Evet Yasemin' in duydukları karşısında neden o tavırlara girdiğini az önce yaşayarak anlamıştım. Ama " Benden ne istediklerini bilmiyorum " demişti. Bu kızdan ne istemişlerdi? Tehdit mi ediyorlardı? Ne?
Elimden geldikçe sakin bir tavırla sordum. Sormaya çalıştım daha doğrusu.
" *Peki senden ne istiyolar ? "
" Bilmiyorum. Kadir 'i tehdit etmişler.Gördüklerin karşısında tek bir şey söylersen önce sevgilinden başlarız demişler. Kadir 'de bana burada tehlike altındasın. Bir an önce burayı terk etmelisin dedi. Ufak bir işi varmış, kısa zamanda yanıma gelecek. "
Tekrar bi şok daha. Canıyla tehdit ediliyor. Hayatım boyunca duyacağım kötü olayların toplamını bugüne sığdırmışlar dersem, hayatıma haksızlık etmiş olurum.
" * Peki kim bu adamlar ? Sen gördün mü ? Seni sözlü tehdit ettiklerine göre mutlaka yüzlerinide göstermek istemişlerdir. "
" Sadece bi adam gördüm. Kafede Kadir'le oturduğumuz vakit yan masamızda gözünü hiç ayırmadan bize bakıyordu. Bakışlarından rahatsız olunca sordum. Kadir o adamlardan biri olduğunu söyleyince ilk işim seni arayıp, buraya gelmek oldu "
Soruları cevaplıyordu evet ama aklımdaki sorulara zaman yetmeyecek gibiydi. Sabah olmuştu ve ben hiç farkında bile değildim.
"* Kalk! Hazırlan! Dayım spora gittikten sonra bizde oturalım bi yerde ne yapcağımızı düşünelim. "
Hiçbir şey söylemeden hazırlanmaya başladı. Aşağıya inip kahvaltıyı hazırladıktan sonra dayımda geldi. Ona hiçbir şeyi yansıtmamam gerekiyordu.
" Günaydın kızlar, rahat uyuyabildiniz mi ?"
Yasemin'in konuşmasına fırsat vermeden
" *Evet dayıcım çok güzel bi uyku çektik"
" Bakalım Yasemin ' de seninle aynı fikirde mi gucurum ? " diye ekledi dayım.
" Evet. Teşekkür ederim. Bu gece hiç olmadığım kadar rahattım. " diyerek ela hareleriyle bana bir bakış attı. Evet gerçekten düne göre çok daha iyi gibiydi. Anlattığından dolayı rahatlamıştı. Onu bu dertten bir şekilde kurtarmam gerekiyodu.
Dayım kahvaltı boyunca yaptığı espirileriyle bizi çok güldürmüştü. Evet dayım espiritüel bi adamdı. Fakat bugün ki enerjisi de çok fazlaydı. Bugün aramızda geçeno konuşmayı, o cinayet olayını bi nebze unutturmuştu. Gerçek şu ki unutmamış olsakta unutmuş ve hatta öyle bir şeyin olmadığı gibi davranmamız gerekiyordu. Zordu. Ama başka bir yolu yoktu.
" * Dayıcım, biz bugün Yasemin' le dışarı çıkmak istiyoruz. Bi yerlerde oturabiliriz meselâ. " diye sorduğumda gözünü Yasemin 'den ayırmadan " Tabiki. Spor salonunun hemen yanında arkadaşımın bi kafesi var orda güzel vakit geçirebilirsiniz. Birlikte çıkarız, ben sizi bırakırım. "
Gözler hala Yasemin ' de... Dayıcım ben burdayım... Heyoo! Dememek için frenledim kendimi. Dayım Yasemin 'den gözünü ayırmıyor espirileriyle bugün daha bi mutlu davranıyordu. Dayımın çekiciliğinin yanı sıra, Yasemin ' de bir o kadar güzeldi. Simsiyah küt saçlarıyla, ela hareleriyle, mankenleri kıskandıracak fiziğiyle, kemik gözlük sevmediğim fakat tek yakıştırdığım kişiydi de diyebilirdim. Dayımada hak vermek gerekiyordu.
Bizi kafeye bıraktıktan sonra spor salonuna antremanlarına son gaz devam etmeye gitti.
Menüyü inceledikten sonra ortak kararla orta şekerli türk kahvesi istedik. Ama bu keyif kahvesi değildi. Bunu ikimizde biliyorduk.
" * Dinliyorum Yasemin "
