စားၿပီးေသာက္ၿပီးေတာ့ ဟိုတယ္ရိွသူ၏အခန္းသို႔ ယြန္းဂီလိုက္ပို႔သည္။
သူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ တစ္ဖက္ကမ္းက ဟိုတယ္ မွာတည္းတာတဲ့ ။
ယြန္းဂီလည္း ျပန္သြားၿပီး ဂ်ီမင္ေရမိုးခ်ိဳး၍ ညအိပ္ရန္ ပဂ်ားမား ၀တ္စံု ေပါ့ေပါ့ပါးပါးကို လဲၿပီးသည္အထိ ယြန္းဂီရဲ႕ ရွက္ေသြးဖ်ာေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးကိုျမင္ၿပီး ရင္ခုန္တာ မေပ်ာက္ေသးတာကို ကုိယ့္ကိုကိုယ္ အံ့ဩမိသည္။
ရည္းစားစကားေျပာတာလည္း မဟုတ္ ဒီအတိုင္းေလး စလိုက္တာေတာင္ရွက္ေနလိုက္တာ။
ဂ်ီမင္ေတြးရင္း ျပံဳးေနမိသည္။
တစ္ဖက္တြင္ယြန္းဂီသည္လည္း ႏွစ္ဆေလာက္အခုန္ျမန္ေနေသာ ရင္ဘတ္အား ဖိရင္း ထယ္ေယာင္းအားသစၥာမေဖာက္မိေစရန္ သတိေပးေနမိသည္။
ေျပာမယ္ဆို ဂ်ီမင္သည္ သူတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားဘ၀ကတည္းက ခ်စ္ရသူျဖစ္ေသာ္ျငား သူရဲေဘာေၾကာင္တဲ့စိတ္ေၾကာင့္ေရာ ေဂးလို႔ အထင္ခံရမည္ကို ေၾကာက္ေသာေၾကာင့္ပါ ဂ်ီမင္အားခုခ်ိန္ထိဖြင့္မေျပာခဲ့ သူ႔ကို ရြံ႕သြားမွာ မုန္းသြားမွာကိုေတာ့ သူအင္မတန္ေၾကာက္ပါသည္။
ဟိုတယ္ အေရွ႕တြင္တစ္ေယာက္တည္း ေတြးရင္း ငူငူငိုင္ငိုင္နဲ႔ရပ္ေနမိသည္။
ထို႔ေနာက္ၾကားလိုက္ရသည့္ အသံတသံေၾကာင့္ လူက တုန္ခနဲ။
"ေဟ်ာင္း "
ေအာ္ေခၚလိုက္ေသာ ထယ္ေယာင္း၏အသံ
"ေဟ်ာင္း ဟုတ္တယ္မလား "
ယြန္းဂီေနာက္သို႔မလွည့္ၾကည့္မိ..ဘာ့ေၾကာင့္ သူ႔စိတ္ေတြ ခဲဆြဲထားသလို ေလးလံေနရတာလဲ?
"ယြန္းဂီေဟ်ာင္း "
နီးကပ္လာၿပီျဖစ္ေသာအသံေၾကာင့္ မ်က္ႏွာထက္ အျပံဳး တစ္ခုဖန္ဆင္းၿပီး
"အြန္း ထယ္ေယာင္းပါလား "
ထယ္ေယာင္းအေနာက္တြင္ပါေသာ သူက သူ႔အား စူးစိုက္ၾကည့္ေနသည္ကို မၾကည့္ပဲနဲ႔သတိထားမိသည္။
"ေဟ်ာင္း ဒီမွာဘာလာလုပ္တာလဲ။"
"ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေနတာ သိတာေတာင္ ဖုန္းလည္း မဆက္ဘူး "
ESTÁS LEYENDO
- Forgotten Truths -
Fanfictionမင္းဘယ္ေလာက္မ်ား မခ်စ္ပဲေနနိုင္မွာတဲ့လဲ? Park Jimin - 박지민 Jeon Jung Kook - 전정국 - Kookmin - Zawgyi - Unicode
