Papatya Mezarlığı [ texting ]

🌼06.00🌼

Dersim bitmişti nihayetinde. Fakat serçe parmağımı incitmiştim. Piyano çalarken biraz zorladığım için.

Ve böylece bir kez daha farketmiş oldum. Bir şeyi çok zorlarsan ya kazanıyor ya da kaybediyordun. Galiba bugün serçe parmağım kaybetmişti.

O iyileşene kadar orta yolu bulacaktım. Tıpkı şu an da olduğu gibi.

Yapacak bir işim olmadığından evimin yolunu tutmuştum. Ama evime giden üç tane yol vardı. Bir tanesi uzun, diğeri kestirme ve şu anda bulunduğum ise ikinin arasındaki orta yoldu.

Kısa yol, ıssız ve yürürken beni içine çekiyor gibiydi. Tıpkı düşüncelerim gibi. O yüzden onlarla karşılaşmamak için o yolu çok nadir giderdim.

Uzun yol ise eve varmayacakmışım gibi hissettiriyordu.

Ve şu anda yürüdüğüm yol. Sokakları papatya yapraklarına maruz kalmış, manzarası güzel ve en azından benim gibi ruhu karanlık birinin de gidebileceği bir yol.

Hiçkimse: Hangi yolda olduğunun bir önemi yok, yürüdüğün yolun sonunda bekleyeceğim.

17.34

Görüldü

Yalnızlığım...
Her yerde benimle olan sahip olduğum tek şeydi. Dünden beri bunu elimden almaya çalışan ama aslında çoktan almış olan biri vardı. Telefonun içindeki biri.

Demek bütün yollarda benimleydi. O halde akşam olmasını bekleyecektim ve kısa yoldan gidecektim.

Bir banka oturup havanın kararmasını bekledim. Çiçekçi kapalı olduğundan papatya da alamamıştım. Ellerimde bir eksiklik hissediyordum o yüzden.

Hiçkimse: Birgün onları kendi ellerimle vereceğim sana. Ama koparmayacağından emin olduğum birgün.

19.56

Görüldü

Sahi gelir mi dersin o gün? Yoksa ne kadar süre masal anlatmana müsade edeceğim?

Hava epey karardığından pusulamı kısa yola çevirdim. Evet orada kontrol etmem gereken bir şey vardı.

Adımlarımı hızlandırarark yürüyordum her seferinde. Başka türlü kaybolacak gibi hissediyordum. Issız ve derin bir yol. Ruhumun aynası gibiydi ve yansımalarımdan kaçıyordum sanki.

Duraksadım bir anda. İşte oradaydı. Titreyen telefonumu cebimden çıkardım.

Hiçkimse: Melodi!

20.16

Görüldü

İsmim. Sanki bu sessiz sokaklarda birinin çığlığı gibi dolmuştu kulağıma.
Tepemde o sönük sokak lambası. Ama artık değil.

Hiçkimse: Ruhunda bu sönük lambalardan bir sürü var biliyorum. Geçmeme izin verirsen hepsini yakacağım.

20.18