بیست و دو دسامبر، ۱۰:۱۰، زین
تمام مدت مشغول فکر کردن به فامیلیم بودم، اما هرکاری کردم به یاد نیاوردم. همین که اسمم رو یادم مونده جای امیدواریه.
تنها تونستم تاریخ و ساعت رو از روی گوشیم ببینم و یادداشت کنم.
چیزی تا نابودی من باقی نمونده.
نمیدونم زمانی که همه چیز یادم بره میتونم بنویسم یا نه.
چیزی وجود داره تا درباره‌ش بنویسم یا کاغذ رو سفید رها میکنم؟
الان تنها چیزی که میدونم اسم و سنمه.
من زینم، ۲۲ سالمه و چیزهایی که مینویسم برای پسری به اسم لیامه.
لیام پین.
نزدیک‌ترین فرد در زندگیم به من.
دوست صمیمی من.
رفیق من.
یا حتی، عشق من!
لیام پین ۲۵ساله که روزی توی همین خونه از دستش دادم.
روزها به سرعت میگذرن و من هرلحظه بیشتر از قبل به فراموشی دچار میشم.
نمیدونم چه سرنوشتی در انتظارمه وقتی همه چیز رو از یاد ببرم.
آیا کسی میتونه روزی جسدم رو توی این خونه پیدا کنه؟
یادم میمونه باید چیزی بخورم؟ بخوابم؟
اگه از خونه برم بیرون، مسیر خونه رو یادم میمونه تا بتونم برگردم؟
حتی به یاد نمیارم با لیام چیکار کردم؟
آیا لیام هنوز توی این خونه‌ست یا جایی دور از این جا دفن شده؟
روزها میگذرن و من هرلحظه جزئیات بیشتری از خودم و این خونه رو از یاد میبرم.
کمتر میخوابم چون میترسم حتی به یاد نیارم این خوابه و باید بیدار شم.
از مردن توی خواب میترسم.
به عکس زمینه‌ی گوشیم خیره شدم، به چهره‌ی خندان خودم که دستم رو دور گردن لیام انداختم.
اون روز رو به خوبی یادمه.
با هر زحمتی که میشد لیام رو راضی کردم عکس بگیریم.
اما توجهی به من نداشت و حتی نگاهی به دوربین نمیکرد
ولی در آخر طوری دوربین رو تنظیم کردم که بدون اینکه بفهمه اون عکس ثبت شه.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
صدای خنده‌هایی درون ذهنم میپیچن که روزی متعلق به من و لیام بودن.
من، زین، حتی نمیدونم چند سالمه. مطمئن نیستم.
چیزی برای نوشتن ندارم. از همیشه خسته ترم.
و حالا شکسته‌ترین موجود روی زمین به نظر میرسم.
اگه خونی که حالا از بینیم جاری شده مانع نمیشد، حس نمیکردم هنوز زنده‌ام و چیزی برای از دست دادن در من باقی مونده.
YOU ARE READING
EMPTY NOTE
Fanfictionغریبه‌ام با هویتی که از آن منه و نیست. راهی برای نجات پیدا نمیکنم. هیچ چیز رو بخاطر نمیارم. چیزی برای فکر کردن ندارم. حتی به یاد نمیارم این درد از کجا نشات میگیره. هیچ چیز رو به یاد نمیارم.
