Derek Diary

Part 1

'είσαι καλά?' ρώτησα την Claire 'ναι...γιατί?' με ρωτησε 'ακούγεσαι καπως' της ειπα και συνέχισα 'σε 5 λεπτά θα είμαι εκει' της ειπα και το έκλεισα ...

"ρε φεύγω'' ειπα στα παιδιά καθώς έβγαινα από το μπάνιο της καφετέριας "που πας ρε?" με ρώτησε ο Johny "με περιμένει η Claire σπίτι της ,οι γονείς της λείπουν " ετριψα τα χέρια μου και το ειρωνικό μου χαμόγελο εμφανίστηκε

"καλά ρε Derek μην κανείς έτσι...από την μύτη σε σέρνει..." μου είπε ο Thion "καλά..καλά..να ..θα κάτσω άλλο λίγο" τους ειπα ,μετά από ενΑ τέταρτο σηκωθηκα ,φόρεσα το μπουφάν μου και βγήκα έξω ,έχει αρχίσει να πέφτει χιόνι και ενΑ λεπτό στρώμα έχει καλύψει τον δρόμο ,ενΑ αεράκι με κάνει να ανατριχιάσω και ανεβάζω πιό πάνω το φερμουάρ του μπουφάν μου ,μετά από ενα τέταρτο ήμουν έξω από το σπίτι της ,ελπίζω να μην είναι θυμωμένη,κοντεύω στην είσοδο αλλά βλέπω ενα ασθενοφόρο κάτω από την πολυκατοικία της ,πήγα πιό κοντά και οι πόρτες του ασθενοφόρου έκλεισαν και από πίσω η μαμά της Claire's έκλαιγε και ο μπαμπάς της την κράταγε ...Τι στο καλό έγινε ? Οι γονείς της μπήκαν στην κούρσα τους και έφυγαν ,μπήκα στο πρώτο ταξί που πέρναγε και τους ακολούθησα ,σταμάτησαν έξω από το νοσοκομείο της περιοχής ,πραγματικά τωρα έχω αρχίσει να ανησυχώ ....Μπήκα μέσα και τους παρατήρησα από μακρυά ,ήμουν κρυμμένος πίσω από την γωνία ,ο μπαμπάς της Clarie's δν άφησε την μαμά της από την αγκαλιά του ούτε στιγμή ,κάποιος άντρας με μαύρα μίλαγε για πολύ ωρΑ με τους γονείς της ,μετά από λίγο ο άντρας έφυγε ,ήρθε προς το μέρος μου ''συγνωωμη...εε..για τι μιλαγατε με αυτό το ζευγάρι?" τον ρώτησα "είστε της οικογένειας?" "ναι..ναι "

"κανονιζαμε μια κηδεία..." μου είπε ,η καρδιά μου έπεσε στο πάτωμα "ποιανουυ?" ρώτησα "για την κόρη τους,έκοψε τις φλέβες της..." μου είπε το πρόσωπο μου έπεσε και το βλέμμα μου είχε σοβαρεψει "είσαι καλά φίλε?'' "ε?ναι..ναι...μια χαρά...." του ειπα ,τα ματια μου άρχισαν να μουσκευουν και τα δάκρυα μου ηταν ασυγκράτητα,φόρεσα ξανά την κουκούλα μου και βγήκα από το νοσοκομείο,περπάτησα μερικά βήματα και το πόδι μου μπήκε βαθιά στο χιόνι ,έχασα την ισορροπία μου και επεσα κάτω ,ξανά σηκώθηκα γρήγορα και συνέχισα να περπατώ ,τα βήματα μου ηταν γρήγορα,σταθερά και πάνω στο χιόνι ...Τι...τι..σκατα έγινε..τω..τώρα? Έκοψε τις φλέβες της ?μα..πως..γιατί...τι..τι...έγινε...

Έβαλα τα ακουστηκα μεσα από την ζακέτα και στα αυτιά μου ,πήγα στο παρκο και κάθησα στο παγκάκι που φιληθηκαμε πρώτη φορά ....γιατί ρε Claire...γιατί? Έχει περάσει μια ωρα και τα μάτια μου δεν έχουν σταματήσει να τρέχουν δάκρυα ,δεν το πιστεύω ,κοιτάω πάνω στο παγκάκι και τα ονόματα μας είναι ακόμα χαραγμένα ,δύο χρόνια χαραγμένα στο ίδιο παγκάκι ,πήγα σπίτι αργά το βράδυ και μπήκα από το παράθυρο ,οχι ότι θα με καταλάβαινε κανείς ...μόνος μου έμενα,ο πατέρας μου είναι ναυτικός και λείπει συχνά για μεγάλα χρονικά διαστήματα ..Κάθησα στο κρεβατι μου και πέταξα το κινητό μου πάνω στο κομοδίνο...Έπιασα το κεφάλι μου και έμπλεξα τα χέρι μου στα μαλλιά μου ,πήρα μια βαθιά ανάσα και ξάπλωσα ,πήρα το κινητό μου στα χέρια μου και κοίταγα τις φωτογραφίες μας ,σηκώθηκα και πέταξα το κινητό στον τοίχο "ΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!" ουρλιαξα,πήρα το φωτιστικό και το πέταξα στον τοίχο ,τα γυαλιά σκόρπισαν και έπεσαν πάνω σε ότι είχε απομείνει από το κινητό μου...ΓΙΑΤΙ ΡΕ CLAIRE?ΓΙΑΤΙ? κάθισα λίγο ήρεμος και μετά σηκώθηκα ,πήγα στο σαλόνι και άναψα το φως ,πήρα ενα μπουκάλι ουίσκι που είχε κρύψει ο μπαμπάς μου και κάθισα στον καναπέ ,άνοιξα το μπουκάλι και ήπια μια γουλιά ,η πικρή γεύση κατεκλεισε το στόμα μου και μετα το στομάχι μου ,συνέχισα να πίνω και μετα από λίγο η πικρή γεύση χάθηκε ,ένιωθα ότι έπινα απλά νερό ,νερό χωρίς γεύση ,ξέχασα τον λόγο που άρχισα να πίνω αλλά δεν με ενοχλούσε γιατί γι'αυτό ξεκίνησα να πίνω ,τα μάτια μου ηταν ακόμα μούσκεμα και τα μαλλιά μου ανακατεμένα...