Bölüm 5

18 3 0
                                    

En yıkık anlarımdan biriydi.

Yanımda telefon olmadan neden evden çıkmıştım ki. Şimdi ne yapacaktım ?

Ağlayarak evimin yanındaki parka gittim. Hava da kararmıştı. Korkmaya başladığımı hissettiğim zaman salıncağa oturup ,gözlerimi kapattım ve sallanmaya başladım. Bu beni biraz sakinleştirmişti. Gözlerimi sıktım ... sanki bir daha hiç açmayacakmışım gibi ...

Toprak

Defne'nin telefonunu vermek için evine giderken , parkta olduğunu gördüm. Çantası da yanındaydı ve içi sonuna kadar dolu görünüyordu. Gözlerini kapatmış sallanıyordu.Ne olduğunu bilmesem de kalbim cız etti.

Ona doğru yürüdüm ve üzerimdeki ceketi, onun ince omuzlarına bıraktım. Bir anda irkildi ve korkuyla gözlerini açtı. Gözlerinden yaşlar akıyor ve ben onun yüzündeki çaresizliği görebiliyordum. Bu durum benim canımı çok yaktı. Saçlarını okşadım ... ve bana sarıldı. Ağlıyordu ... çok ağlıyordu. Ne yapacağımı bilemedim ve bende ona sarıldım ...

Onun yarasını kapatmak istedim bir anda, onu hep mutlu etmek ..... onun yara bandı olmak istedim ...

Akın

Defne'nin yanına gidiyordum. Ona açılacaktım, ona onu sevdiğimi söyleyecektim. Bir an da o cesareti kendimde bulmuştum.

Ama oraya gittiğimde Toprak .... oradaydı. Defne ile bankta oturuyorlardı. Toprak'ın omuzlarında , ağlıyordu...

Acı çektiği belliydi. Bir şeyler olmuş olmalıydı ama acı çekerken neden ağlayacağı kişi Toprak olmak zorundaydı. Tek isteğim beni sevmesiydi...

Öylece durdum. Onları izledim. Korkak gibi ağacın arkasına saklanarak onları izledim. Başka ne yapabilirdim ki? Acı çekerken ona destek olmaya gidemeyecek kadar korkağım. Beni seçmeyeceğinden artık çok daha emin oldum. Fakat vazgeçmeyeceğim... Çünkü onu gerçekten çok seviyorum... Hem de onun yara bandı olacak kadar...

Defne

Omzuma bir şey bırakılınca bir anda çok korktum. Ve hemen başımı kaldırdım. Toprak'tı... 

O kadar çaresiz hissediyordum ki , Toprak gelince çok mutlu oldum. Oturmak için yürüyerek banka gittik. Beni sakinleştirmek için eliyle başımı okşayınca, kafamı omuzlarına bıraktım.

Öfkemin hiç geçmeyeceğini zannediyordum fakat o bana her şeyi unutturdu...



Bu bölümü biraz kısa yazdım ama umarım beğenirsiniz .

Aşağıda yorumlarınızı belirtirseniz çok sevinirim. Görüşmek üzereee ❤️

                            Devamı gelecek...

Yara BandıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin