One Last Chance (Boyxboy) [Published Under PIP Publishing House]

Chapter 2

ONE LAST CHANCE
CHAPTER 2

MICH

Nakatingin lang si Sam sa akin matapos akong mag-kuwento na para bang hindi siya makapaniwala na ʼyun ang nangyari sa amin two years ago. Ako rin naman, hindi ako makapaniwala na dumating sa puntong lalayo ako. Not because I wanted to forget, but because I wanted to heal the pain he caused.

Sobrang nasaktan ako noon, though weʼre not in a relationship, pero nag-assume ako. Akala ko ay mahal niya ako, pero isa lang pala ako sa mga taong pampalipas oras niya. I know Iʼm Gay. Kaya siguro pumatol siya sa akin because he wanted to taste something new. ʼYung bago sa panlasa niya at kapag nagsawa siya ay bigla na lang niyang iiwan.

“Bakit hindi ko alam ʼto?” seryoso niyang tanong. Kinuha ang milk tea na nasa harapan niya at sumipsip doon habang ang mga mataʼy nakatingin pa rin sa akin.

“Youʼre busy that time. Busy kay Jake at sa dalawa mo pang manliligaw noon kaya hindi na tayo nagkakasama,” I answered. Kinuha ko ang paper bag sa ilalim ng mesa at iniabot ʼyun sa kaniya. “Oh, ayan na ʼyun gusto mong pasalubong. Dinagdagan ko na ʼyan ng iba pang merchandise ng ibang BL series sa Thailand. Nandiyan na rin ang pasalubong ko para kay Andrew and for your Auntie,” dagdag ko.

Kita ko ang tuwa sa kaniyang mukha. Nagliwanag ito nang makita niya ang laman ng tatlong paper bags na ibinigay ko. “Itatago ko ʼto baka makita ni Jake at itapon pa niya,” sabi nito. Niyakap pa ang t-shirt ng isang BL series sa Thailand na sikat na sikat ngayon nang ilabas niya ʼto. “Salamat dito, Best.”

“Youʼre always welcome and by the way, whereʼs your boyfriend?” tanong ko dahil sa pagkakaalam ko ay hindi humihiwalay ang isang ʼyun dahil sa pagiging possessive.

Ibinalik niya ang damit sa loob ng paper bag at saka inayos ang sa ilalim bago siya tumingin sa akin. “Kasama niya ʼyung mga kaibigan niya, pero si Shawn ay wala. Hindi namin alam kung anoʼng balita sa kaniya hanggang ngayon. Weird talaga ang isang ʼyun,” sabi nito at sumipsip ulit sa milk tea niyang paubos na.

Buong akala ko ay alam nilang kasama ko si Shawn sa Thailand. Weʼre not actually close noong high school dahil sa pagiging weird nito. Heʼs so mysterious. Kaya nagulat na lang ako na dumating ito sa condo and he said, weʼre cousin and Mom asked him a favor na bantayan ako, Shawn Valente Reyes. Kinilabutan nga ako sa nalaman kong iyon. Nagka-crush ako sa weirdong iyon noon. Mabuti na lang at kaagad kong nalaman.

Akala ko ay alam ng mga kaibigan niya kung nasaan siya. Mayroon namang social media bakit hindi nila kinausap? Siguro ay ayaw lang ipaalam ni Shawn kung nasaan siya. Gusto niya siguro mag-focus sa study niya na walang nakakaabala.

Hindi ko na lang sinabi kung nasaan si Shawn ngayon. I wanted to respect his decision na sabihin sa mga kaibigan niya kung saan siya galing. “Letʼs go the mall?” aya ko kay Sam nang maubos nito ang milk tea.

“Sige. Mamaya pa kami magkikita ni Jake,” anito at tumayo na.

Malapit lang naman ang mall dito, pero hindi ko puwedeng iwan ang kotse ko rito dahil hindi naman ako costumer ng cafe na ʼto. Sumakay kaming dalawa sa kotse at nagmaneho na ako papunta sa malapit na Mall. Pagdating doon ay agad kaming lumabas nang makahanap ako ng space for parking.

“Saan tayo pupunta?” tanong ko sa kaniya nang makapasok kami sa loob.

Tumigil ito at inilibot pa ang paningin sa loob ng gusaling ito. Nag-iisip kung saan ba kami pupunta. “National Book Store?” Hindi na ako magtataka mung bakit iyon ang isinagot niya. This gay is obsessed with books. Noong high school paang kamiʼy hilig na niyang mangolekta ng libro. I wonder how many books he had.