You Are Mine Miss President

kabanata 17

Napakunot ang noo ko ng maramdaman ko na may kamay na nilalaro laro ang matas ko na pilik mata. Kaya tinapik ko ang kamay nito.

Kitang natutulog pa yong tao eh.

Tumagilid na lang ako ng higa at saka babalik na sana ulit sa pagtulog ng boses naman nito ang marinig ko na para bang may pinagtatawanan ito.

Teka nga lang. Sa pagkakatanda ko ay namamahinga ako saka dumating si Neiji at nakatulog.
At naka upo lang ako kanina. Bakit naka higa na ako ngayon?

Agad agad akong umupo at ngayon ko lang napansin na naka-unan nanaman ulit ako sa binti nito. at halos mabulag ang mata ko ng makita ang ang paligid na may mga ilaw at meron ding maraming bituin na kumikislap sa kalangitan. Saka ko tinignan ang kasama ko na malaki ang pagkakangiti habang naka tingin sakin.

Ano na naman ba? Gabi na pala at hindi man lang ako ginising ng maAga.

"Dapat ginising mo ako ng magdidilim na----- 7:23 na oh" saad ko saka nakatingin sa relo na binigay sakin ni Mama para daw hindi na ako mahirapan pa na tumingin ng oras.

"I couldn't just wake you up, besides..... You have to get some rest"

Oo na. Salamat at medyo nalagyan ako ng lakas. Palagi nalang ito ang nakakakita sakin kapag pagod ako at Aaminin ko na nakakapag pahinga lang ako ng maAyos kapag nandito siya sa tabi ko.

"Oo na po.. Tumayo ka na jan at umuwi na tayo" sabi ko rito at tumayo saka pinagpag ang skirt ko at pinulot ang coat ni Neiji na nakapatong saAkin kanina at pinagpagan rin ito.

Tinignan ko ulit ito at nakapameywang na umupo at tumapat sakaniya na naka-upo lang ito.

"I-i- i can't stand up." Nahihiya nitong saad na ikinamangha ko.

Wow! Si Neiji mahihiya? Bwahahahahaha.... Ang cute---hahahaha

"Just laugh prez. Huwag mo na pigilan"

At gaya ng sinabi nito ay hindi ko na napigilang tumawa ng malakas. Hahahaha mahiyain din pala ang loko--hahaha...

"Hahaha----- Tara na, Aalalayan kita---hahaha" natatawa pa rin ako grabe... Ang cute niya talaga kapag nahihiya hahaha...

Hinawakan ko ang braso niya saka nilagay sa balikat ko upang alalayan itong tumayo.

Dahan dahan kameng tumayo at napapayakap pa ito sakin dahil medyo masakit ang paa nito.

Nakonsensya naman ako. Kasalanan ko kung bakit hindi makalakad ng maAyos ito.

"Makaka pag-drive ka ba sa lagay na yan?" Tanong ko habang inalalayan itong pumasok sa kotse nito.

"I think i can drive" sagot nito sakin.

Kinakabahan ako baka may mangyaring masama dito at hindi rin naman ako makakatulog ng maAyos sa kaka-isip kung safe ba itong maka-uwi.

Umupo ako sa tabi nito saka tinapik tapik ang binti nito.

"Tawagan mo si Domenic, magpasundo ka sakaniya----- no buts! Sige na" utos ko rito at tinignan siya na mukhang pagod na pagod.

Tignan mo to, sinasabi saakin na magpahinga ako pero heto naman siya't hindi nagpapahinga, mukhang tumulong ito sa trabaho at di ko lang ata sila nakita kanina.

"Yes. I'm at school--- okay bye" saad nito sa selpon mukhang tinawagan rin si Domenic.

"On the way na sila" saad nito at sumandal sa headrest at pinikit ang mga mata.

"Prez... Why can't we be together?" Out of the blue moon na tanong niya.

Heto nanaman tayo sa mga tanong niyang ito.

Hmm... Bakit nga ba?

