Bir demet papatya var şu an elimde. O kadar güzeller ki 'ne ara bunların katili oldum ben' diye sorguluyorum bazen kendimi.
Sonra ne mi oluyor?
Sigara gibi ya da alkol, ben de bunların bağımlısıyım, papatyaların.
Seviyor ya da sevmiyor da değil derdim.
Ruhum karanlık benim, papatyalarsa beyaz. Kıskanıyorum onları çoğu kez. Kopardıkça bir parça ekliyorum ruhuma onlardan.
Olmuyor ama. İçimde papatyalar büyütemiyorum. Dedim ya karanlık diye, sulamak da lazım hem.
O yüzden koparıyorum.
Bana papatya katili diyeceksiniz belki, deyin o halde.
İnkar etmiyorum öyleyim çünkü.Ama bu işi prosedürlerine aykırı yapıyorum. Yani seviyor ya da sevmiyor değil. İçimden böyle geldiği için.
Tek tek ayırıyorum beyaz yapraklarını, rüzagara bırakıyorum.
Kimisi uçuyor, özgür kalıyor. Kimisi de yere, ayakkabılarımın dibine düşüveriyor.Tıpkı şu an olduğu gibi...
Elimdeki papatyanın son yaprağını koparacağım sırada telefonum titredi.
Whatsapp'tan mesaj gelmiş. Ama numara kayıtlı değil.
Papatya demetini kucağıma koyup mesajı açtım.
-0546 78.....
"Hayatından bir papatya koparıyorum. Sevip sevmeyeceğini merak ettiğim için."
17.17