4.BÖLÜM

2K 44 1
                                    

Osman Hocam bana sarılıp teselli etmişti.Şimdi havaalanındaydım.Mutlulukla indiğim bu şehirden içim yangın yeri olarak gidecektim.Arslan hala beni arıyordu.

“Saat 9.00 saatli Londra uçağı yolcularımız uçağa geçiniz”

Oturduğum yerden kalktım.Girişe doğru giderken ismimi duydum.

“Ahu”

Bulmuştu beni.Yavaşça arkamı döndüm.Aramızda 50 veya 100 metre vardı.Yanıma geldi.

“Gidecek misin”

“Evet burada olmamın bir manası yok”

Gözleri şişti.Gece uyuyamamıştı belli ki.Eminim vicdan azabındandır.

“Nasıl hissettiğini biliyorum”

“Öyle mi.Söylesene nasıl hissediyormuşum.Çünkü ben ne hissettiğimi bilmiyorum”

“Kızgınsın”

“Kızgın mı.Ben senden nefret ediyorum.”

“Biliyorum.Ama şunu bil ben seni kandırmadım,ben seni sevdim”

“Sevdin demek.Sen beni mahvettin bizi mahvettin.Ve en kötüsü ne biliyor musun.Bunları bilerek,isteyerek yaptın.Bunu nasıl yaptın ya”

“Başka çarem yoktu.Senin hiç uyanmak istemediğin rüyan olmadı mı.Benimkisi de o”

“Benim için bir an önce uyanmak istediğim bir kabussun artık”

Diyip arkamı dönüp uçağıma binmek için girişe yöneldim.Ağlamamak için kendimi sıktım.Uçağa binince İstanbula tekrar baktım.Beni hiç bir zaman kucaklayamayan İstanbula.Uçak havalandı uykusuzluktan ağrıyan gözlerim kapandı.

Uçağın yere indiğini hissedince uyandım.Londrada yine yağmur yağıyordu.Oda benim gibi mutsuzdu.Kendimi direk eve attım.İznimi evde kullanacaktım.Geriye kalan 5 günümde bu evde ağlaya ağlaya geçirecektim.

ARSLANDAN

Ahunun dedikleriyle yıkılmıştım.Onu kaybetmiştim.Hala havaalanîndaydım.Burak yanıma geldi.

“Hadi abi gidelim”

“Gitti bıraktı beni”

“Haksız sayılmaz”

Doğru söylüyordu.Onu kandırmıştım.Yani o böyle düşünüyordu.Onunla konuşmam gerekiyordu ama ilk önce onun sinirinin yatışmasını beklemeliydim.Uykusuzluktan doğru dürüst karar veremiyordum.Eve gećtim.Sibel bana ne olup bittiğini soruyordu.Bıkmıştım artık.Bu evlilik en yakın sürede bitecekti.Bitmeliydi.Ama nasıl.

2 GÜN SONRA

AHUDAN

2 gün boyunca yatağımdan kalkmamıştım.Yemek ve lavobo ihtiyacı dışında.Gerçi yemek yiyemiyordum.Midem almıyordu.Uyuyamıyordum.Bolca düşünüp ağlamıştım.Arslanın aramaları kesilmişti.Aşkı buraya kadardı demek ki.Gerçi beni sevmiyordu gönül eğlendiriyordu.Unutacaktım onu.Mecburdum.

Kapımın çalmasıyla ayaklandım.Kim gelmiş olabilirdi ki.Kapıyı açtım.Gelen kişiyi görünce donup kaldım.Arslan gelmişti.

“Ne işin var senin burada”

“Ahu lütfen beni dinle”

Artık ne diyecekti ki.Beni yeniden kandırmasına müsade etmeyecektim.

“İstemiyorum”kapıyı kapatacaktım ki araya ayağını koydu.

“Ahu lütfen buraya kadar geldim”

AŞK GÜLÜHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin