"Kamusta ka na?" tanong niya habang inaalis ang alikabok sa kanyang taborete.
Nilunok ko ang naka-umbok na laway sa' king lalamunan.
Di ako maka diretso ng tingin sa kanya, tanging paghawak lang sa dulo ng aking palda ang katha.
"Bakit parang mag-isa ka lang dito?" tanong ulit nito habang pinagmamasdan ang dagap ng aking k'warto.
"Pinili ko ang mag-isa." Mahinahong sabi ko habang nabingwit ang bawat pagtitig n'ya sa' kin
His face was the stainless thing she knew, it was so fresh to look at.
his almond eyes are so deceiving.
his cupid bow lips is ravishing.
His features never change,
It's like the first time.
it feels...
It feels like storm was starting to torch my interior again
"Haha Kelan ka pa natutong maging loner?" Sabi niya habang pinipigilang matawa.
he's always like this,
being unaffiliated.
"Simula nung natutuhan nating ma-ipundar ating mga kanya-kanyang haligi." Natahimik siya sa aking mga naibulalas
I let out a cavernous sigh.
Inabante niya ang kanyang taborete
dahilan para masapo ko ang dagap at lilim nang kanyang magandang pagmumukha.
His resoluteness soaked in my whole exterior.
"Gutom ka na siguro, teka lang kukuha muna ako nang maiinom at makakain." I crashed the ice between us, just to ease the tension that we're exploiting.
Dumako ako sa ref at kumuha ng pitsel at isn't pakete ng pulburang inumin.
"Kamusta na kayo ni Alma?" Bulalas ko habang inilalagay ang buong laman ng pakete sa pitsel.
"Masaya naman ang aming pagsasama" Sabi niya ng may ngiti at konbiksyon.
I gave him my bitter smile.
"Ikaw Maya kelan ka sa mag-aasawa?" Sabi niya habang pinupunasan ang kanyang mukha ng panyo.
"Nako, baka di na ako umabot diyan."
masiglang tugon ko nang inikot-ikot ang kutsara upang malusaw ang pulbura sa tubig.
"Wag kang malugmok, teka may kaibigan ak--"
'Di ko na siya pinatapos sa kanyang mga isisiwalat.
"Ayoko na sa mga lalake." malumanay sa buklat ko sa mga pahinang itiniklop ko na dati.
His forehead and eyes crumpled a bit as if his mind can't register my answer.
Long silence was covering the whole place
Inihawi ko ang aking paningin sa platito na ngayo'y nilalagyan ko ng monay, ensaymada, at hopia.
Lulan ko ang mga pagkain at inumin papunta sa mesa na kanyang kinalalagyan.
Akmang sasahuran ko na ang baso niya ng inumin, nang bigla s'yang magsalita.
"When did it started?" Sabi niya habang kinakagat ang ensaymada.
Umupo muna ako sa aking taborete habang sinasahuran ang magkahiwalay naming baso.
"Ang ano?" I felt my eyebrow erected while mumbling those words.
"Yang pagiging one-dimensional mo." He said in a complex timbre.