Aaminin ko na gusto ko siya pero ang pagkagusto ko sa kaniya ay hindi gaAno kalalim iyon. At hindi rin ako segurado sa nararamdaman ko. Sa ngayon ay wala sa isip ko na pumasok sa pakiki pag relasyon. May malaki akong responsibilidad at ayokong mahati ang oras ko.

"Dahil wala sa isip ko ang makipag date lalo na ang makipag relasyon" sagot ko rito saka tumingin sa labas upang abangan si na Domenic.

Bakit ang tagal nila???

"Is that so? Why?" Tanong nito na naka mulat na ito't nakatingin sakin na para bang ang babaw ng dahilan ko.

"Magpahinga ka nalang----- at saka depende sakin yan" sagot ko nalang dito habang naka ngiti.

"It's depends on?"

Bakit hindi maubusan ng tanong ang lalaki na ito.

"If it's worth the trouble" sagot ko ulit rito.

Tumigil ka na sa kakatanong please................. Baka hindi ko mapigilan ang sarili ko na bawiin ang sinabi ko kanina.

Putragis!

"What will make the trouble worthy then?"

Napa hinga ako ng malalim habang nakatitig lang ang asul nitong mga mata sa akin habang inaAbangan ang sagot ko.

"Why? Are you worth it?" Wala sa sariling sagot ko at halos matutop ko ang bunganga ng ma realize ko ang sinabi ko rito.

Waaaaahhh!!!! Napapa English na rin ako dito! Kasalanan ng lalaking ito.

Sasagot pa sana ito pero hindi na niya na tuloy dahil dumating na sina Domenic kasama si Rohan na nakangisi.

"Assholes"

Lumabas na ako at pumunta sa kabilang side ng kotse saka inalalayan ulit si Neiji hangang sa kotse ni Domenic at hindi ko Alam kong ma-iinis ako o ma-Aasar sa klase ng pagkakangiti nila samin.

"Sweet evening Miss President" saad ni Rohan pag labas nito saka pumunta sa kotse ni Neiji.

Siya ata ang mag mamaneho nun.

Nabigla ako ng kunin nito ang bisekleta ko at isakay sa kotse ni Neiji at pumasok sa driver seat at ang loko binusinahan ako.

"Get in prez" saad naman ni Neiji at wala na akong nagawa kundi ang tumabi sa kaniya dito sa second seat. Saka pinaAndar ni Domenic ang makina at nag maneho na.

Embes na ako ang mag-turo kay Domenic kung saan dadaAn papuntang bahay ay si Neiji na ang nagsasabi nito.

Bahala na, Alam naman niya dahil nahatid na ako nito.

"Sis? Do you have a boyfriend?"

"Shut-up Shwe. Just drive"

Ako ba ang tinatanong ni Domenic? Ay malamang! Bakit hindi ako makapag-isip ng maAyos ngayon tsk.

At kelan pa naging ako si Neiji at siya ang sumasagot sa tanong na dapat ay saakin?.

Pagdating namin sa labas ng bahay ay binaba na ni Rohan ang bisekleta ko at nagpasalamat na ako sa kanila at sinabing mag-iingat sila sa pag-uwi saka ko hinintay na maka alis sila bago ako pumasok.

______________

[Domenic Point Of View]

"I texted you to drive slowly kanina right?" Biglang tanong ni Bro Leo.

Eh?? Mabagal naman ang pagpapatakbo ko habang papunta sa school ah...

Asuuuss wrong timing ata kame ng pagdating. Hahaha...

"Yeah---hahaha--- sorry not sorry Bro" sagot ko rito saka nag park kasunod nung kotse si Bro Raj. At pinark din ang kotse ni bro Leo.

"Wait for me bro. Aalalayan kit----" hindi ko natuloy ang sasabihin ko ng binuksan na nito ang pinto ng kotse ko saka lumabas.

What the heck man?!

Lumabas na rin ako at tinignan si bro Raj na nakatingin din sakin. At halos magkasabay kameng natawa. Hahahahaha..

Akala ba namin masakit ang binti nun? Napapailing nalang ako habang sumunod naman kame ni Bro Raj kay Bro Leo na maayos na naglalakad.

Ibang klase talaga.. Hahaha

-------------------------

Vote!