüzünden çok görüşemiyorduk.Abisi olacak diye söylediğime bakmayın .Egemen benim sevdiğim kadının , abisi benimde canımdan öte kardeşim olur.Egemen yaş olarak bizden büyüktü .Bize her zaman abilik yapardı.

Kız kardeşini herkesten kıskanır ve bende buna dahil.Sevgilim olmasına rağmen benden bile kıskanırdı egemen.Çok görüşmemize izin vermezdi.Ama her zaman ki gibi bir yolunu bulur buluşurduk.Biz birbirimizi bir saat görmesek delilirdik.Ve ben Yağmur'u o gün üç saat görememiştim.
Hemen telefonumu elime alıp , Yağmur'a mesaj yazdım.

Her zaman ki buluştuğumuz yere  çağırmıştım sevdiğim kadını.Yağmur her zaman abisine rağmen bir yolunu bulur benimle buluşmayı kabul ederdi.

Ben buluştuğumuz yerde sevdiğim kadını heyacanla bekliyordum.Ama saatler geçti Yağmur,sevdiğim kadın gelmemişti.Sinirden bir o yana bir bu yana gidip gelsem de Yağmur gelmemişti.

Ben sevdiğim kadın için korkuyordum.
Yağmur,hiçbir zaman buluşmamıza geçikmez,tam tersi benden önce gelir beni
beklerdi.Ama bu sefer böyle olmadı .
Yağmur'dan,  o geceden sonra  hiç haber alamamıştım.

Sevdiğim kadın şu an nerede bilmiyorum?
Aynı şehir de miyiz bilmiyorum? Ben hiç
bir şey bilmiyordum.Ve bu durum benim
bir bir hayatan kopmama sebep oluyordu.
Ben sevdiğimden ayrı bir hayat hiç düşünmemiştim.Onsuz geçirdiğim geceler
bana bir işkence gibiydi.

Her gece Egemen'le gidip içer sonra mahalleye gelir avazımız çıkana kadar bağırırdık.İçimizdeki acıyı bağırmakla çıkarırdık.Elimizden hiç bir şey gelmiyordu.
Sonra mahallenin teyzeleri çıkar, serseriler gece gece ne bu haliniz gene ? der bize isyan ederlerdi.Şu an da olduğu gibi.

"Ya Ayşe teyzem , biz serseri değiliz!"

"Ben bir kişini  serserisi'yim o da Yağmurum'un."

Yağmur sevdiğim kadın  nerdesin ? diye sesimin çıktığı kadar bağırmıştım.Ne kadar bağırmış olsam da  sevdiğim kadın geri gelmiyordu.Sesimi duymuyordu.

Mahallenin boş sokakların 'da sarhoş sarhoş gezsekte Egemen'le en sonunda evlerimize giderdik.Evlerimiz yan yanaydı.Egemen eve gidince , bende hiç istemiyerekte olsa da eve gittim.

Odama gidip, kendi yatağıma uzanıp uykuya daldım.Her zaman yaptığımız şey önce sarhoş olur, sonra uyuduğumuz zaman yaşanan bütün şeyleri bir rüya olmasını isterdik.Ama yine her sabah uyanınca, bir rüya değil, acı gerçeğimizle uyanırdık.

Ben her sabah sevdiğim kadınımın ormanlarına bakar günaydını mı alırdım.
Yağmurum'un gözleri çok güzeldi be .Ama ben o gözler'den bir buçuk yıl mahrum kalmıştım.Lütfen gel sevdiğim.Beni bu sensiz hayata yalnız bırakma .

Dün gece yine ayarı  fazla kaçırmışız.Başım çatlayacak durumdaydı.Odamdaki pencereyi açıp sevdiğim kadınımın evine baktım.Ah ! şimdi çıksa, günaydın serserim dese dünyalar benim olurdu.Mahalledeki herkes bana serseri dediği için Yağmur'da bana serserim derdi. Aslında bu serseri lafına bozulurdum.Düzgün çocuklardık hepimiz.Mahalle'yi korur kolardık.Yani mahallenin en ufak sorunu olsa Egemen ve ben hemen çözüm bulurduk.

Ama Yağmur'um serserim diyince birden yumuşardım.Daha kimseye bir şey demedim adım böyle böyle serseri oldu.
Hani derler ya adım çıkmış dokuza inmiyor sekize benim de öyle olmuştu.

Tabii benimle birlikte Egemen'nin de adı serseriye çıktı.Çünkü Yağmur çok güzel bir kızdı.Onun herkesten kıskanırdık.Tabii Egemen benden sevgilisinden bile
kıskanırdı.Sizce de komik değil mi ?

Ama ben artık alışmıştım.

Mahalledeki biri yan gözle Yağmur'a baksa , Egemen'le kafa göz dalardık.Durum böyle olunca adımız serseriye çıktı.Ama ben bir Yağmur'umun serserisiydim.Sadece sevdiğim kadınımın serserisi...

Bölüm sonu...

Giriş bölümü hakkında fikirlerinizi alayım?